Post-Arab Spring in Middle East region: The effect of Syrian crisis on Lebanon foreign policy

Abstract

This study focuses on the Lebanon position in the aftermath of Syrian conflict, including the main aspects of Lebanese Foreign Policy. It includes regional and foreign interference in Lebanese affairs that intentionally led to the instable situation in the country. Briefly includes Domestic/foreign factors longstanding by geopolitical aspects that determine Lebanon political vacuum and current sectarian division. Moreover, Refugee crisis and sectarian challenges aggravated the Lebanese crisis, since they are a consequence of Syrian conflict, our case of study. The thesis is divided in three main chapters. Firstly, the analysis of both Realism and Liberalism under the Security concept in the main theories of I.R,. From defining the security studies framework that impacted the definition of security in World politics, the conceptualization of security and securitization theory is analysed. In Realism theory, I decided to focus on Structural Realism: Defensive and Offensive realism, and in Liberalism I overtook collective security, democratic Peace theory and state institutions cooperation through complex independence theory announced by Keohane and Nye. In the same part, I included an overview of Middle East region, geographical and regional aspects and strengthened the case of Lebanon (description, strategic location, and ethnical-political characterization, economical and demographic aspects). Secondly, the analysis of the Historical perspective of Lebanon since independence till Syrian uprisings 2011 will be presented. It includes as well one page about Ottoman domination in Lebanon, and it is important to understand how Lebanon and Syria were connected in the Past. Two main divisions are visible in the organization of the second Chapter. Fırst, the Lebanese events during Cold War period such the Presidencies since Independence until the Civil War and from Civil War to internationalization of Security broadly back the 1990s. Second, Lebanon after Cold War Era it marked regional changes that could change Lebanon situation, such 2000 Israel Withdrawal during Ehud Barak government, Hezbollah-Israeli War 2006, 2005 Syrian withdrawal and Cedar Revolution, elections 2005, 2009 and 2011, rise of Hezbollah into Lebanese politics and Iran as main interventionist in penetrated state, 2008 conflict between 14 and 8 March coalitions. Thirdly, the effects of Arab uprisings and the Syrian war on Lebanon's local, regional, security and political aspects are analysed. After the Syrian crisis, I addressed the approach to Syrian and Lebanese foreign policies, but Lebanon and Lebanon's political situation has always been my priority. Both the Lebanese government's refugee issue and the factors that led to the instability of the Syrian war are address. In addition, the governments of Mikati and Salam, the continuity of the political paralysis, The "Hezbollah Factor" also discussed the possibility of further disagreements within the 2013 Lebanese Government, worsening interventions caused by sectarian tensions, and the creation of hope for change with the election of Michael Aoun in 2016. The regional direction and security aspects of the Middle East Region and Lebanon are also important here. The most important issue here is that regional and foreign alliances, such as the US, EU or UN, exalt the active role of regional actors rather than global actors. At the same time, relations with Iran, Syria, Hezbollah, Saudi Arabia, and the international community, Lebanon, which have the capacities to make decisions about Lebanon are mention. As a result, it is almost impossible to reject the Saudi Tehran Competition, which is a major contributor to the deep sectarian division, especially during the Lebanese Civil War. The Syrian refugee crisis in Lebanon has worsened the crisis both in Syria and in Lebanon, causing security and politics irregularities; the attitudes of Lebanese refugees have been analyze in this context. Sectarian difficulties, vulnerable groups, UN role and Lebanese authorities should be call for legal status renewal. The Arab uprising in Syria had significant implications in its neighbors. The case of Lebanon is exceptional concerning the effect of regional politics in the Middle East. The political cleavages between Sunni-Shiite communities aggravated the Lebanese situation. At the outset of the Syrian conflict in March 2011, the Lebanese government of Najib Mikati adopted an official position of dissociation, with the aim of maintaining a neutral policy towards Middle East conflictual crisis. Nonetheless, Syria conflict reflected intensively inside the two main alliances that fight each other to take advantage and affirm their proper interests in the region. The Sunni March 14 coalition has to support the rebels against Assad regime and opposed to the Iranian leaning Hezbollah movement, dominated by 8 March coalition. The political instability in Lebanon aggravated with the Syrian refugee crisis that inclusively affects Lebanon foreign policy making. Sectarian politics in Lebanon affects the State institutions. As well, the regional and foreign powers’ actions lead to the insecurity ambiance in Lebanese Territory. The connection with Syria and Iran is evidentially growing and Lebanese Foreign policy is far from being neutral in the whole region. Particularly, since the beginning of Syrian Civil War, the security apparatus and border control policy has been the main priorities to the Lebanese Government. The 2013 Hezbollah intervention in the War and the postpone elections resulted on the civilians discontentment and demanded the implementation of strong policy towards security borders and political instability. Lebanon case differs from the other States in Middle East for various reasons. It is important to consider the political and cultural background that transformed Lebanon, from a stable to a conflictual State in last century. Nowadays, Lebanon is facing many challenges on both domestic and foreign ambiances. The most relevant constraint facing in the country is the Syrian refugee crisis, very caused by the large influx of Syrian crisis that had significant effects on the political, economic and security levels. Nonetheless, Lebanon still serves as a bargaining ship for most of strong States in the region. The Saudi-Iran Rivalry as well, despite of defining their focus on Syria, Iraq and Yemen, continued to support the Lebanese political groups in order to take control and assume a preponderant role in the region. Lebanon is emerging as a model country in the Middle East, where different denominational communities live together. The difference of this country from the other countries of the region is that the communities should share the state administration in line with their sectarian identities. This heterogeneity in Lebanon's social structure and the conflicts of religious communities that have sustained heterogeneity in the past have also deeply affected community-state relations and as a result they have continued to exist as a state in the geography of the Middle East, one of the most problematic regions in the world, Political crisis, political, assassinations and armed conflicts have always been known and international politics has never fallen on the agenda. It forms a small Swiss prototype in the Middle East. Looking at the history of Lebanon, not only the intervention of foreign powers, but the fact that the social structure of the country itself depends on sectarian differences, gives the region a different meaning. Throughout the history of modern Lebanon, a relationship of community-state relations has become a force of power and power between communities. In the history of the country, the struggles for power symbolized political ideas such as class and different nationalisms, and these movements made the compromise between the communities negatively. These political ideals affect the members of the sectarian communities and in this case they accelerated the conflict processes by fostering competition between sects. On the other hand, the Sects do not show homogeneous properties in themselves. Within any sectarian structure, some ideological and the conjuncture criteria have laid the groundwork for the emergence of different political foci and have triggered sectarian divisions within themselves. The marginalization of the sects is seen in groups which are once in the same sect and who, over time, have shifted their religious preferences to another direction. The dominant groups have faced the oppression of the sects who have broken away from the new sects formed and also therefore sought a balance by cooperating with the communities that share the same sectarian thought among the other communities. In Lebanon, both Lebanon's foreign policy and the various politics are analysed under the dimensions of social and political division. Lebanon is neither a liberal democracy nor an authoritarian government. The Lebanese system is already facing both political and religious groups. The Lebanon influence of the geopolitical situation in the Middle East is important, since it both a strategic region and a part a failure State. Lebanon situation is different from the other countries in the region. Lebanon is a country with a state. However there is no State organization. During the post-independence political period, 'zuama': they used State Institutions to compete with each other for patronage. They use and develop their own individual powers within their own sects. Regarding foreign pressures, both the Arab-Israeli conflict and the Pan-Arabism movement have led to the weakening of Lebanon's foreign policy. At the same time, this work analyzes the main lines of Lebanon foreign policy. Regional and International countries are involved in Lebanese affairs. After expanding its power base, the supporting state affects the shaping of the Lebanese political orientation to support its national interests. On the other hand, the Lebanese armed forces are also divided into sectarian lines, and the army is politically weak due to military failure.Bu çalışma, Lübnan Dış Politikası'nın ana hususları da dâhil olmak üzere Suriye ihtilafının ardından Lübnan’ın pozisyonuna odaklanmaktadır. Ülkede istikrarsız duruma yol açan Lübnan ilişkilerinde bölgesel ve yabancı müdahaleleri içermektedir. Kısaca Lübnan siyasi boşluğunu ve mevcut sekter bölünmeyi belirleyen jeopolitik yönlerden uzun süredir iç ve dış faktörleri içermektedir. Ayrıca, Mülteci krizi ve mezhepsel zorluklar, Lübnan krizini şiddetlendirdi, çünkü bunlar Suriye ihtilafının bir sonucu, bizim çalışma durumumuzdur. Tez üç Ana bölümden oluşmaktadır. İlk bölüm, hem Realizm hem de Liberalizm olan Uluslararası iliksilerinin temel teorilerindeki güvenlik kavramı çalışır. Dünya siyasetinde güvenlik tanımını etkileyen güvenlik çalışmaları çerçevesini tanımlamaktan, güvenlik ve menkul kıymetleştirme teorisinin kavramsallaştırılması analiz edilmektedir. Realizm teorisinde Yapısal Gerçekçiliğe: Savunma ve Saldırgan Gerçekçiliğe odaklanmaya karar verdim ve Liberalizm'de Keohane ve Nye tarafından açıklanan karmaşık bağımsızlık teorisi aracılığıyla kolektif güvenlik, demokratik Barış teorisi ve devlet kurumları işbirliğini üstlendim. Aynı bölümde, Orta Doğu bölgesi, coğrafi ve bölgesel yönleriyle ilgili genel bir bakış açısıyla Lübnan örneğini güçlendirdim. İkinci olarak, Lübnan'daki Suriye ayaklanmalarına kadar bağımsızlıktan bu yana tarihi perspektifi 2011. Lübnan'daki Osmanlı egemenliğine dair bir sayfa da içeriyor ve Lübnan ile Suriye'nin geçmişte nasıl bağlandığını anlamak önemlidir. İkinci bölümün organizasyonunda iki ana bölüm görülebilir. Birinci, Soğuk Savaş döneminde Lübnan olayları; İç savaşa ve İç Savaş'tan 1990'lı yılların sonuna kadar Güvenlik uluslararalılaşmasına kadar bağımsızlık gösteren başkanlıklar; Ikinci, Soğuk Savaş Döneminden sonra Lübnan (Lübnan'ın durumunu değiştirebilecek bölgesel değişiklikler oldu. Bu türden 2000 İsrail'in Ehud Barak hükümeti sırasında geri çekilmesi, Hizbullah- İsrail Savaşı 2006, 2005 Suriye'nin çekilmesi ve Sedir Devrimi, 2005, 2009 ve 2011 seçimleri, Hizbullah’ın Lübnan siyasetine ve İran’a nüfuz eden devlet müdahalecisi olarak yükselmesi, 2008 çatışması 14 ve 8 Mart koalisyonları da çalışır. Üçüncü olarak, Arap ayaklanmalarının ve Suriye savaşının Lübnan'daki yerel, bölgesel, güvenlik ve politik yönleri üzerindeki etkisi çalışılmıştır. Suriye krizinin ardından Suriye ve Lübnan dış politikalarına yaklaşımı ele aldım, ancak Lübnan ve Lübnan siyasi durumunu her zaman önceliğim olmuştur. Hem Lübnan hükümetinden mülteci sorunu, hem de Suriye savaşına karşı kararsızlıklara yol açan faktörler ele alınmıştır. Ayrıca, Mikati ve Salam hükümetlerinin, Lübnan'ın politik paralizini/çıkmazı/baskılarının sürekliliği; “Hizbullah Faktörü’nün” 2013'te Lübnan Hükümetinde içinde daha fazla anlaşmazlıklara yol açarak mezhepsel gerginliklere sebep olarak müdahaleleri daha da kötüleştirmesi ve 2016'da Mişel Avn'un seçilmesiyle birlikte değişimin umudunun oluşması da ele alınmıştır. Orta Doğu Bölgesi ve Lübnan'ın bölgesel yönü ve güvenlik yönleri de burada önemli olmaktadır. Buradaki en önemli husus, bölgesel ve yabancı ittifakların, örneğin ABD, AB veya BM gibi, küresel aktörler yerine bölgesel aktörlerin aktif rolünü yüceltmeleridir. Aynı zamanda Lübnan’la ilgili kararları alabilecek kapasitede olan İran, Suriye, Hizbullah, Suudi Arabistan, ve uluslararası toplumun Lübnan ile ilişkilerine değinilmiştir. Sonuç olarak, bölgesel çatışma durumunun, özellikle de Lübnan İç Savaşı sırasında meydana gelen, derin sekter bölünmeye büyük ölçüde katkıda bulunan Suudi Tahran Rekabeti'ni reddetmek neredeyse imkânsızdır. Lübnan'daki Suriyeli mülteci krizi, hem Suriye’de, hem de Lübnan’da krizi daha da kötüleştirmiştir, güvenlikte ve siyasette düzensizliklere sebep olmuştur; bu bağlamda Lübnanlı mültecilerin tutumları analiz edilmiştir. Temel olarak mezhepçi zorluklar, savunmasız gruplar, BM rolü ve Lübnan makamlarının yasal statü yenilenmesi için çağrıda bulunması gerekmektedir. Suriye'deki Arap ayaklanmasının komşuları için önemli etkileri vardı. Lübnan davası, Ortadoğu'daki bölgesel politika konusunda istisnai bir durumdur. Sünni-Şii toplulukları arasındaki siyasi bölünmeler Lübnan'daki durumu kötüleştirdi. Mart 2011'de, Suriye ihtilafının başlangıcında, Lübnanlı Najib Mikati hükümeti Ortadoğu ihtilafına karşı tarafsız bir politikanın sürdürülmesi amacıyla resmî bir ayrışma tutumunu benimsedi. Bununla birlikte Suriye çatışması, birbiriyle savaşan iki ana ittifakın içinde, bölgedeki uygun çıkarlarını onaylamak ve onlardan emin olmayı yoğun bir şekilde yansıtıyordu. Sünni 14 Mart koalisyonu, Esad rejimine karşı isyancılara destek vermeli ve 8 Mart koalisyonunun egemen olduğu İran'ın yaslandığı Hizbullah hareketine karşı çıkmalı. Lübnan'daki siyasi istikrarsızlık ve onu daha da kötüleştiren Suriye mülteci krizi, Lübnan dış politika sürecini kapsamlı bir şekilde etkilemiştir. Lübnan'daki mezhepçi politikalar devlet kurumlarını etkilemektedir. Aynı zamanda, bölgesel ve dış güçler, Lübnan Bölgesi'nde güvensiz ortamlara yol açmaktadır. Suriye ve İran'la olan bağlantı bariz bir şekilde büyümekte ve Lübnan dış politikası tüm bölgede tarafsız olmaktan çok uzakta olduğu görülmektedir. Özellikle Suriye İç Savaşı'nın başlamasından bu yana, güvenlik aygıtı ve sınır kontrol politikası Lübnan Hükümeti'nin başlıca öncelikleri olmuştur. Savaşta 2013 Hizbullah müdahalesi ve erteleme seçimleri sivillerin hoşnutsuzluğunu sağladı ve güvenlik sınırları ve siyasi istikrarsızlığa karşı güçlü politikaların uygulanmasını talep ettirmişlerdi. Lübnan vakası, çeşitli nedenlerle Orta Doğu'daki diğer Devletlerden farklıdır. Geçtiğimiz yüzyılda Lübnan'ı istikrarlı bir devletten çatışan bir devlete dönüştüren politik ve kültürel arka planı dikkate almak önemlidir. Bugünlerde Lübnan hem iç hem de dış ortamlarda birçok zorlukla karşı karşıya karlılar. Ülkede karşılaşılan en önemli kısıtlama, Suriye krizinin, siyasi, ekonomik ve güvenlik düzeylerinde önemli etkilere sahip olan büyük Suriye krizinin neden olduğu Suriye krizidir. Bununla birlikte, Lübnan hala bölgedeki güçlü devletlerin çoğu için bir pazarlık çipi olarak hizmet ediyor. Suudi-İran Rekabeti de, Suriye, Irak ve Yemen'e odaklanmasına rağmen, bölgeyi kontrol altına almak ve bölgeye hâkim bir rol üstlenmek için Lübnanlı siyasi grupları desteklemeye devam etti. Lübnan, Ortadoğu'da farklı mezhebi toplulukların bir arada yaşamlarını sürdürdüğü model bir ülke olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu ülkenin diğer bölge ülkelerinden farkı toplulukların devlet yönetimini kendi mezhebi kimlikleri doğrultusunda paylaşmış olmalarıdır. Lübnan'ın toplumsal yapısındaki bu heterojenliği ve söz konusu heterojenliğin sürekliliğini sağlayan dinsel toplulukların çatışmaları da toplum–devlet ilişkilerini derinden etkilemiş ve bunun sonucunda bölgede modern anlamda ulus devlet olamadan dünyanın en sorunlu bölgelerinden biri olan Ortadoğu coğrafyasında devlet olarak varlığını sürdürebilmiştir. Sürekli olarak siyasi kriz, siyasi, suikastlar ve silahlı çatışmalarla adını duyurarak uluslararası politikada gündemden hiç düşmemiştir. Ortadoğu'da küçük bir İsviçre prototipi oluşturmaktadır. Lübnan tarihine bakıldığında sadece dış güçlerin müdahalesi değil, ülkenin kendi içerisindeki sosyal yapısının mezhep farklılıklarına dayanması, bölgeye ayrı bir anlam kazandırmaktadır. Modern Lübnan tarihi boyunca toplum–devlet ilişkileri bir bakıma topluluklar arası güç ve iktidar mücadelesi haline gelmiştir. İktidar mücadeleleri ise ülke tarihinde sınıfsal ve farklı milliyetçilikler gibi politik düşüncelerce simgeleşmiş ve bu akımlar topluluklar arası uzlaşmayı olumsuz kılmıştır. Bu politik idealar mezhebi topluluklardaki üyeleri etkilemekte ve bu durumda mezhepler arası rekabeti körükleyerek çatışma süreçlerini hızlandırmıştır. Diğer taraftan Mezheplerde kendi içinde homojen özellikler göstermemektedir. Herhangi bir mezhebi yapı içinde ideolojik ve konjonktürel bazı kıstaslar farklı politik odakların ortaya çıkmasına zemin hazırlamış ve mezheplerin kendi içindeki bölünmeleri tetiklemiştir. Mezheplerde ötekileştirme, bir zamanlar aynı mezhep içinde olup zamanla dinsel tercihlerini başka bir yöne kaydıran gruplarlarda görülmektedir. Hâkim mezhebi topluluklar içinden kopmalarla oluşan yeni mezhepler koptukları mezheplerin baskılarıyla karşılaşmışlar ve bu yüzden diğer topluluklar içinde aynı mezhebi düşünceyi paylasan topluluklarla işbirliği yaparak bir denge arayışına girmişlerdir. Lübnan’da toplumsal ve siyasal bölünmüşlüğün boyutlarını ve dış politika arasında hem Lübnan’ın dış politikası nedir, hem de çeşitli politikaları analiz etmektedir. Lübnan ne bir liberal demokrasi, ne de otoriter bir hükümettir. Lübnan sistemi zaten hem siyasi, hem de dini gruplarla karşılaşmaktadır. Ortadoğu’da jeopolitik durumunun Lübnan etkisi önemlidir, hem stratejik bölge hem boşluk ülkedir. Diğer bölge ülkelerden farklı olarak durumu görmektedir. Lübnan, devlete sahip olan bir ülkedir. Fakat devlet örgütü bulunmamaktadır. Bağımsızlıkta sonrası siyası düzen döneminde, ‘zuama’: devlet kurumlarını patronaj için birbirleriyle rekabet etmek için kullanıyorlar. Kendi bireysel güçlerini, kendi mezhepleri içinde kullanılır ve geliştirirler. Dış baskılarla ilgili olarak hem Arap-İsrail çatışması, hem de Pan-Arapçılık hareketi, Lübnan dış politikasının zayıflanmasına yol açmıştır. Aynı Zamanda, bu çalışma Lübnan’ın Temel Dış Politikasının Ana Hatları analiz eder. Bölgesel ve Uluslararası ülkeler Lübnan işlerine karışıyor. Güç-üssü genişledikten sonra, destekçi devlet, Lübnan siyasi yöneliminin ulusal çıkarlarını desteklemek için şekillenmesini etkilemektedir. Öte yandan, Lübnan silahlı kuvvetleri da mezhep çizgilerine bölünmüştür ve ordu siyasette zayıftır, bu da askeri başarısızlıktan kaynaklanmaktadır.