Porsuk ağacı bitkisiyle olası bir zehirlenmenin moleküler yöntemlerle belirlenmesi

Abstract

Geçmişten bugüne zehirli bitkiler, intihar ve suikast gibi amaçlarla kullanılmaktadır. Türkiye, bitki çeşitliliği açısından zengin bir coğrafya olup, zehirli türlerden biri olan porsuk ağacıyı (Taxus baccata) da yaygın olarak barındırmaktadır. Dünya genelinde Taxus baccata kaynaklı zehirlenme vakaları önemli bir sayıdadır ve çoğu ölümle sonuçlanmaktadır. Bu vakaların aydınlatılmasında morfolojik ve kimyasal çalışmalar bulunsa dahi, zehirlenmeye özgü kesin bir bulgu bulunmamaktadır. Taxus baccata zehirlenmelerinde fiziksel incelemenin zorluğu ve toksikolojik analizde özgül bir belirteç olmaması, kesin tanı için moleküler yöntemlerin kullanımını gerekli kılmaktadır. Canlıların kendine özgü DNA dizilerinden yola çıkılarak birçok adli vaka aydınlatılabildiğinden, bu çalışmada Taxus baccata zehirlenmesi şüphesi taşıyan vakalarda tür tespiti için moleküler yöntemlerin uygulanabilirliği araştırılmıştır. Bu kapsamda, morfolojik olarak tanımlanamayacak durumdaki Taxus baccata yaprak örnekleri, belirli sürelerle sindirim enzimlerine maruz bırakılmış ve her örnekten DNA izolasyonu yapılmıştır. Ardından, Internal Transcribed Spacer (ITS1 ve ITS2) bölgeleri PCR ile çoğaltılarak çift yönlü sekanslama gerçekleştirilmiş ve elde edilen diziler biyoinformatik analizlerle değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, sindirim enzimlerinin Taxus baccata DNA'sında anlamlı bir bozulmaya yol açmadığı tespit edilmiş ve tür tayininde moleküler yöntemlerin güvenilirliği bir kez daha doğrulanmıştır.

Throughout history, poisonous plants have been used for purposes such as suicide and assassination. Türkiye, being a country rich in plant diversity, is home to numerous toxic species, including the yew tree (Taxus baccata), which is commonly found across the region. Globally, poisoning cases related to Taxus baccata are significant in number and often result in fatal outcomes. Although morphological and chemical analyses are utilized in the investigation of such cases, there is still no definitive finding specific to Taxus baccata poisoning. The difficulty of physical examination and the lack of specific markers in toxicological analysis make the use of molecular methods essential for a conclusive diagnosis. Given that many forensic cases have been resolved through species-specific DNA sequencing, this study aimed to investigate the applicability of molecular techniques for species identification in cases suspected of Taxus baccata poisoning. For this purpose, Taxus baccata leaf samples that could not be morphologically identified were exposed to digestive enzymes for defined durations, and DNA was subsequently isolated from each sample. The Internal Transcribed Spacer (ITS1 and ITS2) regions were amplified via PCR, followed by bidirectional sequencing. The resulting sequences were then evaluated through bioinformatics analyses. As a result, it was determined that digestive enzymes did not cause significant degradation of Taxus baccata DNA, and the reliability of molecular methods for species identification was once again confirmed.