Donald Trump’ın Kuzey Kore’ye yönelik güvenlikleştirme politikasının başarısının sorgulanması: Derlem temelli teorik ve ampirik bir analiz

Abstract

Bu çalışma, Amerika Birleşik Devletleri eski Başkanı Donald Trump’ın 20 Ocak 2017 ile 12 Haziran 2018 tarihleri arasında Kuzey Kore’ye yönelik güvenlik sözcelemlerini Kopenhag Okulu’nun güvenlikleştirme teorisi çerçevesinde incelemektedir. Çalışmanın temel amacı, ‘Trump’ın Kuzey Kore’yi varoluşsal bir tehdit olarak konumlandıran söylemlerinin salt bir güvenlikleştirme girişimi mi yoksa başarılı bir güvenlikleştirme pratiği mi olduğunu’ sorgulamaktır. Bu çalışma, güvenlikleştirme analisti ve güvenlikleştirici aktör rolleri arasında ayrım yaparak ilerlemektedir. Çalışma Trump’ın Kuzey Kore’ye yönelik söylemlerinin derinlemesine bir analizini yapmak için “derlem temelli bir yaklaşım” kullanmaktadır. Bu kapsamda, “North Korea”, “Democratic People’s Republic of Korea,” “DPRK” ve “Kim Jong Un” gibi anahtar kelimeler kullanılarak, Trump’ın ilgili dönemdeki tüm kamuoyu açıklamalarından oluşan bir “güvenlikleştirme söylemi derlemi” oluşturulmaktadır. Söz konusu derlemin analizi, nicel ve nitel yöntemlerin birlikte kullanıldığı hibrit bir metodoloji çerçevesinde gerçekleştirilmektedir. Anahtar kelimeler ve belirli bir zaman aralığı kullanılarak daraltılan söylem analizi, güvenlikleştirme derlemesinin ön tanımlamasını kolaylaştırmaktadır. Derlemdeki tüm belgelerin kapsamlı bir içerik analizine tabi tutulması, tehdit algısıyla ilişkilendirilen referans nesnelerinin, güvenlikleştirme argümanlarının ve güvenlikleştirme motivasyonlarının belirlenmesini mümkün kılmaktadır. Trump birincil güvenlikleştirici aktör olarak konumlandırılırken, çalışma aynı zamanda güvenlikleştirme söyleminin yayılmasında ve gündem belirleme süreçlerinde öne çıkmasında rol oynayan Dışişleri Bakanı gibi önemli güvenlikleştirici temsilcilerin söylemlerini de incelemektedir. Ayrıca, “The Wall Street Journal” ve “USA Today” gibi etkili medya kuruluşları da kamuoyunu şekillendirme kapasitesine sahip fonksiyonel aktörler olarak ele alınmaktadır. Çalışma, güvenlikleştirme söyleminin etkinliğini Kopenhag Okulu tarafından tanımlanan iki aşamalı bir süreç üzerinden değerlendirmektedir. İlk olarak, güvenlikleştirme söylemi, ikna edici bir retorik, yetkin bir güvenlikleştirici aktör ve dinleyici kitle nezdinde yaygın olarak kabul gören bir tehdit algısından oluşan ‘kolaylaştırıcı koşullara’ uygunluğu bağlamında incelenmektedir. İkinci aşamada ise, güvenlikleştirme girişiminin başarısı, iki temel parametre üzerinden ele alınmaktadır: ‘güvenlikleştirme söyleminin içerdiği tehdit anlatısının ilgili hedef kitle tarafından kabul edilmesi’ ve ‘olağanüstü önlemlerin uygulanması.’This study examines former United States President Donald Trump’s security utterances on North Korea between 20 January 2017 and 12 June 2018 within the framework of the Copenhagen School’s securitization theory. The main purpose of the study is to analyze whether ‘Trump’s discourse positioning North Korea as an existential threat is a mere securitization move or a successful securitization practice’. This study distinguishes between the roles of the securitization analyst and the securitizing actor. The study employs a corpus-based approach to conduct an in-depth analysis of Trump’s discourse on North Korea. A “securitization discourse corpus,” encompassing all of Trump’s public statements during the specified timeframe, is compiled using keywords such as “North Korea,” “Democratic People’s Republic of Korea,” “DPRK,” and “Kim Jong Un.” The analysis of this corpus utilizes a hybrid methodology incorporating both quantitative and qualitative techniques. The analysis of the corpus is carried out within the framework of a hybrid methodology using both quantitative and qualitative methods. The narrowed discourse analysis using keywords and a specific period facilitates the preliminary identification of the securitization corpus. A comprehensive content analysis of all documents within the corpus enables the identification of the referent objects of security, securitization arguments, and securitization motivations linked to threat perception. While Trump is posited as the primary securitizing actor, the study also examines the discourse of significant securitizing representatives, such as the Secretary of State who played a role in disseminating the securitization discourse and ensuring its prominence in agenda-setting processes. Additionally, influential media outlets like the “The Wall Street Journal” and “USA Today” are considered as functional actors with the capacity to shape public opinion. The study evaluates the effectiveness of the securitization discourse in a two-stage process framed by the Copenhagen School. First, the securitization discourse is examined in terms of its compliance with facilitating conditions of an effective securitization rhetoric, a capable securitizer, and audience-acceptable threat selection. In the second stage, the success of the securitization discourse in terms of the two principal parameters: audience acceptance of the threat narrative contained in the securitizing moves, and the adoption of extraordinary measures.