Çocuklarda işeme disfonksiyonu tedavisinde biofeedback uygulamalarının etkinliğinin araştırılması

Abstract

İşeme disfonksiyonu (İD), pediatrik ürolojide oldukça sık karşılaşılan bir klinik problemdir. Çocuklarda kontinansın ve istemli işemenin oluşması sinir sisteminin maturasyonu ve işemenin öğrenilmesi ile sağlanır. İşeme disfonksiyonu tanısında hastanın ayrıntılı hikâyesi, fizik muayene, işeme günlüğü, işeme bozuklukları semptom skoru (İBSS), üroflovmetri (ÜF)-Elektromyografi (EMG), tam idrar tetkiki (TİT), idrar kültürü (İK), lumbosakral grafi, üriner sistem ultrasonografisi (US), işeme sonrası rezidüel idrar tayini kullanılır. Tedavide davranış tedavisi, farmakolojik ajanlar, hipnoterapi ve kombine tedavi gibi çeşitli yöntemler kullanılmaktadır. Biofeedback ile mesane rehabilitasyonu programı da bunlardan biridir. Bu çalışmanın amacı, anatomik veya nörolojik sorunu olmayan ve işeme disfonksiyonu tanısı almış olan çocuklarda, tek başına uygulanacak olan biofeedback programının etkinliğinin, biofeedback ve farmakolojik tedavi kombinasyonu ile karşılaştırılarak araştırılmasıdır. Çalışmamızda tedavi sonrasında, işeme eğrilerinde, eşlik eden kabızlık ve enkoprezis şikayetlerinde, İBSS semptom skorlarında, eşlik eden İYE ve VUR oranlarında anlamlı düzelme sağlanmıştır. Davranış tedavisi ve biofeedback uygulamalarının doğru seçilen hasta gruplarında farmakolojik tedaviye gerek duyulmadan işeme disfonksiyonu tedavisinde başarılı sonuçlar elde edilebileceğini, dolayısı ile işeme disfonksiyonlu çocuklarda ilk tedavi seçeneği haline gelebileceğini düşünmekteyiz.

Dysfunctional voiding is one of the most frequently seen clinical entities in pediatric urology practice. Although the precise pathophysiology of dysfunctional voiding is not clear, uninhibited bladder contractions, pelvic floor overactivity and poorly learned voiding are the main preceding factors. When evaluating the patients with dysfunctional voiding, detailed history, physical examination, voiding diary, VDSS, Uroflowmetry-EMG, urine analysis, lumbosacral AP/L graphy, ultrasonography, postvoid residuel urine volume measurements were used. Urotherapy, biofeedback, pharmacotherapy modalities are generally used for the treatment. The bladder rehabilitation with biofeedback program is one of the treatment modalities. For the last decade biofeedback is proven safe effectively performed treatment modality with high success ratios. In this therapy patients learn how to use their pelvic floor muscles. Our study results with biofeedback therapy confirmed the results given in the literature and showed higher success rates about VDSS scores, recurrent urinary tract enfections and vesicouretral reflux. In conclusion we suggest that, biofeedback therapy modality is safely and effectively be given to the patients with dysfunctional voiding and this therapy can be first treatment modality for this patients.