Yetişkinlerde erteleme davranışı düşünme stilleri ve dindarlık arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı düşünme stilleri, erteleme davranışı ve dindarlık arasında ilişki olup olmadığını tespit etmektir. Araştırmanın örneklemini Mersin ilinde yaşayan, 233 kadın, 147 erkek olmak üzere toplam 380 kişi oluşturmaktadır. Araştırmada Genel Erteleme Ölçeği, Rasyonel Yaşantısal Düşünme Stilleri Ölçeği ve Dini Hayat Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS programı ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, erteleme davranışı ile rasyonel ve yaşantısal düşünme stili arasında pozitif yönde orta düzeyde anlamlı ilişki tespit edilmiştir. Erteleme davranışı ile dini hayat arasında; alt boyutlarda ise erteleme ile dini hayatın davranış ve duygu boyutları arasında pozitif yönde, zayıf ancak istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Dini hayat ve davranış boyutu ile rasyonel düşünme stili arasında pozitif yönde düşük bir ilişki tespit edilirken; yaşantısal düşünme stili ile dini hayat ve duygu boyutu arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönde zayıf bir ilişki bulunmaktadır.

The aim of this study is to determine whether there is a relationship between thinking styles, procrastination behavior and religiosity. The sample of the study consists of a total of 380 people, 233 women and 147 men, living in Mersin. The General Procrastination Scale, Rational Experiential Thinking Styles Scale and Religious Life Scale were used in the study. The data obtained in the study were analyzed with the SPSS program. According to the findings, a positive, moderately significant relationship was found between procrastination behavior and rational and experiential thinking style. A positive, weak but statistically significant relationship was found between procrastination behavior and religious life; and a positive, weak but statistically significant relationship was found between procrastination and behavior and emotional dimensions of religious life in the sub-dimensions. While a positive, low relationship was found between religious life and behavior dimension and rational thinking style; there was a statistically significant, weak positive relationship between experiential thinking style and religious life and emotional dimension.