Erken folı̇küler fazda kısa sürelı̇ oral estradı̇ol kullanımı ı̇le gnrh antagonı̇st sı̇kluslarının programlanması

Abstract

Bu çalışmada erken foliküler fazda kısa süreli oral estradiol kullanımı ile klinik sonuçları etkilemeden GnRH antagonist sikluslarını programlamayı amaçladık. Çalışmada retrospektif olarak estradiol kullanılarak siklus programlanan 35 hasta yaş ve daha önceki başarısız siklus sayısı benzer olan 35 hastayla birebir eşleştirildi. Foliküler faz estradiol (FFE) grubunda günlük 6 mg estradiol oral yolla siklusun 2. gününden itibaren başlandı ve planlanan gonadotropin stimülasyon gününden bir önceki güne kadar verildi. Kontrol grubunda ise gonadotropin stimulasyonuna siklusun 2. ya da 3. günü başlandı. Her iki grupta gonadotropin releasing hormon (GnRH) antagonist protokolü uygulandı. FFE grubunda hastalar ortalama 5 gün estradiol aldı. FFE grubunda stimulasyona başlanan gün endometrium kalınlığı kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha kalındı (7.4 ve 3.0 mm, p < 0.01). Her iki grupta alınan toplam gonadotropin dozu benzer olsa da, stimülasyon süresi FFE grubunda 1 gün daha uzundu ve bir fazla GnRH antagonist enjeksiyonu uygulandı. Human chorinic gonadotropin (hCG) günü serum estradiol, progesteron ve luteinizian hormon (LH) seviyeleri her iki grupta benzerdi, endometrium kalınlığı FFE grubunda artmıştı (12 ve 10 mm, p=0.01). Toplanan oosit sayısı, metafaz 2 oosit sayısı ve transfer edilen embryo sayıları her iki grupta benzerdi. Embryo implantasyon oranları FFE ve kontrol grubunda sırasıyla %44.8 ve %34.4 (p=0.30) ve klinik gebelik oranları %48.6 ve %37.1 (p=0,33) olarak sonuçlandı. FFE grubundaki tüm hastaların oosit toplama (OPU) ve embryo transferi (ET) tarihleri planlanan günlerde uygulandı. Folikuler faz estradiol kullanımı ile GnRH sikluslarını programlamanın klinik sonuçları etkilemediği gözlenmiştir. Öte yandan implantasyon ve klinik gebelik oranlarında sırasıyla % 25 ve 31 oranlarında iyileşme gözlenmiştir. Bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı olmasa da örneklem hacmi daha büyük randomize kontrollü çalışmalarla anlam kazanabilir.We aimed to schedule gonadotropin releasing hormone (GnRH) antagonist cycles by a short course of oral estradiol administration during the follicular phase without impairing treatment outcome. Retrospective, proof of principle study including 35 women in the estradiol-scheduling group and 35 controls who were individually matched according to female age and the number of prior failed cycles. Estradiol scheduling group was given 6 mg/day estradiol orally from cycle day 2 until (including) one day before the scheduled start of gonadotropin stimulation. Gonadotropins were started on cycle day 2 or 3 in the control group. Flexible GnRH antagonist protocol was employed in both groups. Women in the estradiol-scheduling group received estradiol for a median of 5 days. Their endometriums were significantly thicker at the start of stimulation (7.4 vs. 3.0 mm, p<0.01). Despite similar gonadotropin dosage, stimulation took on average one day longer and one more GnRH antagonist injection was required in the estradiol-scheduling group. While serum estradiol, luteinising hormone and progesterone levels were similar on the day of human chorionic gonadotropin injection, endometrial thickness was increased in the estradiol scheduling group (12 vs. 10 mm, p=0.01). Number of oocytes collected, metaphase II oocytes and transferred embryos were similar between the two groups. Embryo implantation rates were %44.8 vs. %34.4 (p=0.3), and clinical pregnancy rates were %48.6 vs. %37.1, (p=0.33) in the estradiol scheduling and control groups, respectively. All women in the estradiol scheduling group had oocyte retrieval and embryo transfer within the desired period. Apparently delaying commencement of stimulation by a short course of estradiol administration in the follicular phase does not seem to impair cycle outcome. To the contrary, there's a trend towards improved implantation and clinical pregnancy rates with relative increases of %25 and %31, respectively. Although, these differences were short of statistical significance, they can represent clinically significant improvement if maintained in a large scale randomized controlled trial.