Sıçanlarda deneysel siyatik sinir hasarı modelinde lityum tedavisinin sinir rejenerasyonu üzerine etkinliğinin araştırılması

Abstract

Periferik sinir hasarı günümüzde hala tedavisi kesinleştirilememiş bir hastalıktır. Hasar sonrası greft ve primer cerrahi onarım uygulanmakta fakat sinir iyileşmesi ve fonksiyonu eski haline döndürülememektedir. Bu çalışma hasar sonrası direkt primer cerrahi onarımın ardından uygulanan lityum tedavisinin sinir rejenerasyonu ve fonksiyonel iyileşme üzerine olan etkilerini araştırmayı amaçlamaktadır. Bu amaçla 64 adet sıçan erken ve geç gruplara ayrıldı. Gruplar kendi içinde her grupta 8 sıçan olacak şekilde sham, kontrol, lityum 20 mg/kg uygulanan grup ve lityum 50 mg/kg uygulanan grup olarak belirlendi. Sham grubunda hasar oluşturulmadı, diğer gruplarda transeksiyon hasarı sonrası primer sütürasyon uygulandı. Sonrasında 7 gün boyunca intraperitoneal yolla sham ve kontrol grubuna salin, ilaç gruplarına belirtilen dozlarda lityum uygulandı. Erken dönem sıçanlar 8. gün sakrifiye edildi, geç dönem sıçanlar 6. ve 12. haftada elektrofizyolojik ve fonksiyonel testlerin uygulanması sonrası sakrifiye edildi. Erken dönem sıçanlardan alınan sinir dokularından antioksidan enzimler çalışıldı, geç dönem sıçanlardan alınan sinir dokularından akson sayımı çalışıldı. Sonuçlarda mortalite görülmedi. Bir sıçanda hasarlı ayakta otoampütasyon, bir sıçanda cerrahi sonrası gelişen ataksi görüldü. Uygulanan testler sonrasında lityum uygulanan sıçanlarda kontrol grubuna göre antioksidan enzim düzeylerinde artış, elektromyelografide sinir ileti hızında artış, yürüme testinde siyatik fonksiyon indeksinde iyileşme ve akson sayısında artış olduğu görüldü. Bu sonuçlar siyatik sinir transeksiyon hasarında terapötik aralıktaki düşük ve yüksek dozlarda lityum tedavisinin sinir rejenerasyonu ve fonksiyonel iyileşme üzerine tedavi edici etkisi olduğunu gösterdi.Peripheral nerve injury remains a condition for which definitive treatment has yet to be established. Following injury, grafts and primary surgical repair are employed; however, nerve regeneration and restoration of function remain elusive. This study aims to investigate the effects of lithium treatment administered following direct primary surgical repair post-injury For this purpose, 64 rats were divided into early and late groups. Within each group, rats were further divided into sham, control, lithium 20 mg/kg, and lithium 50 mg/kg groups, each consisting of 8 rats. No injury was induced in the sham group, while in the other groups, transection injury was followed by primary suturing. Subsequently, for 7 days, saline was administered intraperitoneally to the sham and control groups, while the drug groups received lithium at the specified doses. Early-stage rats were sacrificed on the 8th day, whereas late-stage rats were sacrificed after electro-physiological and functional tests at 6 and 12 weeks. Antioxidant enzymes were analyzed from nerve tissues collected from early-stage rats, while axon counts were performed on nerve tissues collected from late-stage rats. No mortality was observed. One rat exhibited auto-amputation of the injured limb, and another rat developed post-surgical ataxia. Following the administered tests, rats treated with lithium showed increased levels of antioxidant enzymes compared to the control group, increased nerve conduction velocity in electromyography, improvement in sciatic function index in walking tests, and increased axon counts. These results indicate that lithium treatment at both low and high doses within the therapeutic range is effective in promoting nerve regeneration and functional recovery following sciatic nerve transection injury.