Polikistik overde karbonhidrat metabolizması ve insülin rezistansı

Abstract

Polikistik over hastalığı; LH hipersekresyonu, kronik anovulasyon, menstrüel düzensizlikler ve hiperandrojenik belirtileri çeşitli oranlarda içeren bir hastalık sürecidir. Son yıllarda PCO ile tnsülin rezistansı ve hiperinsülinemi arasındaki ilişki ile ilgili yayınlar çıkmaya başlamıştır. însülin rezistansı PCO' da değişik oranlarda bildirilmekte, ve bazı araştırıcılara göre tabloyu ağırlaştıran bir unsur oluşturmaktadır. Son görüşlere göre insülin rezistansı ve hiperinsülineminin, PCO etyolojisinde rol oynadığı ileri sürülmektedir. Çalışmamızda PCO'lu hastalarda ve normal kadınlarda hormon profili ile,oral glikoz tolerans testi ve bununla eş zamanlı olarak insülin değerlerini belirledik. PCO gurubunda, anovulasyon, LH yüksekliği, LH/FSH oranında artma saptandı. îki gurup arasında testosteron,-87- serbest testosteron, androstenedion ', prolaktin değerleri arasında PCO gurubu lehine anlamlı bir fark saptadık ( P değerleri sırasıyla ; 0.02, 0.03, 0.02, 0.04 ). SHBG kontrol gurubunda anlamlı derecede yüksekti ( P = 0.04 ). TSH, T3, T4, ACTH, Aldosteron, DHEAS değerlerinde anlamlı fark yoktu. Oral glikoz tolerans testinde serum glikoz değerleri arasında anlamlı fark bulunmadı. OGTT ile eş zamanlı olarak alınan kan insülin değerleri PCO gurubu lehine anlamlı olarak yüksekti. PCO gurubunda insülin rezistansını % 32 olarak saptadık. PCO gurubunda bazal ve toplam insülin değerleri ile kan androjenleri ve SHBG arasında yapılan korelasyon analizlerinde anlamlı bir ilişki saptamadık. PCO* da çeşitli oranlarda insülin rezistansına rastlanmaktadır. PCO' nun pubertede başlaması ve pubertede fizyolojik bir insülin rezistansı olması nedeniyle, hiperinsülinemi PCO* da etyolojik faktör olarak düşünülmüştür. Pubertedeki hiperinsülineminin en azından yatkınlığı olan kişilerde hiperandrojenik, anovulatuar bir süreç başlatabilmesi olasıdır. PCO gelişen bazı kişilerde hiperinsülineminin puberte ötesine uzaması, bazılarında ise normale dönmesi, PCO'lu hastaların hepsinde hiperinsülinemi saptanmamasını açıklamaktadır. Bu konuda daha yeni çalışmalara ihtiyaç vardır.