Omurganın sagital plan deformitelerinin cerrahi tedavi sonuçları

Abstract

Omurganın sagital plandaki deformite nedenlerinden olan 10 Scheuermann kifoz ve 10 posttravmatik kifoz olgusuna 1992-2000 yılları arasında cerrahi tedavi uygulandı. Scheuermann kifoz olgularının 8'i (%80) kadın, 2'si (%20) erkek olup yaş ortalaması 18.6 (14-24) ve ameliyat sonrası ortalama izlem süresi 60 ay (32-90) idi. Posttravmatik kifoz tanısı ile ameliyat edilen olguların 3'ü (%30) erkek, 7'si (%70) kadın olup yaş ortalaması 24.2 yıl (dağılım 13-45) ve ortalama izlem süresi 59.5 ay (dağılım 19-109) idi. olgularda ilk travma oluşumundan kliniğimize başvurana kadar geçen süre ortalama 20 ay (dağılım 4-84) olup 8 olgunun başlangıç tedavisi konservatif, 2 olgunun ise cerrahi idi. Her iki gruptaki olguların cerrahi tedavisinde multisegment vida-kanca sistemleri kullanıldı. Scheuermann kifozlu 6 (%60) olguda posterior, 4(&40) olguda ise kombine yaklaşım kullanılırken posttravmatik kifozlu 1(%10) olguda anterior, 1(%10) olguda posterior ve 8(%80) olguda kombine yaklaşım uygulandı. Schermann kifozlu olguların radyolojik incelemesinde torakal kifoz açısı (LLA), skolyoz açısı (SA), sagital vertikal aks (SVA), değerlendirilirken posttravmatik olgularda kifoz açısı (LKA) ve varsa SA ölçülerek değerlendirildi. Scheuermann kifozlu olgularda TKA, ameliyat öncesi ortalama 70.9° (65° -80° derece) iken, ameliyat sonrası 40.9° (31° -52°) olup değişim miktarı 30° (21° - 44°) ve değişim yüzdesi %42.5 (%29-%55) idi. Son kontrollerde ise TKA ortalama 49.8° (37° - 75° ), düzelme kaybı ortalama 8.9 ° (2°- 39° ) olarak tespit edildi. Lomber lordoz açısı (LLA) ameliyat öncesi ortalama -68.9° (-100° ile -60° ) ve sagital vertikal aks (SVA) -6.1 cm iken ameliyattan sonra sırası ile -57.6° (68° ile -47°) ve -2.25 cm (-6 cm ile 0) olarak bulundu. Olguların hiçbirinde pozitif sagital balans tespit edilmedi. Ameliyat öncesi sadece 2 olguda SVA normal sınırlarda (±2.5 cm ) iken ameliyat sonrası 8 olguda normal değerlerde idi. Son kontrollerde LLA-59.1 derece (-68° ile -50° ) ve SVA -2.6 cm (-8 cm ile 0 cm) ölçüldü. Posttravmatik kifozlu olgularda ameliyat öncesi LKA ortalama 38.6° (25° - 62°) iken ameliyat sonrası 14.0° (-15° ile 28°) ve son kontrollerde 16.5°(-9° ile 31° ) olduğu görüldü. Düzelme miktarındaki kayıp ortalama 2.5° (2° -6 ° ) olup olgulardan sadece birinde 5° daha fazla (6°) düzelme kaybı geliştiği görüldü. Komplikasyon olarak Scheuermann kifozlu iki olguda (17 ° ve 13° ) posttravmatik kifoz nedeniyle ameliyat edilen 1 olguda (17 °) 'proksimal Junctionalkifoz' tespit edildi. Çalışma grubuna dahil olgulardan sadece 1'inde son izlemde 10° daha fazla düzelme kaybı geliştiği görüldü. Omurganın sagital plan deformitelerinin tedavisinde seçilecek cerrahi yaklaşımın endikasyonlarının uygun olarak belirlenmesi ve bu olgularda bozulmuş olan sagital dengenin onarılması, gelişebilecek sorunları engelemkte olup başarılı sonuç elde etmede belirleyici olduğu kanısındayız.

Ten Scheuermann kyphosis and ten posttraumatic kyphosis which are among the causes of sagittal plane deformity of vertebral column were operated between 1992-2000. Eiğht (80%) patients were woman and 2 (20%) were men among Scheurmann kyphosis and their mean age and follow-up period was 18.6 year (14-24) and 60 months(32-90) respectively. Three patients (30%) were men and 7 (70%) were women among posttraumatic kyphosis and their mean age and follow-up period was 24.2 year (13-45) and 59.5 months respectively. Mean time elapsed between trauma and the patient first registered in our clinic was 20 months (4-84). Eight patients out of 10 were treated conservatively whereas the rest was treated surgically as a treatment protocol. Multisegmentalscrew and hook systems were used in the patients surgically treated. Posterior approch was used in 6 (60%) and combined anterior-posterior approach in 4 (40%) cases in scheuermann kyphosis whereas anterior approach was used in 1(10%), posterior approach in 1 (10%) and combined anterior-posterior approach in 8(80%) cases in posttraumatic kyphosis patients. Radiological evaluation of schuermann kyphosis included throcal kyphosis angle (TKA), lumbar lordosis angle (LLA), scoliosis angle (SA), sagittal vertical axis (SVA). In posttraumatic cases, it included local kyphosis angle (LKA) and SA if present. Mean TKA in Scheuermann kyphosis was 70.9° (65°-80°) preoperatively and 40.9° (31°-52°). Mean difference between them was 30° (21°-44°) and mean difference in percentage was 42.5% (29%-55%). Mean TKA at last follow-up was 49.8° (37°-75°) and mean loss of correction was found to be 8.9° (2°-39°). Mean lumbar lordosis angle (LLA) and sagittal vertical axis (SVA) was -68.9° (-100°- -60°) and-6.1 cm preoperatively respectively. Postoperative values were -57.6° (-68° - -47°) and -2.25 cm (-6 cm -o cm) with respect to each other. No positive sagittal balancs was found in the evalnation. Only 2 cases had SVA values as normal (±2.5 cm) preoperatively whereas 8 cases had normal SVA values postoperatively. LLA and SVA at last follow-up was found to be -59.1° (-68° - -50°) and -2.6 cm (-8 cm - 0 cm), respectively. Mean LLA in posttravmatic kyphosis cases was 38.6° (25°-62°) preoperatively and 14,0° (-15° -28° ) postoperatively and 16,5° (-9°-31°) at last visit mean loss of cxorrection was 2.5° (2-6°). Only one case had that valalue more than 5° (6°). As a complication. ' proximal junctional kyphosis' developed in 2 patients with Scheurmann kyphosis (17° and 13°) and in 1 patient with posttraumatic kyphosis (17°). Only 1 patient in the study group had more than 10° of loss of correction at last follow-up. As a conclusion; appropriate selection of surgical approach for sagittal plane deformities of vertebral column and the management of sagittal balance determines good results and functional outcome.