Distimi tanısı alan hastaların çocuklarında psikiyatrik bozukluk sıklığı ve psikososyal özelliklerin incelenmesi

Abstract

Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalında yürütülen bu çalışmada, distimi tanısı alan kişilerin 7-18 yaş arasındaki çocuklarında psikiyatrik bozukluk sıklığı ve psikososyal özellikler incelenmiştir. Çalışma Grubunu, Psikiyatri Anabilim Dalında `Distimik Bozukluk' tanısı ile takip edilen 25 ebeveyn (2 erkek, 23 bayan) ve bunların 28 çocuğu, Kontrol grubunda psikiyatrik tanı almayan 24 anne ve bunların 27 çocuğu vardır. Çocuklara `Okul Çağı Çocukları İçin Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi- Şimdi ve Yaşam Boyu Versiyonu (ÇDŞG-ŞY / K-SADS)' `Piers ve Harris'in Çocuklarda Öz-Kavramı Ölçeği' (10-18 yaş) ile `Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği' (13-18 yaş) uygulanmıştır. Anne-babalara `Evlilik Uyum Ölçeği' ve `Sosyal Uyum Kendini Değerlendirme Ölçeği' uygulanmıştır. İstatistiksel analizlerde SPSS kullanılmıştır. Psikiyatrik bozukluk, distimik hastaların çocuklarında (%60) kontrol grubuna (%18.5) göre daha sıktır (p<0.001). Araştırma grubunun çocuklarında en sık tanılar Duygudurum Bozukluğu (%17), Anksiyete Bozukluğu (%17) ve Yıkıcı Davranım Bozukluğu (%14) olmuştur. Benlik algısı açısından iki grubun çocukları arasında fark saptanmamıştır, ancak psikiyatrik eş tanı alan çocuklarda (p<0.05) ve ebeveyni 10 yıldan uzun süredir tedavi görenlerde (p<0.05) daha düşüktür. Çocukların algıladıkları sosyal destek açısından gruplar arasında bir fark gösterilememiştir. Distimik anne-babalarda evlilik uyumu ve sosyal işlevsellik düzeyi kontrol grubuna göre daha düşük (p<0.01), ayrıca 10 yıldan uzun süredir tedavi gören ebeveynin evlilik uyumu daha kısa süredir tedavi gören ebeveyne göre daha düşük (p<0.05) saptanmıştır ve bu durumun çocuklarını olumsuz etkilediği düşünülmüştür. Distimik ebeveyn çocukları ruh sağlığı açısından kontrol grubuna göre daha büyük risk altındadır. Bu çocukların koruyucu ruh sağlığı açısından değerlendirilmeleri ve gereğinde tedaviye yönlendirilmeleri uygundur.

This study, conducted at the Department of Child Psychiatry at Uludag University Medical School, aimed at investigating the frequency of psychiatric disorders and psychosocial features in children (ages 7-17) of parents with dysthymic disorder. Twentyfour parents with dysthymic disorder (Study Group: 2 fathers, 23 mothers) and their 28 children as well as 24 mothers without a psychiatric diagnosis (Control Group) and their 27 children were included. Children were evaluated with the "Kiddie-SADS-Present and Lifetime Version (K-SADS-PL)", the "Piers-Harris Children's Self-Concept Scale" (ages 10-18) and the "Multidimensional Scale of Perceived Social Support" (ages 13-18). Parents filled out the "Marital Adjustment Test" and "Social Adaptation Self-Evaluation Scale". Statistical analysis used SPSS. Psychiatric disorders were more frequent in children of dysthymic patients (%60.17) than in the control group (%18.5) (p<0.001). Most often diagnosis in children of the study group were affective (17%), anxiety (17%) and conduct disorders (14%). Self concept did not differ between groups but was lower in children with a psychiatric diagnosis (p<0.05) and in children of parents with more than 10 years of therapy (p<0.05). Children of dysthymic parents did not differ for perceived social support. Marital Adjustment and Social Adaptation were lower in dysthymic parents than in the control group (p<0.01), and Marital Adjustment was lower in parents with more than 10 years of therapy (p<0.05), both might have a negative effect on the offspring. The mental health of children of dysthymic patients is at increased risk. Preventive mental health measures and referral to treatment should be considered.