Arapça’da kelime ve kuralların doğrulanması için hadislerin kullanılması

Abstract

Arap dili kurallarının tespiti noktasında, hemen herkesin ittifakla benimsediği iki temel referans söz konusudur: Kur’an-ı Kerim ve Arap şiiri. Bununla birlikte, söz konusu referanslardan ilkinin kaynaklığı hususu tartışmasız iken, ikincisiyle ilgili olarak bir takım sınırlamalar getirilmiştir. Dil bilginleri, dilin bozulmaya başlamasından önceki dönem şairlerine ait şiirlerin, -söz konusu şiirler bize sağlam kanallardan intikal etmek koşuluyla- dilde delil olarak kullanılabileceği görüşündedir. Asıl ihtilaf ise, Hz. Peygambere ait hadislerin dilde şahit olarak kullanılıp kullanılamayacağı noktasında yoğunlaşmaktadır. Bununla birlikte, hadislerin bize lâfzen ulaştığı ya da dilin bozulmasından önce tedvin edildiğini tespit etmemiz durumunda, dilde delil olarak kullanılmaları için herhangi bir sakınca kalmamaktadır.There are two main source to which grammatical rules refer in Arabic Language. One of them is Qur’an and the second is classical Arabic poem written down in ‘divan’s belonging to poets who lived before the language corruption (that’s before 150 in hicri calendar). But what about Prophet’s Tradition? Can they be accepted as a source for language grammatical rules or not. Briefly, if traditions of Prophet Muhammed had been written down in the Hadith books before the corruption of Arabic Language or we know that they had been narrated literally until recording into Hadith Books, they could be accepted and referred to as a source for proving Arabic Language Grammer.