Keratokonüsde oküler yüzey değişiklikleri

Abstract

Amaç: Keratokonüslü hastalarda topografik patemlere göre oküler yüzeyin oküler yüzey fonksiyon testleri ile değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Mart 2000 ile Ekim 2002 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı'na başvuran 38 keratokonüslü olgunun 75 gözü ile 40 keratokonüsü olmayan 40 normal olgunun 80 gözü çalışmaya dahil edilmiştir.Hasta ve kontrol grubunda bulunan tüm olgulara biyomikroskopi, bilgisayarlı korneal topografi ve pakimetriyi de içeren rutin oftalmolojik muayenenin yanı sıra kornea duyarlılık ölçümleri.Schirmer testi, gözyaşı kırılma zamanı testi, oküler yüzeyin Floresein ve Rose-Bengal boyama testleri yapılmış, ve olguların gözlerinden konjonktival baskılama sitolojisi örnekleri alınmıştır. Hasta ve kontrol grubundaki olgular tüm bu veriler açısından topografik paternlere göre karşılaştırılmıştır, ve değerlendirilen veriler ile keratokonünüsün ağırlık derecesi arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Bulgular: Ortalama kornea duyarlılık keratokonüslü olgularda kontrol grubu ile karşılaştırıldığında düşük idi ( p< 0.001 ).Bu düşüklük santral ve inferosantral paterne sahip olgularda daha belirgindi. Gözyaşı kırılma zamanı da keratokonüslü grupta anlamlı olarak düşük saptandı ( p<0.001). Keratokonüslü hastalarda oküler yüzey floresein ve Rose-Bengal boyama skorları anlamlı olarak yüksek bulundu ( p<0.001). Topografik paternlere göre keratokonüsü santral ve inferosantral olgularda ( kornea duyarlılığı ve göz yaşı işlev testleri ileri derecede bozulmuş olarak değerlendirildi. Baskılama sitoloji örneklerinde Goblet hücre yoğunluğunda azalma ve skuamöz metaplazi derecesinde hastalığın ağırlığıyla orantılı bir artış izlenmekteydi. Sonuç: Keratokonüsdeki oküler yüzey bozukluğu göz yaşı kalitesinde bozukluk, skuamöz metaplazi ve Goblet hücre kaybı ile karakterizedir ve bu bozukluk hastalığın topografik paternleri ile ilişkili görünmektedir.

Purpose: To describe the ocular surface status in accordance with topographical patterns in patients with keratoconus and to compare the results with those of healthy control objects Patients and Methods: Seventy-five eyes of 38 patients with keratoconus seen at Uludag University School of Medicine, Department of Ophthalmology during March 2000 and October 2002 and 80 eyes of 40 normal control subjects were studied. The subjects underwent routine ophthalmic examinations, corneal sensitivity measurements, Schirmer test, tear film break-up time (BUT), fluorescein and Rose Bengal staining of the ocular surface and conjunctival impression cytology. Patients and control subjects were compared for corneal sensitivity, tear function and ocular surface staining parameters, goblet cell density and squamous metaplasia grade. The relation of these parameters with regard to topgraphical patterns was also investigated. Results: The mean corneal sensitivity was significantly lower in keratoconus patients, compared to control subjects and even lower in patients with central keratoconus (p<ll.001). The BUT values were also significantly lower in the keratoconus group and much lower in the central and inferocentral group. Patients with keratoconus had significantly higher fluorescein and Rose-Bengal staining scores ( p<ll.001). Corneal sensitivity and tear function changes seemed to get worse with changes in topographical patterns. Impression cytology showed goblet cell loss, and conjunctiva! squamous metaplasia, both of which again related to the extent of progression of keratoconus. Conclusion: The ocular surface disease in keratoconus is characterized by disorder of tear quality, squamous metaplasia and goblet cell loss, all of which seem to relate to topographical patterns of keratoconus.