Improving geotechnical properties of high plasticity clay subjected to environmental effects by using different treatment techniques

Abstract

Clayey soils are found all over the world. Because of its poor strength, high compressibility, and high amount of volumetric variations, this soil type presents various issues. To tackle these challenges, several researchers have focused their efforts on soil improvement approaches. The purpose of this study is to look into the feasibility of using polypropylene fiber (PP) as a low-cost and eco-friendly reinforcing material for high plasticity clay, as well as to assess the strength, compressibility, swelling, and durability behavioral changes with fiber content in order to find the optimum fiber content that satisfies the effective improvement rate. A set of laboratory tests, such as standard proctor tests, Atterberg Limits tests, direct shear tests (DST), unconfined compressive strength (UCS) tests, undrained unconsolidated triaxial tests, swell tests, consolidation tests, drying tests, dry/wet cycles tests, freeze/thawing (F-T) tests are conducted out to evaluate the effect of PP inclusion on the physical, strength, compressibility, cracking resistance, volumetric changes, and durability behavior of the clay composite (clay mixed with fiber). The inclusion of fiber varies from 0% to 1.5% (by soil dry weight). The results indicate that the addition of fiber improves the mechanical behavior (direct shear strength, UCS, and UU triaxial strength) as well as the compressibility behavior (swell and consolidation). Furthermore, The most appropriate soil improvement methods for resisting the generated desiccation cracks during the drying process, and resisting volume changes that might occur during wet/dry cycles were explored by utilizing the commercially available additives. The results reveal that in comparison to cement and lime-stabilized samples, fiber-reinforced samples had the lowest volumetric deformation. Regarding cracking resistance, it was observed, that it is connected to fiber content and increases as fiber inclusion increases. Moreover, UU triaxial strength was investigated after subjecting the samples to 10 cycles of (F-T) and the results show an improvement in both strength behavior and volumetric changes resistance where the strength reduction was decreased from 51% at 0% of fiber to 18% at 1% of fiber. Finally, through the application of the finite elements method (FEM), 13 models were programmed by using PLAXIS software and the feasibility of PP utilization under the foundation was investigated. The results analysis show the increase of bearing capacity with fiber inclusion.

Killi zeminler dünyanın geniş bölgelerine yayılmıştır. Bu zemin tipi, düşük mukavemeti, yüksek sıkıştırılabilirliği ve yüksek hacimsel değişimleri nedeniyle birçok probleme sahiptir. Bu zorlukların üstesinden gelmek için birçok araştırmacı çalışmalarını zemin iyileştirme teknikleri üzerine yoğunlaştırmıştır. Bu araştırma, yüksek plastisiteli kil için düşük maliyetli ve çevre dostu bir takviye malzemesi olarak polipropilen elyafın (PP) kullanımının fizibilitesini araştırmayı ve optimumu belirlemek için elyaf içeriği ile fiziksel, mukavemet, şişme, sıkıştırılabilirlik ve dayanıklılık davranış değişikliğini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Etkili iyileştirme oranını karşılayan lif içeriği. Standart proktor testleri, Atterberg Limit testleri, direkt kesme testleri, serbest basınç dayanımı (SBD) testleri, drenajsız konsolide edilmemiş (UU) üç eksenli testler, şişme testleri, konsolidasyon testleri, kurutma testleri, kuru/ıslak çevrim testleri, donma/çözülme testleri gibi bir dizi laboratuvar deneyi (D-Ç) testleri, kompozit kilin (lif ile karıştırılmış kil) fiziksel, mukavemet, sıkıştırılabilirlik, çatlama direnci, hacimsel değişiklikler ve davranışın dayanıklılığı üzerindeki etkisini değerlendirmek için yapılır. Lif içeriği %0 ila %1.5 arasında değişir (toprağın kuru ağırlığına göre). Sonuçlar, fiberin dahil edilmesinin mekanik davranışı (kesme, SBD ve UU üç eksenli mukavemet) ve ayrıca sıkıştırılabilirlik davranışını (şişme ve konsolidasyon) geliştirdiğini göstermektedir. Ayrıca, kurutma işlemi sırasında oluşan kuruma çatlaklarına ve ıslak/kuru çevrimler sırasında oluşabilecek hacim değişikliklerine direnç göstermek için piyasada bulunan katkı maddeleri kullanılarak en uygun zemin iyileştirme tekniği araştırılmıştır. Sonuçlar, elyaf takviyeli numunelerin, çimento ve kireç stabilize numunelere kıyasla en düşük hacimsel deformasyona sahip olduğunu göstermektedir. Çatlama direnci ile ilgili olarak, lif içeriğine bağlı olduğu ve lif içeriğinin artmasıyla arttığı gözlemlenmiştir. Ayrıca, numuneler 10 döngü (D-Ç) 'ye tabi tutulduktan sonra UU üç eksenli mukavemet araştırıldı ve sonuçlar hem mukavemet davranışında hem de hacimsel değişim direncinde bir gelişme olduğunu gösterdiburada mukavemet azalması %0 lifde %51'den %18'e %0 lifde düşürüldü. Son olarak, sonlu elemanlar yöntemi uygulaması ile PLAXIS yazılımı kullanılarak 13 model programlanmış ve temel altında PP kullanımının fizibilitesi araştırılmıştır. Sonuç analizi, fiber eklenmesiyle taşıma kapasitesinin arttığını göstermektedir.