Türkçe öğretmenlerinin dijital hikâye kullanımına ilişkin tutumları ile aldıkları eğitime yönelik görüşlerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı Türkçe öğretmenlerinin dijital hikâye kullanımına yönelik tutumlarını, ortaya koymak ve aldıkları "Dijital Hikâye Oluşturma Eğitimi" ile ilgili görüşlerini incelemektir. Bu araştırmada, hem nicel hem de nitel araştırma yöntemlerini kullanarak birden fazla perspektiften veri toplamayı mümkün kılan bu vesileyle de araştırmacılara daha kapsamlı ve derinlemesine bir anlayış sağlayan karma yöntem desenlerinden eş zamanlı paralel desen kullanılmıştır. Araştırmanın nicel verilerinin toplanmasında zayıf deneysel desenlerden tek gruplu ön test- son test deseni kullanılmıştır. Nitel kısmında ise durum çalışması kullanılmıştır. Uygulama Adana, Ankara, Antalya, Bursa, İstanbul ve İzmir'de faaliyet gösteren özel okullarda görev yapan 54 Türkçe öğretmeni ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama araçları araştırmacı tarafından hazırlanan Dijital Hikâye Kullanımına Yönelik Tutum Ölçeği: DHKYTÖ, yarı yapılandırılmış görüşmeler ve katılımcı günlükleridir. Nicel verilerin analizi için betimsel istatistikler, Cronbach alfa, Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk testleri, ilişkisiz örneklemler t-testi, tekrarlı ölçümler için iki yönlü ANOVA ve ki-kare analizi uygulanmıştır. Nitel veriler ise içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Elde edilen bulgular ışığında araştırma sorularına cevap olacak şekilde araştırma sonuçları ortaya konmuştur. Buna göre öğretmenler yeni okuryazarlık türleri ve 21. yüzyıl becerileri kavramlarından haberdardırlar ve öğrencilerine bu alanlarda yetkinlik kazandırmak istemektedirler. Dijital hikâyeler ile lisans düzeyinde eğitim aldığı sırada karşılaşanlar olsa da öğretmenlerin çoğunun dijital hikâyelerden ve dijital hikâye oluşturma araçlarından araştırma sayesinde haberdar oldukları görülmüştür. Aldıkları eğitimin ardından öğretmenlerin dijital hikâyelerin etkileri ve dijital hikâyeleri kullanma tutumlarında olumlu yönde değişiklik olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmenler dijital hikâyeleri öğrenme ortamında dijitalleşmeye imkân tanıyan, öğrencilerin derse ilgisini arttıran, farklı duyu organlarını da işe koştuğu için kalıcı öğrenmeyi sağlayan bir öğretim materyali olarak tanımlamışlardır. Öğretmenler, aldıkları eğitimden memnun kaldıklarını dile getirirken eğitim içeriğinde yapılabilecek değişikliklerle ilgili önerilerde bulunmuşlardır. Öğretmenlerin uygulamaya daha fazla yer verilmesi gerektiğini düşündükleri görülmüştür. Üniversitelere lisans eğitimi süresince öğretmen adaylarına dijital hikâyeler ve dijital hikâye oluşturma araçlarına yönelik eğitim vermeleri önerilmiştir. Milli eğitim bakanlığına da göreve devam etmekte olan öğretmenlere hizmet içi eğitim yolu ile dijital hikâye ve dijital hikâye oluşturma araçları hakkında eğitimler vermesi önerilmiştir.

The aim of this study is to examine Turkish language teachers' attitudes towards the use of digital stories and their views on the training they receive in "Digital Story Creation." Employing both quantitative and qualitative research methods, a concurrent parallel design was utilized to allow for comprehensive and in-depth insights from multiple perspectives. Quantitative data were collected using a pre-test/post-test design from 54 Turkish language teachers working in private schools in Adana, Ankara, Antalya, Bursa, Istanbul, and Izmir. Descriptive statistics, Cronbach's alpha, Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk tests, independent samples t-test, two-way ANOVA for repeated measures, and chi-square analysis were applied for the analysis of quantitative data. Qualitative data were analyzed using content analysis. The research tools included the researcher-developed "Attitude Scale for the Use of Digital Stories: ASUDS," semi-structured interviews, and participant diaries. Findings revealed that teachers are aware of new literacy types and 21st-century skills, intending to equip their students with competence in these areas. Although some teachers encountered digital stories during their undergraduate education, most became aware of them and digital story creation tools through this research. Following the training, positive changes were observed in teachers' attitudes towards the effects of digital stories and their use. Teachers defined digital stories as instructional materials that facilitate digitization in the learning environment, increase students' interest in the lesson, and promote lasting learning by engaging different sensory organs. While expressing satisfaction with the training, teachers provided suggestions for changes in the training content. They emphasized the need for more practical application and recommended incorporating digital story training into the undergraduate education of prospective teachers. It is recommended that universities provide training on digital stories and digital story creation tools during the undergraduate education of teacher candidates. Additionally, the Ministry of National Education is advised to offer in-service training to active teachers on digital stories and digital story creation tools.