Pegaptanib versus combined pegaptanib and photodynamic therapy for neovascular age-related macular degeneration

Abstract

Objective: The aim of this study is to review our experience with Pegaptanib in patients with neovascular age-related macular degeneration (AMD) and to determine whether outcomes would be improved by combining Pegaptanib with photodynamic therapy (PDT). Material and Methods: Institutional, retrospective case series. The charts of 20 patients with neovascular AMD who received Pegaptanib monotherapy or combined ocular PDT with Verteporfin were retrospectively reviewed. Main outcome measures consisted of the number of treatments applied, Snellen best-corrected visual acuity (BCVA), angiographic lesion characteristics and center field thickness (CFT) in optical coherence tomography (OCT). Results: Average follow-up time was 7.7 months (range, 3-12 months). Ten patients (50%) were in Pegaptanib monotherapy group (Group A) and 10 patients were in combination therapy with PDT group (Group B). Patients in both groups received 2 to 9 (mean, 5.2) Pegaptanib injections. Group B received 1 to 4 (mean, 1.8) PDT treatments. Initial BCVA ranged from 20/50 to 20/3200 (mean, 20/509), final BCVA ranged from 20/70 to 20/3200 (mean, 20/759). In group A, the mean initial and final BCVA were 20/650 and 20/617, respectively (p= 0.590). The corresponding numbers in group B were 20/398 and 20/1060, respectively (p= 0.062). Four of the 10 eyes (40%) in Group B lost three lines or more. None of the eyes in Group A lost three lines or more vision (p= 0.087). There was neither significant change in the lesion size (p= 0.513), nor in CFT (315 mu m to 268 mu m, p= 0.99). Conclusion: The results of this study suggest that combined ocular PDT and Pegaptanib treatment may not be superior to Pegaptanib alone in patients with neovascular AMD. Further studies are needed.

Bu çalışmada neovasküler yaş bağımlı maküler dejenerasyon (YBMD) olgularında uyguladığımız Pegaptanib tedavisinin sonuçlarını ve kombine Pegaptanib ve fotodinamik tedavinin (FDT) olumlu etkisinin olup olmadığının araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Reftrospektif olgu serisi. Neovasküler YBMD nedeniyle tek başına veya FDT ile kombine Pegaptanib tedavisi uygulanan 20 olgunun kayıtları retrospektif olarak incelendi. Ana izlem parametreleri olarak uygulanan tedavi sayısı, Snellen en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), anjiyografik lezyon özellikleri ve optik koherens tomografide santral makula kalınlığı (SMK) değerlendirildi. Bulgular: Ortalama izlem süresi 7.7 aydı (3-12 ay). On olguya (%50) tek başına Pegaptanib (Grup A) ve 10 olguya da FDT ile kombine tedavi (Grup B) uygulandı. Her iki grupta uygulanan Pegaptanib enjeksiyon sayısı 2 ile 9 arasında değişmekteydi (ortalama 5.2). Grup Bdeki olgulara 1 ile 4 kez (ortalama 1.8) FDT uygulandı. Tedavi öncesi EİDGK 20/50 ile 20/3200 arasındaydı (ortalama 20/509). Tedavi sonrası ölçülen son EİDGK ise 20/70 ile 20/3200 arsındaydı (ortalama 20/759). Grup Ada ilk ve son EİDGK sırasıyla 20/650 ve 20/617 idi (p= 0.590). Grup Bde bu değerler sırasıyla 20/398 ve 20/1060 idi (p= 0.062). Grup Bde dört gözde (%40) üç veya daha fazla sıra görme kaybı gelişti. Grup Ada ise hiçbir olguda üç veya daha fazla sıra görme kaybı gelişmedi (p= 0.087). Ne lezyon çapında (p= 0.513), ne de SMKda anlamlı değişiklik gerçekleşti (315 µmye karşın 268 µm, p= 0.99). Sonuç: Çalışmanın sonuçları neovasküler YBMD olgularında kombine Pegaptanib ve FDT tedavisinin tek başına Pegaptanib tedavisine üstün olmadığını düşündürmektedir. Gelecek çalışmalar daha aydınlatıcı olabilir.