Is standardization of nerve graft groups necessary for experimental studies?

Abstract

Objective: Experimental studies regarding nerve regeneration use a number of methods to compose a nerve graft group for making comparisons among various peripheral nerve repair techniques. It is unclear that whether these methods used interchangeably yield similar functional, physiological and morphological results or not. The aim of this study is to demonstrate functional and morphological results of these diverse nerve grafting techniques, thereby a possible necessity of standardization. Material and Methods: Thirty-two adult male Sprague-Dawley rats were divided into four groups and used. A nerve defect measuring 1.5 cm was created in the sciatic nerve of the rat, and in group one, split ends of the defect were buried into neighbouring muscles (nerve defect group). In groups two and three, resected nerve segment was sutured to its own place in its original direction (orthotopic graft group) or after reversing it 180 degrees (inverted graft group). In group four, a sural nerve graft taken from the same leg was used to bridge the defect (distant graft group). Functional, electrophysiological and histometric results obtained at 21st week were compared among the groups in order to see whether they were similar or not. Results. There were significant differences among the groups. Regarding functional results, orthotopic and inverted graft groups gave superior results compared to nerve defect and distant graft groups. Most importantly, it is clear that different nerve grafting techniques can not be used interchangeably. Conclusion: The results of the present study suggest that the use of a constant method in order to compose a nerve graft group in experimental studies may be convenient to avoid contradictory results among the researches. In other words, standardization of nerve grafting methods in experimental studies is mandatory.

Amaç: Sinir rejenerasyonu ile ilgili deneysel çalışmalarda farklı sinir onarımı teknikleri arasında karşılaştırma yapmak amacıyla sinir grefti grubu oluşturmak için çeşitli yöntemler kullanılmıştır. Bu yöntemlerin biribirinin yerine kullanılmasının benzer işlevsel, fizyolojik ve morfolojik sonuçlar yaratıp yaratmadığı açık değildir. Bu çalışmanın amacı, bu farklı sinir grefti yöntemlerinin morfolojik ve fizyolojik sonuçlarını ve böylece bir standardizasyonun gerekliliğini ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntemler: Dört gruba ayrılan otuziki Sprague-Dawley sıçanı kullanıldı. Sıçanların siyatik sinirlerinde 1.5 cm’lik bir sinir defekti yaratıldı ve birinci gurupta, defektin ayrılmış uçları yakınındaki kasın içine gömüldü (sinir defekti grubu). İkinci ve üçüncü grupta, kesilen sinir segmenti orijinal yönünde (ortotopik greft grubu) veya 180 derece çevrildikten sonra (tersine çevrilmiş greft grubu) kendi yerine dikildi. Dördüncü grupta, defekti doldurmak için aynı bacaktan alınan bir sural sinir grefti kullanıldı (uzak greft grubu). Yirmi birinci haftada elde edilen işlevsel, elektrofizyolojik ve histometrik sonuçlar, benzer olup olmadıklarını görmek amacıyla, birbirleriyle karşılaştırıldı. Bulgular: Gruplar arasında önemli farklar vardı. Fonksiyonel sonuç açısından, ortotopik ve tersine çevrilmiş greft gurupları, sinir defekti ve uzak greft guruplarına göre daha iyi sonuçlar verdiler. En önemlisi de, farklı sinir greftleme yöntemlerinin birbirinin yerine kullanılamayacağının açık olduğu görüldü. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları deneysel çalışmalarda bir sinir grefti grubu oluşturmak için sabit bir yöntemin kullanılmasının araştırmacılar arasındaki çelişkili bulguları önlemek açısından uygun olabileceğini düşündürmektedir. Diğer bir deyişle, deneysel çalışmalarda kullanılan sinir greftleme metodu için bir standardizasyon getirilmesi zorunludur.