İlk dönem sûfîlerinin peygamber ve sünnet anlayışları

Abstract

İslâmî disiplinlerin bir konuda öncelikle başvuracakları temel kaynaklarından ilki Kur’an’dır. Kur’an bu konumunu Allah kelamı ve ilâhi emirlerin yazılı bir metni olmasından almaktadır. Hz. Peygamber (s.a) ise Kur’an’ı tebliğ, tebyîn ve uygulayan Allah’ın elçisidir. Bu yüzden dini ilimlerle alaka duyan herkes gibi sûfiler de Hz. Peygamber’e ve gerek teorik ve gerekse pratik açıdan O’nun sünnetine büyük önem vermiş ve ilgilenmişlerdir. Öncelikle âdâb konuları olmak üzere sünnete olan bağlılıkları dikkat çekicidir. Özellikle ilk tasavvuf klasiği kabul edilen Ebû Nasr Serrâc (ö.378/988) el-Luma’ adlı eserinde sûfîlerin peygamber ve sünnet telakkisiyle ilgili önemli bilgilere yer verdiğini görmekteyiz.