Türkiye'de yabancı bankacılık

Abstract

Ülkemizdeki yabancı bankaların banka sistemimiz içindeki etkisi önemli sayılabilecek bir düzeyde değildir. Hem şube hem şube başına düşen personel sayısı bakımından oldukça düşük oranlara sahip olmakla beraber, kârlılık oranları oldukça yüksektir. Bunun yanında mevduat bankacılığından uzak bir politika izlemektedirler. Bunu şube sayılarının az olmasından da anlayabiliriz. Daha çok gelişmiş ticaret merkezlerinde bir veya birkaç şube açarak uluslararası bankacılık hizmeti sağlamaya çalıştıkları söylenebilir. Türk bankacılık sektöründe bazı ulusal bankaların son yıllarda göstermiş oldukları performans, yabancı bankaların dış ticaretin finansmanı alanındaki üstünlüğüne son vermiştir. Artık bazı ulusal bankaların da en az yabancı bankalar kadar başarılı bir dış ticaret bankacılığı hizmeti sunduklarını söyleyebiliriz. Bu gelişme ülkemizdeki yabancı bankaların kendilerine artık yeni bir strateji seçmeleri gerektiğinin göstergesidir. Bu aşamada yabancı bankalar için faaliyetlerine devam edebilmeleri açısından iki alternatif vardır. Yabancı bankalar, ya bir ulusal banka gibi çalışmalarına devam edeceklerdir ya da ulusal bankaların verdiği bankacılık hizmetinden daha farklı hizmet sunmaya çalışacaklardır. Mevcut bu iki seçenekten hangisini tercih edecekleri tamamen izleyecekleri strateji ile ilgilidir. Bu seçimi etkileyebilecek başlıca faktörler siyasal yapı ve siyasal yapıdaki istikrar, yabancı sermaye hakkındaki mevzuatın uygunluğu, kamuoyunun tavrı ve en önemlisi piyasadaki mevcut kâr oranları ile gelecekte beklenen kâr oranlarıdır.