İlköğretim din kültürü ve ahlâk bilgisi dersinin problem ve beklentileri -ilköğretim 8.sınıf öğrencileri üzerine yapılmış bir çalışma-

Abstract

Din eğitimi, insanın yaratılışında olan dini duygu ve yetenekleri yönlendirmek suretiyle ve genel eğitim kurallarını uygulayarak, ona dini bilgiler kazandırmak ve kazandıklarıyla istenilen davranışların ortaya çıkmasına katkıda bulunmak için yapılan etkinliklerdir. İdeal din eğitiminin nihai hedefi, çocuğun kendisini yaratan, büyüten, besleyen ve terbiye eden Rabbini bilmesidir. Ev, okul ve toplum hep beraber bu hedefe ulaşması için çocuğa yardımcı olmalıdır. Bu yardım sırasında çocuğa öğretilmek istenen konunun onun gelişim çağına uygun olup olmadığı göz önüne alınmalı ve en uygun metot seçilmelidir. İlköğretim çağı din eğitimi için son derece önemli bir çağdır. Bu nedenle bu dönemde verilen din eğitiminin planlanması, din eğitiminin içeriği, kullanılan yöntemler, öğretmenin tutum ve davranışları ihmal edilemeyecek kadar önemlidir. Din eğitimi verilirken okulun imkânları, öğretmenin kullandığı metotlar ve öğretmenin şahsiyeti çocuğun dini değerleri almasında ve davranış haline getirmesinde titizlikle hareket edilmesi gereken husustur. Öğretmenin yanlış tutumu, ders kitaplarının çocuğun ilgisini çekmemesi, öğretmenin çocuğa uygun yöntemi kullanmaması, okuldaki öğretim ortamının yetersizliği, ailedeki dini değerlere ilgisizlik veya yanlış bilgi din eğitimi açısından olumsuz sonuçlar doğurabilir. Olumsuzlukların önüne geçebilmek ve istenilen hedeflere ulaşılabilmek için din eğitimi sürecinde saydığımız bu unsurlara son derece dikkat etmek gerekir. Din eğitim-öğretimi okullarda, devletin gözetim ve denetiminde, planlı olarak, pedagojik formasyon almış, alanına hâkim öğretmenler tarafından verilmelidir.Religion education is an activity for humans to get religious knowledge and to assist to reveal the intended behaviours by using this knowledge in pursuance of directing the human’s religious feelings and abilities being in the genesis of human and by applying general education rules. The final aim of ideal Religion Education is for a child to know the God who grows up, feeds and teaches him/her good manners. The house, school and society altogether should help the child reach the aim. While helping the child, either the subject desired to teach suitable for the child’s development age or not should be kept in mind and the most suitable method should be chosen. Primary Education time is extremely important for Religion Education. Therefore, planning Religion Education given in this period, the content of the education, the methods, the teacher’s manners and behaviours are enormously important. While giving Religion Education opportunities of the school, the methods used by the teacher and the teacher’s personality are fields that must be meticulously moved for the child getting religious values and transforming these values into behaviours. V A teacher’s wrong manner, in the events that books can not attract the child’s attention and the teacher does not use the suitable method for the child, insufficiency of instruction environment, indifference of religious values in the family or wrong knowledge leads to negative results in terms of Religion Education. For being able to prevent these negations and to reach intended aims, it is extremely important to pay attention to these components that we specify in Religion Education. Religion Education in schools should be given by the teachers who take pedagogical proficiency and master in their fields under the governments observation and control.