Tavşanlarda mandibula kırıklarının tesbitinde değişik yöntemlerin karşılaştırılması

Abstract

Pediatrik mandibula kırıklarının tedavisi, yetişkinlerinkinden farklılık göstermektedir. Yaş, dişlerin çıkma durumu, çocuk mandibulasının büyümeye devam ediyor oluşu, çocuğun tedavi yöntemleri ile uyumu vb nedenlerden dolayı çocuk mandibula kırık tedavisinde kesin bir tedavi algoritması bulunmamaktadır. Yüksek osteojenik ve rejeneratif kapasitelerinin olmasından dolayı, yetişkinlere göre nispeten az görülen pediatrik mandibula kırıklarında konservatif tedavi yöntemleri öncelik arz etmektedir.Son birkaç on yılda, biyo-eriyebilir maddelerden imal edilmiş plak ve vidalarla yapılan kırık tedavilerinde başarılı sonuçlar alınmaktadır. Kemik büyümesi ve dişlenmesi devam eden çocuklarda, kırık onarımında kullanılan metal plak ve vidalar, kemik büyümesi ve dişlenme ile etkileşime girebilmekte ve ileride çene ve diş deformasyonlarına yol açabilmektedir. Bu nedenle çocuklardaki genel kanı, implantların belli süre sonra çıkarılması yönündedir. Biyo-eriyebilir plak ve vidalar zaman içinde eriyerek, metal plaklarda karşılaşılan implant çıkarılması prosedürünü ortadan kaldırmaktadır.Ancak kullanım alanı ve tecrübesi dünya genelinde oturmuş olan metal implantların aksine, özellikle az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde, finansal, medikal ve sosyoekonomik nedenlerden ya da ekip ve ekipman desteği yokluğu sebebiyle, eriyen plak ve vidaların kullanımında sıkıntılar yaşanmaktadır.Bu çalışma deneysel tavşan kırık modelinde, eriyen dikiş materyali ile yapılan mandibula kırık tespitinin, eriyebilir kırık tespit yöntemleri içinde etkili bir alternatif olup olmadığını göstermek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla, büyümesi devam etmekte olan 5 haftalık yavru Yeni Zelanda tavşan mandibularındaki kırık modelinde, plak ? vida ve eriyebilen dikiş materyali (2.0 mm Poliglaktin 910) karşılaştırılmıştır.Sonuç olarak, eriyen dikiş materyali ile yapılan kırık tespitinin; makroskopik, radyolojik ve histolojik olarak metal plak ve vidalarla aynı olmasa da yakın kalitede sonuçlar verdiği, mandibula kemik büyümesi ve diş gelişimi ile daha az etkileşime girdiği yönünde bulgulara ulaşılmıştır.

The treatment of pediatric mandible fractures are different from those in adults. There is not existing a certain algorithm about pediatric mandible fractures because of some reasons as, dentition status, the growing of mandible and the child's compatibililty with the treatment methods etc. Conservative treatment methods have the priority in pediatric mandible fractures (which are seen lesser than the adults) because of high osteogenic and regenerative capacity.In last few decades, bone fractures have been successfully treated with biodegradable plates and screws. In children with ongoing bone growing and dentition, the metal plates and screws can interfere with bone and dental development, thus they can lead future jaw and dental deformities. So, the consensus on child population is the removal of the metal implants some time later. Biodegradable plates and screws dissolve in time so they eliminate the necessity of implant removal procedure.However, contrary to metal implants, whose clinical usage and knowledge is world widely well established, the usage of the biodegradable implants has difficulties with finacial, medical, socioeconomic reasons as well as insufficient equip and equipmental support.This study is performed over experimental rabbit bone fracture model, to reveal if the bone fixation with biodegradable suturing material is an effective alternative in biodegradable bone fixation methods. For this, metal plate and screws are compared with biodegradable suturing material (2.0 mm polyglactin 910) in 5 weeks old ongrowing New Zealand rabbit mandible bone fracture model.The results revealed that, the bone fixation with biodegradable suturing material has approximately similar macroscopic, radiologic and hysthologic results to metal plate and screws, furthermore the interfering with bone growing and dentition is lesser in biodegradable suturing material.