Artan dozlarda uygulanan demirin su kültüründe yetiştirilen fasulye bitkisinin gelişimi ve kimi besin elementi içeriğine etkisi

Abstract

Bu çalışmada, sera şartlarında hidroponik sisteme artan demir (40-80-120-160-200 µM) dozları uygulanmıştır. Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) bitkisinin gelişimi ve kimi besin elementi içeriğine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yapılan analiz sonuçlarına göre artan dozlarda Fe uygulaması; fasulye bitkisi yapraklarının kuru madde, Fe ve Zn konsantrasyonlarında artış sağlayarak olumlu yönde etki ederken, N, P, K, Na, Ca, Mg, Cu, Mn ve B konsantrasyonlarında azalma göstermiş ve olumsuz yönde etki ettiği belirlenmiştir. Artan dozlarda Fe uygulamasının fasulye bitkisi köklerinin başta Fe olmak üzere P, K, Na, Mg ve Mn konsantrasyonlarında artış göstererek olumlu etkide bulunduğu ancak kökün N, Ca, Cu, Zn ve B konsantrasyonunda azalma göstererek olumsuz yönde etkilediği görülmüştür. En yüksek ortalama kuru madde miktarı (62,67 g) Fe5 dozundan, en düşük ortalama kuru madde miktarı (36,27 g) ise Fe1 dozundan sağlanmıştır. Demir ve kimi makro ve mikro elementler arasındaki antagonistik ilişkinin köklerde Fe birikimine neden olduğu tespit edilmiştir. Yapılan çalışma sonucuna göre en yüksek Fe5 (200 µM) dozuna kadar bitki gelişimi ve kuru madde miktarında artış söz konusu olmasına rağmen diğer besin elementlerinin alımında azalma görülmesi nedeniyle demir uygulamasında bir limit doz bulunması gerekmektedir. Demir alımında artış Fe4 (160 µM) dozuna kadar sağlanmış olsa da diğer besin elementleri arasındaki etkileşim düşünüldüğünde Fe3 (120 µM) dozunun fasulye bitkisi için ideal demir dozu olabileceği sonucuna varılmıştır.In this study, increasing doses of iron (40-80-120-160-200 µM) were applied to the hydroponic system under greenhouse conditions. It was aimed to determine the development of bean (Phaseolus vulgaris L.) plant and its effect on some nutrient element content. According to the analysis results, increasing doses of Fe application positively affected the dry matter, Fe and Zn concentrations of bean plant leaves, while it decreased the N, P, K, Na, Ca, Mg, Cu, Mn and B concentrations and had a negative effect. It was observed that increasing doses of Fe application had a positive effect by increasing the concentrations of Fe, P, K, Na, Mg and Mn in the roots of the bean plant, but it had a negative effect by decreasing the concentrations of N, Ca, Cu, Zn and B in the root. The highest average dry matter amount (62.67 g) was obtained from the Fe5 dose, and the lowest average dry matter amount (36.27 g) was obtained from the Fe1 dose. It has been determined that the antagonistic relationship between iron and some macro and micro elements causes Fe accumulation in the roots. According to the results of the study, although there is an increase in plant growth and dry matter amount up to the highest Fe5 (200 µM) dose, there is a decrease in the intake of other nutrients, so a limit dose should be found in iron application. Although an increase in iron uptake was achieved up to the dose of Fe4 (160 µM), considering the interaction between other nutritional elements, it was concluded that the dose of Fe3 (120 µM) may be the ideal iron dose for bean plants.