Kur'ân-ı Kerîm'de iftira kavramı

Abstract

İftira, haksız yere birine suç isnat etmek anlamına gelmektedir. Kur'ân-ı Kerîm'de 59 yerde lafzen geçen iftira kavramı, mana olarak da daha birçok yerde geçmektedir. Kur'ân'da zikredildiği şekliyle ele alınacak olursa iftira Allah'a, peygamberlere ve mü'minlere yöneltilen büyük bir günahtır. Çünkü Kur'ân'da, iftira ile Allah'ın zatına ve sıfatlarına, peygamberlerin risalet görevlerine, mü'minlerin ise namus ve haysiyetlerine kastedildiği ifade edilmektedir. Bunun yanı sıra iftiranın dînî, ahlâkî, ferdî-ictimaî ve hukukî olmak üzere dört boyutu bulunmaktadır. Allah tarafından haram kılınmış, peygamber tarafından da sakınılması gereken yedi büyük günah arasında zikredilmiş olan iftira büyük bir ahlâk sorunudur. Çünkü Kur'ân ahlâkıyla hiçbir şekilde bağdaşmayan bu fiil, birey ve toplum açısından tahrip etkisi son derece fazla olan bir davranıştır. Bu sebeple hem dînî hem de beşeri yönden yasaklanarak hakkında belirli cezalar tayin edilmiştir.

Slander means unfairly claim that someone is committing a crime. The concept of slander passes in 59 places in the Qur'an, and it also mentioned as meaning in many other places in the Qur'an. According to Qur'an's explanation; slander is a deadly sin directed to Allah, the prophets and the believers, because it is expressed in Qur'an that slander is against to Allah's personality and attributes, to prophets' prophetic duties, and to the believers' honor and dignity. Besides, there are four dimensions of slander, religious, moral, individual-social and legal. The slander which is forbidden by Allah, which is mentioned by the Prophet among the seven great sins and must be avoided, is a great moral question. This act is incompatible with the Qur'an's morality, and it is an act that is extremely detrimental in terms of the individual and society. For this reason, certain penalties have been imposed forbidden both religiously and humanly.