Kronik böbrek hastalığı olan çocuklarda idrar ve serum VANİN 1, FOXO1 VE FOXO3 protein düzeyleri

Abstract

Giriş: Kronik böbrek hastalığı (KBH), böbrek fonksiyonlarının diyaliz tedavilerine ihtiyaç duyacak kadar sürekli azalma gösterdiği bir durumdur. KBH patofizyolojisi tam olarak aydınlatılamamıştır. Hastalığın ilerlemesine neden olan temel süreçlerden biri de oksidatif strestir. Oksidatif strese etkili proteinlerden vanin-1, forkhead box transkripsiyon faktörü O1 (FOXO1) ve 3’ün (FOXO3) KBH’de önemli rolleri olabileceği ileri sürülmüştür. Gereç ve Yöntem: KBH tanılı çocuk hastalar prediyaliz KBH (Evre 2 4 KBH), hemodiyaliz tedavisi alan KBH (son dönem kronik böbrek hastalığı) ve sağlıklı çocuklar çalışmaya dahil edilerek bu hastalarda ELISA yöntemi ile serum ve idrarda FOXO1 ve FOXO3 ve idrarda vanin-1 düzeyleri ölçülmüştür. Hastalardaki ölçümler ayrıca KBH etiyolojisine ve hipertansif olup olmadıklarına göre de analiz edilmiştir. Bulgular: Prediyaliz KBH, Hemodiyaliz tedavisi alan KBH ve kontrol grubunda serum FOXO1 ve FOXO3 düzeyleri benzer bulundu. Hemodiyaliz tedavisi alan KBH grubunda idrar FOXO1 ve FOXO3 düzeyleri prediyaliz KBH ve kontrol grubuna göre artmıştı. Prediyaliz KBH hastaları ve kontrol grubu arasında idrar FOXO1 ve FOXO3 düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Prediyaliz KBH ve hemodiyaliz tedavisi alan KBH hastalarında idrar vanin-1 düzeyleri benzer ancak kontrol grubuna göre artmıştı. İdrar vanin-1 düzeyleri prediayliz KBH hastalarında eGFR ile korelasyon gösteriyordu. Serum ve idrar FOXO1 ve FOXO3 düzeyleri ve idrar vanin-1 düzeyleri KBH etiyolojisine ve hipertansiyon varlığına göre değişim göstermedi. Sonuç: Bulgularımız prediyaliz KBH hastalarında böbrek FOXO1 ve FOXO3 üretiminde artış olmadığını, bu durumun prediyaliz hastalarında FOXO1 ve FOXO3’ün koruyucu etkilerinin ortaya çıkmadığını yansıtmaktadır. Prediyaliz KBH ve hemodiyaliz grubundaki vanin-1 artışının benzer olması ve prediyaliz KBH grubunda eGFR ile körele olması KBH progresine yol açmasından çok, koruyucu bir faktör olarak rol oynamasının daha muhtemel olduğunu desteklemektedir. Çalışmamız böbrek FOXO1 ve FOXO3 üretimininde artışı sağlayabilecek tedavilerin renoprotektif etkileri ile prediyaliz KBH hastalarında hastalık progresinin önlenmesine katkı bulunabileceğini desteklemektedir.

Introduction: Chronic kidney disease (CKD) is a condition in which kidney functions are continuously reduced to the point of requiring dialysis treatments. The pathophysiology of CKD has not been fully elucidated. One of the basic processes that cause the progression of the disease is oxidative stress. It has been suggested that vanin-1, forkhead box transcription factor O1 (FOXO1), and 3 (FOXO3), which are proteins that affect oxidative stress, may play important roles in CKD. Material and Method: Pediatric patients with CKD who were predialysis CKD (Stage 1-4 CKD), CKD who were receiving hemodialysis treatment (end-stage chronic kidney disease), and healthy children were included in the study and FOXO1 and FOXO3 levels in serum and urine and vanin-1 levels in urine were measured by ELISA method in these patients. The measurements in the patients were also analyzed according to the etiology of CKD and whether they were hypertensive or not. Results: Serum FOXO1 and FOXO3 levels were similar in predialysis CKD, CKD receiving hemodialysis treatment, and control groups. FOXO1 and FOXO3 levels were increased in the CKD-receiving hemodialysis group compared to the predialysis CKD and control groups. There was no statistically significant difference in urinary FOXO1 and FOXO3 levels between predialysis CKD patients and the control group. Urinary vanin-1 levels were similar in predialysis CKD and CKD receiving hemodialysis treatment but increased compared to the control group. Urine vanin-1 levels were correlated with eGFR in predialysis CKD patients. Serum and urine FOXO1 and FOXO3 levels and urine vanin-1 levels did not change according to CKD etiology and hypertension. Conclusion: Our findings show that there is no increase in renal FOXO1 and FOXO3 production in predialysis CKD patients, and this reflects that the protective effects of FOXO1 and FOXO3 do not occur in predialysis patients. The fact that the increase in vain-1 in the predialysis CKD and hemodialysis groups are similar and that eGFR blunts it in the predialysis CKD group supports the idea that it is more likely to play a role as a protective factor rather than leading to CKD progression. Our study supports the renoprotective effects of treatments that can increase renal FOXO1 and FOXO3 production and may contribute to preventing disease progression in predialysis CKD patients.