Reducing the prevalence and severity of ınjurious pecking in laying hens without beak trimming

Abstract

Injurious pecking is a general term used to describe feather pecking, vent pecking, cannibalism and toe-pecking in laying hens. The severity of injurious pecking varies enormously, ranging from limited feather removal to cannibalism and death. Alternative housing systems for laying hens such as barn, free-range and aviary systems show much higher incidences of injurious pecking than with those birds housed in conventional caged system. From a welfare perspective injurious pecking can cause pain, stress, injuries, increased susceptibility to diseases, fear and death. Any major outbreak of injurious feather pecking can result in serious economic loss for the industry through decrease in egg production and feed efficiency. At present the egg industry uses both beak trimming of the birds and dim lighting methods to help reduce injurious pecking. However, both of these are being cricitised from a welfare point of view. In fact a general ban on beak trimming already exists in some European Union countries, with other countries considering a ban by 2011. Moreover, The EU ban on conventional laying cages (2012), when combined with a ban on beak-trimming, will increase the risk of injurious feather pecking and cannibalism. It is therefore important for future to consider other ways of controlling injurious pecking. Injurious pecking is a multi-factorial problem, which can be caused by environmental, genetic or nutritional factors and can be largely prevented by the use of a combination of environmental and husbandry management programs. This paper is intended to give a general overview of the potential risk factors and possible control measures associated with injurious pecking in laying hens, and in particular those flocks housed in non-cage systems.

Yumurtacı tavuklarda tüyler, kloaka ve kanibalistik gagalama ile kuyruk tüyü çekme davranışlarını tanımlamak için kullanılan yaralayıcı gagalamaların şiddeti çok hafif birkaç tüy çekiminden kanibalizm ve ölüme yol açacak kadar önemli olabilir. Kafeste yetiştirilen tavuklarda görülse de, kanibalizm ve buna bağlı ölümler derin altlık, ızgara altlık gibi kapalı sistemler ile kuşluklu ve serbest dolaşımlı-free range gibi alternatif sistemlerde daha fazla karşılaşılmaktadır. Kötü huylu yaralayıcı gagalama davranışları acı, ağrı, stres ve yaralanmalara yol açıp hastalıklara yakalanma riskini artırmaktadır. Aynı zamanda yumurta verimi ve yemden yararlanma yeteneğini düşürdüğünden yaralayıcı gagalamalar hayvan refahı ve üretim ekonomisini olumsuz yönde etkilemektedir. Günümüz yumurta üretiminde tavuklarda tüy çekme ve gagalamayı önlemek için gaga kesimi ve düşük aydınlatma yoğunluğu yaygın olarak kullanılsa da her iki yöntemde hayvan refahına uygun olmadıkları için eleştirilmektedir. Gaga kesimi bazı Avrupa ülkelerinde hali hazırda yasak olup, diğerlerinde ise 2011 yılında yasaklanması beklenmektedir. Gaga kesimi yasağı ve 2012 yılında başlayacak kafeste yumurta üretimi yasağı ile birlikte tavukçulukta yaralayıcı tüy çekme ve kanibalizm vakalarında önemli bir artış beklenmektedir. Bundan dolayı tavuklarda yaralayıcı gagalama vakalarını önlemek acilen alternatif yöntemlerin geliştirilmesi gerekmektedir. Genetik yapı, çevre, besleme gibi çok sayıda risk faktörünün etkilediği bu kötü huylu davranış, çok sayıda faktörün kombine olarak bir arada yer aldığı bakım-yönetim programları ile önlenebilir. Bu derleme makale özellikle kafese alternatif sistemlerde yetiştirilen yumurtacı tavuklarda kötü huylu yaralayıcı gagalamalara yol açan muhtemel risk faktörleri ve kontrolü konusunda genel bir bilgi vermek amacıyla hazırlanmıştır.