Devekuşu (Struthio camelus) kör bağırsak içeriği kullanılarak bazı yem hammaddelerinin in vitro yöntemlerle sindirilebilirliklerinin belirlenmesi
Loading...
Files
Date
2008-04-28
Authors
Karaman, Şadıman
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Uludağ Üniversitesi
Abstract
Bu çalışmanın amacı devekuşu kör bağırsak içeriği kullanarak bazı yem hammaddelerinin sindirilebilirliklerini in vitro yöntemler ile belirlemektir. Yem metaryali olarak dört adet dane yem (mısır, buğday, arpa ve yulaf), dört adet protein yemi (soya küspesi, ayçiçeği tohumu küspesi pamuk tohumu küspesi ve kolza küspesi) ve dört adet kaba yem (yonca, korunga, fiğ ve mısır silajı) kullanılmıştır. Yemlerin in vitro sindirilebilirlikleri normal (NTT) ve değiştirilmiş (DTT) Tilley ve Terry yöntemi ve enzim ön sindirimli (EGÜ) ve ön sindirimsiz (GÜ) gaz üretim yöntemini içeren dört yöntem ile belirlenmiştir. Enzim ön sindirimi bir pepsin-pankreatin enzimatik hidrolizi ile gerçekleştirilmiştir. Kör bağırsak içeriği Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Araştırma ve Uygulama Çiftliği'nde kesilen dört adet ergin devekuşundan toplanmıştır.Yemlerin GÜ ve EGÜ yöntemleri ile saptanan gaz üretimlerinin farklı olduğu belirlenmiştir (P<0.01). EGÜ yöntemi GÜ yönteminden daha az gaz üretmiştir (P<0.01). Yemler kimyasal komposizyonlarına göre farklı fermantasyon özellikleri göstermiştir. Enzimatik hidroliz fermente edilen substratların kinetik parametrelerini etkilemiştir (P<0.01). Gecikme zamanı da tüm yemlerde artmıştır (P<0.01).İn vitro yöntemlerin kuru madde sindirilebilirlikleri, gerçek organik madde sindirilebilirlikleri ve NDF sindirilebilirliklerinde önemli farklılıklar belirlenmiştir (P<0.01). DTT yöntemi dane yem ve kaba yemlerde diğer yöntemlerden daha yüksek in vitro kuru madde sindirilebilirlik ve gerçek organik madde sindirilebilirlik değerleri vermiştir fakat protein yemlerinde EGÜ yöntemi daha yüksektir(P<0.01). GÜ yöntemi in vitro sindirilebilirliklerde en düşük belirlenmiştir (P<0.01). İn vitro yöntemler uçucu yağ asitlerinde (UYA) ve protein parçalanma ürünlerinde önemli farklılıklar göstermiştir (P<0.01). Fermantasyonun sonunda diğer yöntemler ile karşılaştırıldığında GÜ yöntemi fermantasyondan daha yüksek UYA vermeye eğilimlidir.Sonuç olarak devekuşlarının arka bağırsaklarında yem hammaddelerinin fermantasyon kinetiklerini tanımlamak için kör bağırsak içeriğinin kullanılması uygun bir yöntemdir. Bununla birlikte mikrobiyal fermantasyondan önce pepsin ve pankreatin enzimleri ile yemlerin hidrolize edilmeleri önemlidir.
The objective of this study was to determine the digestibilities of same feedstuffs with in vitro methods using ostrich caecal content. Four cereal (corn, wheat, barley and oat), four protein feeds (soybean meal, sunflower seed meal, cotton seed meal and rape seed meal) and four forages (alfalfa, sainfoin, vetch and corn silage) were using as feed material. In vitro digestibilities of feeds were determined with four methods including normal (NTT) and reverse (RTT) modified Tilley and Terry methods and enzyme-predigested (EGP) and unpredigested (GP) gas production methods. The enzyme-predigested was performed by pepsinpancreatin enzymatic hydrolysis. Caecal contents were collected from four adult ostriches slaughtered at the University of Uludag, Faculty of Agriculture Farm of Research and Application.Generally, it was shown that the gas production of the GP and EGP substrates was different (P<0.01). EGP produced less gas than GP (P<0.01). The substrates, according to their chemical composition, showed different fermentation characteristics. The enzymatic hydrolysis affected (P<0.01) the kinetics parameters of the fermented substrates. The lag times also increased for all ingredients (P<0.01).In vitro methods showed significant differences in dry matter digestibilities, true organic matter digestibilities and NDF digestibilities (P<0.01). The RTT method gave higher (P<0.01) in vitro dry matter digestibility and true organic matter digestibility values than the other methods in cereal and forage feeds but the EGP method gave higher (P<0.01) in protein feeds. The GP method was lowest in vitro digestibilities (P<0.01). In vitro methods showed significant differences in volatile fatty acid (VFA) and protein degradation products (P<0.01). At the end of fermentation there tended to be more VFA from fermentation GP method compared with other methods.In conclusion, the method using caecal content as a source of microbial inoculum is reliable to characterize the fermentation kinetics of ingredients in the hindgut of ostriches. However, it is important to hydrolyze the substrates with pepsin and pancreatin before the microbial fermentation.
The objective of this study was to determine the digestibilities of same feedstuffs with in vitro methods using ostrich caecal content. Four cereal (corn, wheat, barley and oat), four protein feeds (soybean meal, sunflower seed meal, cotton seed meal and rape seed meal) and four forages (alfalfa, sainfoin, vetch and corn silage) were using as feed material. In vitro digestibilities of feeds were determined with four methods including normal (NTT) and reverse (RTT) modified Tilley and Terry methods and enzyme-predigested (EGP) and unpredigested (GP) gas production methods. The enzyme-predigested was performed by pepsinpancreatin enzymatic hydrolysis. Caecal contents were collected from four adult ostriches slaughtered at the University of Uludag, Faculty of Agriculture Farm of Research and Application.Generally, it was shown that the gas production of the GP and EGP substrates was different (P<0.01). EGP produced less gas than GP (P<0.01). The substrates, according to their chemical composition, showed different fermentation characteristics. The enzymatic hydrolysis affected (P<0.01) the kinetics parameters of the fermented substrates. The lag times also increased for all ingredients (P<0.01).In vitro methods showed significant differences in dry matter digestibilities, true organic matter digestibilities and NDF digestibilities (P<0.01). The RTT method gave higher (P<0.01) in vitro dry matter digestibility and true organic matter digestibility values than the other methods in cereal and forage feeds but the EGP method gave higher (P<0.01) in protein feeds. The GP method was lowest in vitro digestibilities (P<0.01). In vitro methods showed significant differences in volatile fatty acid (VFA) and protein degradation products (P<0.01). At the end of fermentation there tended to be more VFA from fermentation GP method compared with other methods.In conclusion, the method using caecal content as a source of microbial inoculum is reliable to characterize the fermentation kinetics of ingredients in the hindgut of ostriches. However, it is important to hydrolyze the substrates with pepsin and pancreatin before the microbial fermentation.
Description
Keywords
Devekuşu, İn vitro sindirilebilirlik, Kör bağırsak içeriği, Gaz üretim, Pepsin, Pankreatin, Ostrich, In vitro digestibility, Caecal content, Gas production, Pancreatin
Citation
Karaman, Ş. (2008). Devekuşu (Struthio camelus) kör bağırsak içeriği kullanılarak bazı yem hammaddelerinin in vitro yöntemlerle sindirilebilirliklerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi. Uludağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.