Köpeklerde ortofiks tipi dinamik aksiyal eksternal fiksatör ile tibia kırıklarının onarımı

Abstract

Bu çalışma, Mayıs 2000-Mart 2002 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Küçük Hayvan Kliniği'ne getirilen ve tibia kırığı tespit edilen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki köpeklerden oluşan toplam 15 olgu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada; beşeri Ortopedi ve Travmatoloji'de kırık sağaltımı için kullanılan Ortofîks tipi dinamik aksiyal eksternal fiksatör'ü köpeklerde de kırık sağaltımında kullanarak, açık redaksiyon sırasında oluşturulan yeni doku travmalarını azaltma, operasyon süresini kısaltma, uzun ve zahmetli uğraşılan hafifletme ve daha kısa sürede kırığın klinik olarak iyileşmesini sağlamada önemli etkisinin olup olmadığının araştırılması ve fîksatörün klinik kullanıma sunulması amaçlanmıştır. ; Olguların operasyon öncesi alınan radyografileri değerlendirilerek uygun Ortofîks tipi dinamik aksiyal eksternal fiksatör ve Schanz vidalan belirlenerek gerekli operasyon hazırlığı yapılmıştır. Fiksatör, kısa süreli genel anestezi altında uygulanmıştır. Redüksiyon yapıldıktan sonra, öncelikle, kemik kalınlığına göre preoperatif dönemde belirlenen çaptaki Schanz vidalarının (0 3, 4, 5 mm) ilki belirlenen fragment üzerine antero- medialden yerleştirildikten sonra fiksatör bu vidaya tespit edilmiştir. İkinci vida karşı fragmente vida yuvası rehberliğinde yerleştirilmiştir. Takiben diğer vidalar yerleştirilmiştir. Uygulama sonrası kontrol radyografileri alınmış ve pansuman yapılmıştır. Postoperatif 2., 4. ve 7. günlerde pansuman değişimleri yapışmıştır. Bir hafta aralar ile radyografik kontrolleri yapılmıştır. Eksternal fîksatörün uzaklaştırılmasına kadar klinik ve radyografik takiplerine devam edilmiştir. Eksternal fîksatörün uzaklaştırılması planlanan üç şekilde (L grupta 45. günde, II. grupta 60. günde, m. grupta 75. günde) gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonunda, klinik ve radyolojik olarak, modifiye Hannover Veteriner Yüksek Okulu Küçük Hayvan Kliniği Değerlendirme Skalası'na göre yapılan değerlendirmede; 8 olguda (%53.3) çok iyi, 4 olguda (%26.7) iyi, 1 olguda (%6.7) tatminkar ve 2 olguda (%13.3) kötü sonuç alınmıştır. Sonuç olarak; beklentimizden daha pahalı bir yöntem olması ve özenli pin dibi bakımının gerekliliği gibi faktörler veteriner hekimin cesaretini azaltacak, pratiğe sunulmasını geciktirecek nve ekonomik avantaj sağlamayacak gibi görülse de, diğer avantajları dikkate alındığında, kas dokusundan zayıf olan ve kapalı redaksiyonun kolay yapılabildiği tibia kırıklarında özenli bîr pin dibi bakımının yapılması ve hayvan sahibine sadece vidaların temin ettirilmesiyle en azından bir plaka osteosentezi kadar ekonomik, klinik kullanıma sunulabilir iyi bir yöntem olduğunu vurgulayabiliriz ve ekstremitelerin diğer uzun kemiklerinde bu yöntemin uygulanılmasına ilişkin çalışmaların yapılmasını önerebiliriz.

The management of tibial fractures with Orthofix type dynamic axial external fixator in dogs This study is performed on IS cases, consisted of dogs from different breeds, ages and gender which were brought to Clinic of Small Animal Surgery, Uludağ University Faculty of Veterinary Medicine between May 2000-March 2002. The aims of this study were to research the possibility of using the Orthofix type dynamic axial external fixator in dogs as in humans so as to decrease the trauma of new tissues during the open reduction, to shorten the operation period, to simplify the complex surgical techniques, to achieve earlier healing of the fractures and to present this fixator for the clinical use. The essential preparation for the operation was performed with the roentgenograms taken preoperatively to prepare the suitable external fixator and Schanz screw for each case. For the operation, general anesthesia, effective for a short period, was performed. After reduction, the first one of the Schanz screws, which have the appropriate diameter for the bone (0 3, 4 and 5 mm), were placed anteromedially on the fragment that was determined before. Then fixator was fixed on the first screw. Second screw was applied to the opposite fragment by screw socket guiding. Then the other screws applied. Control roentgenograms were taken after the operation and the extremity was binded with dressing. Dressings were removed postoperatively on the 2nd, 4th and 7th days and then binded again. Radiographical examinations were performed once a week in the following period. Clinical and radiographical examinations continued till external fixators were removed. Removing of external fixators were performed as planned in three way; on the 45th days in first group, on the 60th days in second group, on the 75th day in third group. In the evaluation performed according to the scala of Clinic of Small Animal Surgery Hannover Faculty of Veterinary Medicine, the results were perfect in 8 cases (53.3%), good in 4 cases (26.7%), fair in 1 case (6.7%) and bad in 2 cases (13.3%). As a result, altough this method can diminish the courage of the veterinarians that, it requires very careful pin tract management and is more expensive than our expectations and then makes this method difficult to present to practice; we determined that in the fractures of tibia even in the radio-ulnar fractures which are poor from muscles and on which the closed reduction is performed easily, this method is as economic as plate osteosynthesis if the screws atone are ensured by the owners in addition to the other advantages. Also this is a good technique that only requires careful pin tract management and can be offered.