Uzun süreli eksenatid ve glarjin kullanan tip 2 diabetes mellituslu hastalarda hepatik steatatosis parametrelerinin karşılaştırılması

Abstract

Araştırmamızda uzun süre eksenatid veya insülin kullanan tip 2 diabetes mellituslu hastalarda hepatik steatoz parametrelerinin farkılılıklarını incelemeyi amaçladık. Bu amaçla en az 1 yıl süre ile eksenatid veya insülin kullanan 64 diyabetik hastanın güncel FLI, APRI ve FIB-4 skorlarını ve bu ilaçları kullandıkları süreç içerisindeki steatoz parametre değişikliklerini değerlendirdik. FLI skoru eksenatid grubunda anlamlı olarak daha yüksek bulunmuş ve bu gruptaki hastaların daha kilolu olmasıyla açıklanmıştır. FLI skoru vücut kitle indeksine oranlandığında da benzer sonuçlar elde edilmiştir. FIB-4 ve APRI skorları ise insülin kullanan grupta aralarındaki fark istatiksel olarak anlamlı olmasa da eksenatid grubundan daha yüksek bulunmuştur. Bu durum, GLP-1 agonistlerinin karaciğer fibrozisini azaltıcı etkilerinin sadece kilo kaybına bağlı olmayabileceğini düşündürmektedir. İlaç tedavileri süresince hepatosteatoz skorları incelendiğinde her iki grupta FIB-4 ve APRI skorlarında belirgin anlamlı değişiklik olmadığını tespit ettik. Tedaviler süresince eksenatid gurbunda hem FIB-4, hem de APRI skoru istatistiksel anlamlılık göstermeyecek düzeyde daha düşük stabil seyrettiğini gözlemledik. İnsülin kullanan hastalarda ise bu skorlarda anlamlı değişiklik olmadığı ancak tedavi süresince artış ve azalma gösterecek şekilde heterojen olduğunu gözlemledik. Sonuç olarak, bulgularımızı eksenatid tedavisinin karaciğer fibrozisi üzerine insülin tedavisinden daha olumlu etki gösterdiği ve bu etkinin kilo kaybı dışında antiinflamatuvar veya metabolik mekanizmalarla ilişkili olabileceği şeklinde yorumladık.

In our study, we aimed to investigate the differences in hepatic steatosis parameters among patients with type 2 diabetes mellitus who had been on long-term exenatide or insulin therapy. For this purpose, we evaluated the current FLI, APRI, and FIB-4 scores, as well as the changes in steatosis parameters over time, in 64 diabetic patients who had been using either exenatide or insulin for at least one year. The FLI score was found to be significantly higher in the exenatide group, which was attributed to the higher body weight of the patients in this group. When the FLI score was adjusted for body mass index, similar results were obtained. FIB-4 and APRI scores were higher in the insulin group compared to the exenatide group, although the differences were not statistically significant. This suggests that the antifibrotic effects of GLP-1 receptor agonists on the liver may not be solely dependent on weight loss. During the treatment period, no significant changes in FIB-4 and APRI scores were observed in either group. However, in the exenatide group, both FIB-4 and APRI scores remained consistently lower without reaching statistical significance, while in the insulin group, these scores showed heterogenous fluctuations over time. In conclusion, our findings suggest that exenatide therapy may have a more favorable effect on liver fibrosis compared to insulin therapy, and this ix effect may be mediated by anti-inflammatory or metabolic mechanisms beyond weight loss.