Yaş tip yaşa bağlı makula dejenerasyonunda bevacizumab tedavisinin immün sistem üzerine etkilerinin incelenmesi

Abstract

Yaşa bağlı makula dejenerasyonu (YBMD), makulayı etkileyen nörodejeneratif ve multifaktöriyel bir hastalık olup ilerleyici merkezi görme kaybına neden olur. Erken evre YBMD, klinik olarak retina pigment epiteli (RPE) anormallikleri ve drusen adı verilen retinal hücre dışı birikintiler ile karakterize bir hastalık iken geç evre YBMD, kuru (neovasküler olmayan veya eksüdatif olmayan) form ve yaş (neovasküler veya eksüdatif) form ile karakterize bir hastalık özelliği göstermektedir. Yaş tip YBMD hastalığının tedavisinde kullanılan Bevacizumab (Avastin) ilacı, vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF)’nün bütün alt gruplarına bağlanarak anjiyogenezi bloke eder ve genellikle intravitreal kullanımı söz konusudur. Bu çalışmada, yaş tip YBMD tedavisinde kullanılan Bevacizumab ilacının immün sistem hücreleri üzerine olan etkilerini ortaya koymak amaçlanmıştır. Çalışmamızda, Bevacizumab tedavisi alan yaş tip YBMD hastaları (n:18) ve kontrol grubu olarak katarakt cerrahisi uygulanan kişiler (n:19) çalışmaya alınmıştır. Yaş tip YBMD tanılı hastalardan Bevacizumab tedavi öncesinde (0.ay) ve 3 doz ilaç enjeksiyonu (1 ay arayla) sonrasında periferik kan örnekleri alınmıştır. Aynı zamanda, katarakt tanısı olan kişilerden de periferik kan örnekleri alındı. Monoklonal antikorlarla boyama yapıldıktan sonra hazırlanmış olan panellerde AHÖ (Akan Hücre Ölçer) ile granülosit, monosit ve lenfosit alt grupları değerlendirilmiştir. Değerlendirme sonuçlarına göre; YBMD hastalarında, IFN-γ gibi enflamatuvar mediyatörleri yüksek düzeyde üretebilen efektör bellek 3 T hücrelerinin arttığı bunun yanı sıra düşük efektör aktivite sergileyen efektör bellek 1 T hücrelerinin ise azaldığı görülmüştür. Ayrıca YBMD hastalarında regülatör B10 hücrelerinin yüksek olması, immün sistem homeostazını dengelemeye çalıştığını göstermektedir. YBMD tedavisinde üç doz Bevacizumab uygulanmasının, tedavi öncesinde yüksek oranda bulunan proenflamatuvar T hücrelerini tükenmeye yönlendirerek enflamatuvar yanıtların düzenlenmesine aracılık ettiği görülmektedir. Veriler birlikte ele alındığında YBMD hastalarında bir enflamasyon durumunun mevcut olduğunu ve Bevacizumab tedavisinin bu enflamatuvar süreçleri iyileştirdiği görülmektedir.

Age-related macular degeneration (AMD) is a neurodegenerative and multifactorial disease that affects the macula and causes progressive central vision loss. Early AMD is clinically characterized by retinal pigment epithelium (RPE) abnormalities and retinal extracellular deposits called drusen, while late AMD is characterized by a dry (non-neovascular or non-exudative) form and a wet (neovascular or exudative) form. Bevacizumab (Avastin), used in the treatment of wet AMD, blocks angiogenesis by binding to all subsets of vascular endothelial growth factor (VEGF) and is usually used intravitreally. In this study, we aimed to investigate the effects of Bevacizumab, which is used in the treatment of wet AMD, on immune system cells. In our study, wet AMD patients (n:18) receiving Bevacizumab treatment and cataract surgery patients (n:19) as control group were included in the study. Peripheral blood samples were collected from patients with wet AMD before Bevacizumab treatment (month 0) and after 3 injections (1 month apart). Peripheral blood samples were also collected from patients with cataract. After staining with monoclonal antibodies, granulocyte, monocyte and lymphocyte subgroups were evaluated on the prepared panels with FC (Flow cytometry). According to the results of the evaluation; in AMD patients, effector memory 3 T cells, which can produce inflammatory mediators such as IFN-γ at high levels, increased, while effector memory 1 T cells, which exhibit low effector activity, decreased in. In addition, the high level of regulatory B10 cells in AMD patients indicates that the immune system is trying to establish homeostasis. Administration of three doses of Bevacizumab in the treatment of AMD appears to mediate the regulation of inflammatory responses by directing proinflammatory T cells, which were high before treatment, to exhaustion. Taken together, the data suggest that an inflammatory state is present in patients with AMD and that Bevacizumab treatment improves these inflammatory processes.