Eğitim Fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri ile psikolojik sağlamlık ve affetme düzeyleri arasındaki ilişki

Abstract

Bu araştırmada Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri ile affetme ve psikolojik sağlamlık düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2013-2014 eğitim öğretim yılında Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nin çeşitli bölümlerinden 486 kadın, 175 erkek olmak üzere toplam 661 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada ölçme aracı olarak öznel iyi oluş düzeyini belirlemek amacıyla Pozitif ve Negatif Duygu Durum Ölçeği (Watson, Clark ve Tellegens, 1988) ve Yaşam Doyumu Ölçeği (Diener, Emmans, Larsen ve Griffin, 1983) kullanılmıştır. Öğrencilerin demografik bilgilerini elde etmek için araştırmacı tarafından geliştirilen Kişisel Bilgi Formu, affetme düzeyini ölçmek için Heartland Affetme Ölçeği (Thompson, Snyder, Hoffman, Michael, Rasmussen ve Billings, 2005), psikolojik sağlamlık düzeylerini belirlemek için Ego-Sağlamlık Ölçeği (Block ve Kremen, 1996) kullanılmıştır. Bağımsız gruplar arasındaki farklılıkların testi için Mann-Whitney U Testi ve Kruskal-Wallis Testi kullanılmıştır. Öznel iyi oluş ile psikolojik değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek için Spearman's Rank Order Korelasyon yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada elde dilen bulgulara göre üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri ile araştırmaya konu olan psikolojik değişkenler arasında ilişki bulunmuştur. Ayrıca katılımcıların öznel iyi oluş düzeylerinin cinsiyetlerine ve süreğen hastalıklarına göre anlamlı bir farklılık gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır.The present study, it was aimed to determine the relationship between the Uludağ University Education Faculty students' subjective well-being levels and their forgiveness and levels of psychological resilience. Participants were 661 students from the University of Uludağ attending undergraduate classes (486 female – 175 male) during the academic year 2013 – 2014. Data was collected using "Positive and Negative Affect Scale – PANAS" (Watson, Clark, and Tellegens, 1988) and "The Satisfaction with Life Scale" (Diener, Emmans, Larsen ve Griffin, 1983) which was used to determine levels of subjective well-being. "Personal Information form" which was developed by the researcher for obtaining demographic characteristics of students, "The Heartland Forgiveness Scale" (Thompson, Snyder, Hoffman, Michael, Rasmussen and Billings, 2005) for measuring the forgiveness levels, and "The Ego Resiliency Scale" to determine the psychological resiliency levels, was used for data analysis. "Mann-Whitney U Test" and "Kruskal-Wallis Test" were used to determine for differences between independent groups. "Spearman's Rank Order Correlation" method was used in order to determine the relationship between subjective well-being and psychological variables. Results revealed that there was a significant correlation between research variables and subjective well-being. Besides, the results showed that there is a significant difference between the gender of the participants' subjective well-being levels and their chronic illness.