20. yüzyıl yeni-klasikçilik akımında barok üslup: m. ravel’in “le tombeau de couperin” örneği

Abstract

19. yüzyıl sonlarında müzikte etkisini gösteren “Barok hareketi”, özellikle Almanya ve Fransa’da birçok bestecinin eserlerinde bir üslup olarak ortaya çıkmıştır. Yeniklasizm olarak sınıflandırılan bu akım kısa sürede Avrupa’ya yayılmış ve Fransız müziği için daha güçlü bir kimlik arayışındaki Ravel’in de içinde bulunduğu bestecileri etkisi altına almıştır. Bu çalışmada, 20. yüzyıl müziğinde önemli bir akım haline gelen “Yeni-klasikçi” anlayış araştırılmış, bu üslupta yazılmış eserler ve besteciler hakkında bilgi verilmiştir. Bu bilgilere “Yeni-klasik” düşüncede eserleri olan Fransız besteciler de dâhil edilmiş, Maurice Ravel’in 20. yüzyıl Fransız müziğindeki yeri ve önemi söz konusu bağlamda ayrıca değerlendirilmiştir. Bunun yanı sıra M. Ravel’in “Yeni-klasik” üslupta önemli eserlerinden biri olan, solo piyano için “Le Tombeau de Couperin” süitinin ortaya çıkma süreci ve süitin bölümlerinin stilistik yapısından bahsedilmiştir.The “Baroque movement”, which showed its effect in music at the end of the 19th century, emerged as a style in the works of many composers especially in Germany and France. This trend, which is classified as Neo-classism, spread to Europe in a short time and influenced the composers, including Ravel, in search of a stronger identity for French music. In this study, the “neo-classicalist” understanding, which has become an important trend in 20th century music, has been researched and information has been given about the composers who have written works in this style. French composers with works in “New-classical” thinking were also included, and the place and importance of Maurice Ravel in 20th century French music were also evaluated in this context. In addition, the process of the emergence of the “Le Tombeau de Couperin” suite for solo piano, which is one of M. Ravel’s important works in the “New-classical” style, and the stylistic structure of the suite’s sections has been mentioned.