Bı̇lı̇şı̇m sı̇stemlerı̇nı̇n kullanılması suretı̇yle ı̇şlenen hırsızlık ve dolandırıcılık suçları

Abstract

1980’li yıllar itibariyle bilgisayar teknolojisi hızlı bir dönüşüm geçirmiştir. Bu dönüşüm, bilişim sistemlerinin suç işlemek için bir araç olarak kullanılmasını da beraberinde getirmiştir. Bu durum, bilişim suçlarına yönelik araştırmaların ve akademik çalışmaların hızla artmasına neden olmuştur. Bilişim, bilişim suçları, hırsızlık ve dolandırıcılık suçları üzerine literatür taraması yöntemi ile hazırlanan bu çalışmanın amacı, hırsızlık ve dolandırıcılık suçları bakımından daha ağır cezayı gerektiren nitelikli unsur olarak öngörülen suçun bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle işlenmesi halinin, yasal düzenlemeler ve yargı kararları çerçevesinde nasıl değerlendirildiğini açıklamaktır. Bu amaçla, çalışmanın birinci bölümünde bilişim, bilişim sistemi ve bilişim suçu kavramları kapsamlı bir şekilde tanımlanmış, bu kavramların unsurları ve mahiyetleri üzerinde durulmuştur. İkinci bölümde, TCK’nın 142. maddesinin 2. fıkrasının (e) bendinde yer alan hırsızlık suçunun bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle işlenmesi nitelikli unsuru incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise, TCK’nın 158. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendinde düzenlenen dolandırıcılık suçunun bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle işlenmesi nitelikli unsuru ele alınmıştır. Çalışma boyunca, doktrinde ve uygulamada bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle dolandırıcılık (TCK md. 158/1-f), bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle hırsızlık (TCK md. 142/2-e), banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması (TCK md. 245/1) ve bilişim sistemleri aracılığıyla haksız yarar sağlama (TCK md. 244/4) suçlarının birbirine karıştırıldığı gözlemlenmiştir. Bu bağlamda, çalışmanın sonuç bölümünde, bu suçların birbirinden ayrılmasına yönelik önerilerde bulunulmuştur.Since the 1980s, computer technology has undergone a rapid transformation. This transformation has brought with it the use of information systems as tools for committing crimes. This situation has caused a rapid increase in research and academic studies on cyber crimes. This study, prepared using the literature review method on information, cyber crimes, theft, and fraud offenses, aims to explain how the use of information systems as a tool for committing these crimes, as a qualified element requiring heavier punishment, is evaluated within the framework of legal regulations and court decisions. For this purpose, in the first section of the study the concepts of information, information systems, and cyber crimes are defined comprehensively, and the elements and natures of these concepts are emphasized. In the second section, the qualified element of the committing of theft through the use of information systems as stipulated in Article 142, paragraph 2(e) of the Turkish Penal Code (TPC) is examined. In the third section, the qualified element of the committing of fraud through the use of information systems as stated in Article 158, paragraph 1(f) of the TPC is discussed. Throughout the study, it has been observed that, in doctrine and practice, the crimes of fraud (TPC Article 158/1- f), theft (TPC Article 142/2-e), misuse of bank or credit cards (TPC Article 245/1), and obtaining unlawful advantage through information systems (TPC Article 244/4) have been confused with one another. In this context, the conclusion section offers suggestions to distinguish these crimes from one another.