Kültürel küreselleşme paradigması olarak yavaş şehirler: Geleneksel İznik konutlarında malzeme ve yapısal çözümlerin kültürel izleri

Abstract

Kültür, insanlık faaliyetlerinin doğayla olan denge ve işbirliği alanıdır. Günümüzdeki gelişmelere etki eden her etken, çaba, üretim ve araştırma, bu işbirliği alanının bir sonucu ve ürünüdür. Mimarlık, yapı üretimi ve yapısal aktarımlarda bu işbirliği önemli bir rol oynamaktadır. Sürekli bir çaba olarak mimarlık, bireylerin ve toplumların yaşam faaliyetlerinin bir parçasıdır ve kültürel uygulamalara işaret eder. Son yıllarda, küreselleşmenin toplumsal, ekonomik, kentsel ve dolayısıyla mimari bağlamda artan etkisi, kültürel vaatlerin yanı sıra eksiklikleri de beraberinde getirmiştir. İnsanların geçmiş ve gelecek arasındaki öğrenme sürecinin eksikliği, yapı, yapı kültürü ve yapı üretiminin kültürel değerlerini kaybetmesine neden olmuştur. Yapı ölçeğinde kültürel sürdürülebilirlik, doğa ile insan arasındaki denge alanının sürdürülebilirliği konularını gündeme getirmiştir. Yapı kültürü, yapısal detaylar ve denge mekanizmalarının ekolojik öğretilerle tekrar ele alınmasını gerektiren bir sonuç olarak "Yavaş Şehir Hareketi" stratejisini yapı kültürü bağlamında incelemektedir. Bu çalışma, İznik(Bursa) şehrinde yapı kültürünün şehrin yavaş şehir ideolojisi içindeki sürekliliği ve sürdürülebilir potansiyellerini tartışmayı amaçlamaktadır.

Culture is the area of balance and cooperation between human activities and nature. Every factor, effort, production and research that affects today's developments is a result and product of this area of cooperation. This cooperation plays an important role in architecture, building production and structural transfers. Architecture, as a continuous practice, is part of the life activities of individuals and societies and refers to cultural practices. In recent years, the increasing impact of globalization in the social, economic, urban and therefore architectural context has brought along deprivations as well as cultural promises. The lack of people's learning process between the past and the future has caused the building, building culture and building production to lose their cultural values. Cultural sustainability at the building scale has brought the issues of sustainability of the balance between nature and humans. It examines the "Cittaslow Movement" strategy in the context of building culture, as a result of which requires reconsideration of building culture, structural details and balance mechanisms with ecological teachings. This study aims to discuss the continuity and sustainable potentials of the building culture in the city of Iznik (Bursa) within the slow city ideology of the city.