Browsing by Author "Dolar, Enver"

Now showing 1 - 20 of 38

Acute myocardial infarction, ischemic cerebrovascular disease and variceal bleeding due to portal vein thrombosis in a patient with hereditary thrombophilia
(Lippincott Williams & Wilkins, 2008-04) Baran, Bülent; Yılmaz, Yusuf; Algın, Oktay; Keskin, Murat; Kıyıcı, Murat; Kocamaz, Güzin; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Radyoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.; 0000-0003-4518-5283; 0000-0001-7966-2346; 0000-0002-3208-6211; 0000-0002-3877-8366; 0000-0003-4526-4352; K-6651-2012; AAG-9177-2021; A-7978-2012; 35955740500; 22936014300; 23995109100; 23050640000; 6507627491; 23995302100; 6602075084
We report On a 43-year-old female patient with multiple thrombotic risk factors who, in a few months, developed acute myocardial infarction, an ischemic cerebrovascular event and variceal bleeding due to portal vein thrombosis. The factor V Leiden mutation was carried in heterozygous form, homocysteine was elevated at 19.6 mu mol/l, and methylene-tetrahydrofolate reductase C677T mutation was carried in. homozygous form. Moderately increased plasma homocysteine level and a reduced protein S activity were evident. Anticardiolipin IgG antibodies were mildly positive. We conclude that the presence of multiple genetic and environmental risk factors greatly amplifies the risk of clinical thrombotic events.
Association of adiponectin receptor (Adipo-R1/-R2) expression and colorectal cancer
(Asian Pacific Organization Cancer Prevention, 2014) Ayyıldız, Talat; Dolar, Enver; Uğraş, Nesrin; Adım, Şaduman Balaban; Yerci, Ömer; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı.; AAG-9177-2021; AAH-2716-2021; 6602075084; 55386535600; 15730076300; 6603810549
Introduction: Human adiponectin (ApN) is a 30 kDa glycoprotein of 244-amino acids which is extensively produced by adipocytes. ApN acts via two receptors, namely adiponectin receptor-1 (Adipo-R1) and adiponectin receptor-2 (Adipo-R2). Studies have shown the presence of Adipo-R1 and Adipo-R2 expression immunohistochemically in human colorectal cancers (CRCs). However, only a few studies exist which investigated effects of adiponectin receptor expression on CRC characteristics. Objectives: In the present study, we aimed to explore Adipo-R1/-R2 expression in human colorectal cancers and any association with clinicopathological characteristics and survival. Materials and Methods: The study enrolled 58 colorectal cancer patients with tumor resection and a control group of 30 subjects with normal colon mucosa. Results: Positivity for Adipo-R1/-R2 expression was significantly more common in the control group in comparison to the patient group (both p<0.001). There was no significant association between Adipo-R1/-R2 expression and clinicopathological characteristics including age, sex tumor location, pTNM stage, Duke's stage, metastasis, histological differentiation, perineural invasion, venous invasion sex, lymphatic invasion, cancer-related mortality, tumor size and recurrence. AdipoR1/-R2 positivity was also not significantly linked to progression-free or overall survival [p values (0.871, 0.758) and (0.274, 0.232), respectively]. Conclusions: Although significantly reduced Adipo-R1/-R2 expression was found in colorectal cancer patients, it had no influence on survival.
AST/ALT ratio is not useful in predicting the degree of fibrosis in chronic viral hepatitis patients
(Lippincott Williams & Wilkins, 2015-12) Eminler, Ahmet Tarık; Ayyıldız, Talat; Irak, Kader; Kıyıcı, Murat; Gürel, Selim; Dolar, Enver; Gülten, Macit; Nak, Selim G.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.; 0000-0002-3208-6211; AAG-9177-2021; AAI-4213-2021; 37080733400; 6507627491; 7003706434; 6602075084; 6603629209; 6603336505
Background and aim Noninvasive tests are primarily used for staging hepatic fibrosis in patients with chronic liver disease. In clinical practice, serum aminotransferase levels, coagulation parameters, and platelet count have been used to predict whether or not a patient has cirrhosis. In addition, several studies have evaluated the accuracy of combinations (or ratios) of these measures. The present study aimed to investigate the relationship between five noninvasive models [AST/ALT ratio (AAR), aspartate aminotransferase to platelet ratio index (APRI), Bonacini cirrhosis discriminant score (CDS), age-platelet index (APind), and King's score] and the degree of hepatic fibrosis as determined by biopsy in patients with chronic hepatitis B and C. Patients and methods A total of 380 patients with viral hepatitis (237 with chronic hepatitis B and 143 with chronic hepatitis C) who were seen at our clinic between January 2005 and January 2011 were retrospectively analyzed. The degree of fibrosis was determined using the Ishak score. Patients with a fibrosis score of 0-2 were considered to have low fibrosis and those with a score between 3 and 6 were considered to have high fibrosis. Five noninvasive models were compared between the groups with low and high fibrosis. Results There were statistically significant differences between the hepatitis B and C patients with high and low fibrosis with respect to APind (4.492.35 vs. 2.41 +/- 1.84; P<0.001 in hepatitis B and 4.83 +/- 2.25 vs. 2.92 +/- 1.88; P<0.001 in hepatitis C), APRI (1.00 +/- 1.17 vs. 0.47 +/- 0.39; P<0.001 in hepatitis B and 1.01 +/- 1.01 vs. 0.41 +/- 0.29; P<0.001 in hepatitis C), CDS (4.53 +/- 1.90 vs. 3.58 +/- 1.30; P<0.001 in hepatitis B and 4.71 +/- 2.03 vs. 3.42 +/- 1.49; P<0.05 in hepatitis C), and King's score (24.31 +/- 3.14 vs. 7.65 +/- 6.70; P<0.001 in hepatitis B and 24.82 +/- 2.55 vs. 8.33 +/- 7.29; P<0.001 in hepatitis C). There were no significant differences in the AAR between the hepatitis B and C patients with high and low fibrosis (0.78 +/- 0.31 vs. 0.74 +/- 0.34; P=0.082 in hepatitis B and 0.91 +/- 0.40 vs. 0.85 +/- 0.27; P=0.25 in hepatitis C). The area under the receiver-operating characteristic curve of the APind, APRI, CDS, and King's score in the hepatitis B group were 0.767, 0.710, 0.646, and 0.770, respectively; these values were 0.732, 0.763, 0.677, and 0.783, respectively, in the hepatitis C group. Conclusion In conclusion, our data suggest that four of the five noninvasive methods evaluated in this study can be used to predict advanced fibrosis in patients with hepatitis B and C. However, there was no significant relationship between the degree of hepatic fibrosis and the AAR score, indicating that AAR is not useful in estimating the fibrosis stage in hepatitis B and C patients.
A "biomarker biopsy" for the diagnosis of NASH: Promises from CK-18 fragments
(Springer, 2008-11) Yılmaz, Yusuf; Ulukaya, Engin; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyokimya Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.; 0000-0003-4518-5283; AAG-9177-2021; K-5792-2018; K-6651-2012; 22936014300; 6602927353; 6602075084
A case of torsion of the wandering spleen presenting as hypersplenism and gastric fundal varices
(Türk Gastroenteroloji Derneği, 2011-02) Irak, Kader; Esen, İrfan; Keskin, Murat; Eminler, Ahmet Tarık; Ayyıldız, Talat; Kaya, Ekrem; Kıyıcı, Murat; Gürel, Selim; Nak, Selim Giray; Gülten, Macit; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji ve Hepatoloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Genel cerrahi Anabilim Dalı.; 0000-0001-6262-2866; ABF-1568-2021; AAG-4473-2019; AAG-9177-2021; R-8751-2019; AAI-4213-2021; 37080733400; 49861308400; 23050640000; 23050640000; 24066287600; 6603155277; 7004568109; 6507627491; 7003706434; 6603336505; 6603629209; 6602075084
Wandering spleen is the displacement of the spleen from its normal location due to the loss or weakening of ligaments that hold the spleen in the left upper quadrant. The possibility of torsion of the spleen is high due to the long and mobile nature of the vascular pedicle. Generally, cases are asymptomatic. Under conditions of delayed diagnosis, symptoms of splenomegaly, left portal hypertension, gastric fundal varices, and hypersplenism. may present as a result of development of vascular congestion associated with chronic torsion. There are only a few cases in the literature reporting the association of wandering spleen and fundal vat-ices. We report herein the case of a 55-year-old female who admitted to our clinic with complaints of fatigue and epigastric pain. She was determined to have gastric fundal varices and hypersplenism secondary to the development of left portal hypertension due to chronic splenic torsion.
Characterization of nonalcoholic fatty liver disease unrelated to the metabolic syndrome
(Wiley, 2012-04) Yılmaz, Yusuf; Senates, Ebubekir; Çolak, Yaşar; Tuncer, İlyas; Övünç, Ayşe Oya Kurdaş; Kalaycı, Cem; Ayyıldız, Talat; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.; AAG-9177-2021; 6603155277; 6602075084
Background Nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD) is the hepatic manifestation of the metabolic syndrome (MS). However, not all patients with the MS will develop NAFLD and not all patients with NAFLD have the MS. We sought to investigate the differences between patients with biopsy-proven NAFLD with and without the MS. Methods A total of 357 consecutive patients with biopsy-proven NAFLD were analysed. Of them, 216 patients had nonalcoholic steatohepatitis (NASH) and 96 a fibrosis score = 2. The MS was defined as = 3 of the ATP III criteria. Results A total of 214 patients with NAFLD met the criteria for the MS, while the remaining 143 did not. In NAFLD patients with the MS, homeostasis model of insulin resistance (P = 0.03; OR, 1.06; 95% CI, 1.0231.25 per unit increase) and diabetes (P = 0.01; OR, 1.2; 95% CI, 1.12.4) were independent predictors of NASH. In NAFLD patients without the MS, the only variable independently associated with NASH was haemoglobin (P = 0.007; OR, 1.9; 95% CI, 1.43.6 per 50 g/L increase). Alanine aminotransferase (P = 0.03; OR, 1.04; 95% CI, 1.0061.11 per 10 U/L increase) was an independent predictor of fibrosis = 2 in NAFLD patients with the MS, while haemoglobin (P = 0.02; OR, 1.4; 95% CI, 1.21.9 per 50 g/L increase) was the only variable significantly associated with fibrosis = 2 in NAFLD patients without the MS. Conclusions Increased haemoglobin in NAFLD subjects without MS should be considered in the selection of cases for histological assessment.
Colitis cystica profunda
(Aves, 2007-09) Dolar, Enver; Kıyıcı, Murat; Yılmazlar, Tuncay; Gürel, Selim; Nak, Selim Giray; Gülten, Macit It; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Genel Cerrahi Anabilim Dalı.; 0000-0001-8944-2793; 0000-0002-3208-6211; HLH-8209-2023; AAI-4213-2021; AAG-9177-2021; 6602075084; 6507627491; 6701800362; 7003706434; 6603336505; 6603629209
Elevated serum levels of caspase-cleaved cytokeratin 18 (CK18-Asp396) in patients with nonalcoholic steatohepatitis and chronic hepatitis C
(Int Scientific Literature, 2009-04) Yılmaz, Yusuf; Dolar, Enver; Ulukaya, Engin; Akgöz, Semra; Keskin, Murat; Kıyıcı, Murat; Yerci, Ömer; Oral, Arzu Yılmaztepe; Gül, Cuma Bülent; Gürel, Selim; Nak, Selim Giray; Gülten, Macit; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyokimya Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyoistatistik Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Patoloji Anabilim Dalı.; 0000-0003-2467-9356; 0000-0003-0463-6818; 0000-0003-4518-5283; 0000-0002-3208-6211; 0000-0003-4526-4352; A-7063-2018; AAG-9177-2021; AAI-4213-2021; A-5841-2017; K-5792-2018; K-6651-2012; 22936014300; 6602075084; 6602927353; 14061863400; 23050640000; 6507627491; 6603810549; 23091316500; 23988796000; 7003706434; 6603336505; 6603629209
Background: Caspase-cleaved cytokeratin 18 (CK18-Asp396) is released from hepatocytes during apoptosis. Recent studies have indicated that serum levels of CK18-Asp396 could be clinically useful biomarker of chronic liver disease. To shed more light on the rate of hepatocyte loss by apoptosis in chronic liver disease, serum levels of CK18-Asp396 were examined in patients with nonalcoholic steatohepatitis (NASH) and chronic hepatitis C. Material/Methods: Apoptotic CK18-Asp396 levels were quantified in sera from 35 patients with nonalcoholic steato-hepatitis (NASH), 21 patients with chronic hepatitis C (HCV), and 18 healthy controls. Results: Analysis of serum CK18-Asp396 levels showed an increasing trend starting from healthy controls (median: 34.5 U/l), to HCV patients (80.1 U/l), to patients with NASH (144.1 U/l. Kruskall-Wallis test: P<0.001). Post hoc analyses revealed that CK18-Asp396 levels were significantly higher in the NASH patients than in both HCV patients (P=0.008) and healthy controls (P<0.001). Moreover, the levels were significantly higher in patients with HCV than in control individuals (P<0.05). In patients with chronic HCV infection there was a significant positive correlation between serum CK18-Asp396 levels and AST (r=0.442, p<0.05), the ultrasonographic grade of steatosis (r = 0.446, P<0.05), and the histological steatosis score (r=0.759, P<0.001). Conclusions: Although subject to future confirmation, these pilot findings seem to indicate that serum levels of caspase-cleaved cytokeratin 18 (CK18-Asp396) are higher in patients with NASH than in those with chronic HCV infection. These data suggest that NASH patients have and increased hepatocyte loss by apoptosis compared with chronic hepatitis C patients.
Esomeprazole in acute and maintenance treatment of reflux oesophagitis: A multicentre prospective study
(Springer, 2008-06-01) Atuğ, Özlen; Giral, Adnan; Kalaycı, Cem; Dolar, Enver; Isıtan, Fahri; Oğuz, Dilek; Övünç, Oya; Özgür, Orhan; DOLAR, MAHMUT ENVER; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.; AAG-9177-2021
Introduction: The aim of this study was to assess the efficacy and safety of esomeprazole 40 mg once daily (q.d.) in healing reflux oesophagitis at 4 and 8 weeks, and the efficacy of esomeprazole 20 mg q.d. for 12 weeks in the maintenance of remission.Methods: A total of 235 patients with endoscopically proven reflux oesophagitis were enrolled in this study, which consisted of two phases (healing and maintenance therapy). Patients who showed complete endoscopic and symptomatic healing at the end of 4 or 8 weeks were switched to maintenance treatment with esomeprazole 20 mg q.d. for 12 weeks. The primary efficacy endpoint was healing of reflux oesophagitis at week 8. Secondary assessments included the proportion of patients with symptomatic relapse in the maintenance phase.Results: At the end of week 8, 88% (95% life-table confidence intervals [CI]: 84%, 92%) of patients were healed endoscopically and 90.6% of the patients were asymptomatic. Patient age, gender and Helicobacter pylori status had no effect on the efficacy of treatment. During the 12-week maintenance treatment phase, symptomatic relapse ratios were 0.5%, 2.2%, and 0%, for the first, second, and third 4-week periods, respectively. The proportions of patients satisfied with treatment were 95% and 99.4% at the end of acute and maintenance treatment, respectively. The most common adverse effects were headache, upper respiratory tract infection and abdominal pain.Conclsions: Esomeprazole is effective in the healing of reflux oesophagitis, the resolution of heartburn, and in maintaining symptomatic remission. The effectiveness of esomeprazole in patients with gastroesophageal reflux disease is not affected by the presence of H. pylori.
Evaluation of leukocyte esterase and nitrite strip tests to detect spontaneous bacterial peritonitis in cirrhotic patients
(Baishideng Publishing Group, 2007-12-07) Torun, Serkan; Dolar, Enver; Yılmaz, Yusuf; Keskin, Murat; Kıyıcı, Murat; Sınırtaş, Melda; Sarandol, Emre; Gürel, Selim; Nak, Selim Giray; Gülten, Macit; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Bölümü.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Mikrobiyoloji Bölümü.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Biyokimya Anabilim Dalı.; 0000-0002-2593-7196; 0000-0003-4518-5283; 0000-0002-3208-6211; 0000-0003-4526-4352; ABE-1716-2020; AAI-4213-2021; AAG-9177-2021; C-6539-2017; 23053305800; 6602075084; 22936014300; 23050640000; 6507627491; 6505818048; 55943324800; 7003706434; 6603336505; 6603629209
AIM: To investigate the diagnostic efficacy of leukocyte esterase and nitrite reagent strips for bedside diagnosis of spontaneous bacterial peritonitis (SBP). METHODS: A total of 63 consecutive patients with cirrhotic ascites (38 male, 25 female) tested between April 2005 and July 2006 were included in the study. Bedside reagent strip testing was performed on ascitic fluid and the results compared to manual cell counting and ascitic fluid culture. SBP was defined as having a polymorphonuclear ascites count of >= 250/mm(3). RESULTS: Fifteen samples showed SBP The sensitivity, specificity, positive and negative predictive values of the leukocyte esterase reagent strips were; 93%, 100%, 100%, and 98%, respectively. The sensitivity, specificity, positive and negative predictive value of the nitrite reagent strips were 13%, 93%, 40%, and 77%, respectively. The combination of leukocyte esterase and nitrite reagents strips did not yield statistically significant effects on diagnostic accuracy. CONCLUSION: Leukocyte esterase reagent strips may provide a rapid, bedside diagnostic test for SBP.
Fas antigen (CD95) expression and apoptosis in hepatocytes of patients with chronic viral hepatitis
(Lippincott Williams and Wilkins, 2003-10) Kıyıcı, Murat; Gürel, Selim; Budak, Ferah; Dolar, Enver; Gülten, Macit; Nak, Selim Giray; Memik, Faruk; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Bilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı.; 0000-0002-3208-6211; AAG-9177-2021; AAI-4213-2021; F-4657-2014; 6507627491; 7003706434; 6701913697; 6602075084; 6603629209; 6603336505; 6701813462
Background Apoptosis may be defined as programmed cell death. It is involved in the normal development and homeostasis of tissues in multicellular organisms. An increased or decreased rate of apoptosis may lead to a range of diseases. Fas antigen is a cell-surface receptor that induces apoptotic pathways when treated with Fas ligand or anti-Fas antibody. There is increasing evidence that apoptosis plays an important role in the immunopathogenesis of chronic viral hepatitis, in which the Fas antigen-Fas ligand pathway is particularly involved. Methods Fas antigen expression and apoptosis (apoptotic index) were assayed using flow cytometry in the hepatocytes of 27 patients with chronic viral hepatitis. Histopathological activity, scored by Knodell's histological activity index, other histopathological parameters, serum transaminase values and patient age were then compared with apoptotic index and Fas antigen expression. Results Apoptosis and Fas antigen expression in hepatocytes were correlated closely with histological activity (grade) Of chronic viral hepatitis, but there were no correlations with histological stage, patient age or serum transaminase levels. Conclusion Apoptosis and its triggering molecule, Fas antigen, induce mechanisms that appear to be associated with the pathogenesis of chronic viral hepatitis.
Fistülizan tip crohn hastalığında infliksimab kullanımı sonrasında yaygın tüberküloz enfeksiyonu gelişen bir olgu – reaktivasyon mu? IRIS mı?
(Uludağ Üniversitesi, 2006) Kıyıcı, Murat; Özal, Güze; Dolar, Enver; Gülten, Macit; Nak, Selim Giray; Gürel, Selim; Uslusoy, Hüseyin; Keskin, Murat; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Gastroenteroloji Anabilim Dalı.
Fistülizan tip Crohn hastalığı nedeni ile tek doz infliksimab kullanılan bir hastada gelişen yaygın tüberküloz enfeksiyonu ve ciddi enfeksi yonlar sonrası fatal seyir izlenmişti. Tümör Nekrozis Faktör-α antagonistlerinin romatoid artrit, Crohn hastalığı ve psöriaziste kullanım endikasyonları vardır. Ancak bu ajanların kullanımına bağlı başta tüberküloz olmak üzere birçok önemli komplikasyon görülebilmektedir. Sunduğumuz olgunun ışığında oldukça güncel olan bu konudaki literatür tekrar değerlendirilmiş ve konsensus sağlanan görüşler sunul muştur
Gallstone disease does not predict liver histology in nonalcoholic fatty liver disease
(Editorial Office Gut & Liver, 2014-05) Yılmaz, Yusuf; Akın, Hakan Levent; Çolak, Yaşar; Öztürk, Oğuzhan; Şenateş, Ebubekir; Tuncer, İlyas; Ayyıldız, Talat; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.; 0000-0001-8944-2793; AAG-9177-2021; 6603155277; 6602075084
Background/Aims: We sought to examine whether the presence of gallstone disease (GD) in patients with biopsy-proven nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD) is associated with liver fibrosis and histological nonalcoholic steatohepatitis (NASH) score. Methods: We included 441 Turkish patients with biopsy-proven NAFLD. GD was diagnosed in the presence of sonographic evidence of gallstones, echogenic material within the gallbladder with constant shadowing and little or no visualization of the gallbladder or absence of gallbladder at ultrasonography, coupled with a history of cholecystectomy. Results: Fifty-four patients (12.2%) had GD (GD+ subjects). Compared with the GD- subjects, GD+ patients were older, had a higher body mass index and were more likely to be female and have metabolic syndrome. However, GD+ patients did not have a higher risk of advanced fibrosis or definite NASH on histology. After adjustment for potential confounding variables, the prevalence of GD in NAFLD patients was not associated with significant fibrosis (>= 2) (odds ratio [OR], 1.06; 95% confidence interval [Cl], 0.53 to 2.21; p=0.68) or definite NASH (OR, 1.03; 95% Cl, 0.495 to 2.12; p=0.84). Conclusions: The presence of GD is not independently associated with advanced fibrosis and definite NASH in adult Turkish patients with biopsy-proven NAFLD.
Gluten enteropatisi ile takip edilen hastaların karaciğer fonksiyonlarının ve karaciğer yağlanmasının retrospektif olarak incelenmesi
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2023) Can, Öykü Balkaya; Dolar, Enver; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.
Amaç: Bu çalışmada Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Kliniği’nde takip edilen gluten enteropatilisi ile takip edilen hastaların alkolsüz yağlı karaciğer durumunun incelenmesi ve karaciğer fonksiyon testlerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız tek merkezli retrospektif olarak gerçekleştirildi. Çalışmaya Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Falkültesi Hastanesi Gastroenteroloji Kliniği’nde takip edilen ve endoskopik biyopsi ile glütenenteropati tanısı doğrulanmış olan 18 yaş ve üzerinde 100 hasta dahil edildi. Hastaların demografik, laboratuvar verileri, glukoz, albumin, total protein, INR,CRP, sedimentasyon, ferritin, HbA1c, lipit profili, hemogram parametreleri, Anti-endomisyum IgA, anti-endomisyum IgG, anti-doku transglutaminaz IgA,anti-doku transglutaminaz IgG, anti-gliadin IgA, anti-gliadin IgG, serum IgA, AMA, ASMA, ANA, ANCA, anti-LKM-1, anti-SLA, HBsAg, anti-HBs, anti-HBstotal, anti-HCV), radyoloji ve biyopsi sonuçları excel dosyasına kaydedildi. Bu veriler doğrultusunda hastaların BMI, NFS, APRI ve FIB-4 skorları hesaplandı. Bulgular: Hastaların 67’si (%67) kadın, 33’ü (%33) erkekti. Hastaların ortanca yaşı 39 (min=18, max=77) yıldı. Hastaların %77’sinin diyet uyumunun tam olduğu, %36,6’sının diyet uyumunun olmadığı saptandı. Diyet uyumsuz ALT ve AST sonuçlarına ulaşılabilen 90 hastanın 15’inde (%16,7) ALT yüksekliği, 31’inde (%34,5) ise AST yüksekliği tespit edildi. AST yüksekliği ve diyet uyumu arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptandı (p=0,021). Tanı anında ALT yüksekliği tespit edilen 15 hastanın 13’ünde (%86,6), AST yüksekliği tespit edilen 31 hastanın 16’sında (%51,6) diyet sonrası ALT ve AST düzeylerinin normal değerlere geldiği görüldü. Bu düşüşler istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,001). Görüntüleme yapılan 81 hastadan 9 hastada(%11,1) grade 1 steatozis, 8 hastada (%9,8) grade 2 steatozis, 2 hastada(%2,4) grade 3 steatozis, 1 hastada ise (%1,2) siroz saptandı. NFS’ye göre 10 hastada (%10), FIB-4 skoruna göre ise 14 hastada (%14) fibrozis saptandı. APRI skoruna göre fibrozis saptanan hasta olmadı. Sonuç: Gluten Enteropatisi olanlarda karaciğer enzimleri rutin olarak kontrol edilmelidir. Anormal laboratuvar testleri ile karşılaşıldığında, katı bir glütensiz diyet uygulanması ve önümüzdeki 6-12 ay boyunca tekrar test ederek yanıtın izlenmesi gerekmektedir.
Helikobakter pilori enfeksiyonunun gastrointestinal prekanseröz lezyonlar üzerine etkisinin retrospektif değerlendirilmesi
(Bursa Uludağ Üniversitesi, 2023) Çakır, Fahri Güven; Dolar, Enver; Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/ İç Hastalıkları Anabilim Dalı.
Helikobakter pilori dünya üzerinde en yüksek prevalansa sahip enfeksiyon nedenlerinden biridir. WHO (Dünya Sağlık Örgütü) tarafından mide kanseri nedenlerinden biri olarak kabul edilmiştir. Çalışmamızda bu enfeksiyon etkeninin mide premalign lezyonları ve kolon premalign lezyonları ile ilişkisini inceledik. Bu çalışma 1 Ocak 2021 ile 28 Şubat 2023 tarihleri arasında, Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Bilim dalına başvuran gastroskopi ve kolonoskopi yapılmış, tarama kriterlerimize uyan 725 hastanın verileri taranarak retrospektif olarak yapılmıştır. Hastalar gastroskopi biyopsi sonuçlarına göre, helikobakter pilori pozitif ve helikobakter pilori negatif olan iki gruba ayrılmıştır. Bu iki grup yaşa, cinsiyete, mide atrofisine, mide metaplazisine, kolon poliplerinin cinsine, kolon poliplerinin boyutuna ve lokalizasyon farklarına göre istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. Hastaların 304'ü kadın, 421'i erkekti. H.pilori pozitif gelen hasta sayısı 214'dür. H.pilori pozitif olan hastaların yaş ortalaması 57 (20-82) iken biyopsi sonucu negatif gelen hastaların yaş ortalaması 61'dir (18-90). Helikobakter pilori pozitif olan grubun mide inkomplet intestinal metaplazisi üzerine etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (OR=1.85 GA:1,11-3.08 p<0,016) ancak komplet intestinal metaplazi üzerine etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunamamıştır. Helikobakter pilori enfeksiyonunun kolon poliplerinin cinsi, boyutu ve lokalizasyonu ile ilişkisi gösterilememiştir.
Hepatit B virusuna bağlı olarak gelişen karaciğer sirozu ve hepatosellüler kanser patogenezinde p53 ve BCL-2 onkogenlerinin önemi
(Uludağ Üniversitesi, 1998) Karabulut, Yusuf; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.
Hepatosellüler kanser dünyada en sık görülen kanserlerden birisidir. HCC günümüzde tedavi seçenekleri henüz yeterince yüz güldürücü olmayan ve etyo-patogenezde karanlık noktalar bulunan bir kanser türüdür (4,5,6). Hepatosellüler kanser patogenezinde virüslerin özellikle HBV'nün çok önemli rolü vardır. Konak genomuna integre olan viral genom mutasyon ve yeni promotör özellikte protein sentezine yol açar. HBV'nin etkisi ile tümör süpresör genleri inaktive olurken, onkogenler aktive olur ve sonuçta malign transformasyon gerçekleşir (1,2,8,10-12). Tümör süpresör genlerin içerisinde en çok dikkat çeken p53 genidir. p53 geninin fonksiyonunun ortadan kalkması sonucunda, DNA zedelenmesi sonrası hücre bölünmeye devam eder ve hücrede malignite oluşur(2). Malign transformasyon hücrelerin mitojenik aktivitelerinin artması, büyüme inhibisyonunun olmaması, apoptozis üzerinde kontrol görevi olan regulatuar genlerdeki multiple mutasyonlar sonucu oluşmaktadır (42-44). Bcl-2 daha önceden tanımlanan onkogenlerden farklı olarak proliferasyonu artırıcı değil aksine anti-apopitotik etkili bir gen ailesinin temsilcisidir. Bcl-2 geninin fonksiyonunun kaybı hücrenin apoptozis yapmamasna neden olabilir ve sonuçta malignite gelişebilir (42-44). Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji bölümüne 1995- 1997 yılları arasında başvuran 20 HBV'ye bağlı karaciğer sirozu olgusu ve 21 HBV'ye bağlı karaciğer sirozu zemininde gelişmiş HCC olgusu çalışmaya alındı. Çalışmamızda HCC dokusunda ve HCC bulunmayan sirotik karaciğerde p53 ve Bcl-2 mutasyonunun tespiti, Sirozlu hastalarda HCC gelişimi için Bcl-2 ve özelliklede p53'ün bir erken belirteç olarak kullanılıp kullanılmayacağının araştırılması, HBV ile p53 mutasyonu ve Bcl-2 arasındaki ilişkinin ortaya konulması, p53 ile HCC'li hastaların Alfa- fetoprotein düzeyi, tümör çapı, tümör dağılımı, yaşam süreleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Güney Marmara bölgesinde yaşayan HCC'li hastalardaki p53 mutasyon oranının araştırılması amaçlandı. Olgularımızın karaciğer biyopsileri immunohistokimyasal yöntemle çalışan p53 ve Bcl-2 kitleri kullanılarak boyandı. HCC odakları US, BT, MR ile boyut ve dağılım açısından değerlendirildi. Tüm hastaların serum55 AFP değerleri ölçüldü. Hem siroz hemde HCC grubunda Bcl-2 ekspresyonu tespit edilmedi. Hiç bir siroz olgusunda p53 (+)'liği tespit edilemezken HCC'li olgularımızın %28,4'ünde p53 (+)'liği bulundu. HCC'li çalışma grubunda p53 pozitif bulunan olgular ile p53 negatif bulunan olgular serum alfa-fetoprotein, tümör çapı, dağılımı ve hastaların yaşam süreleri açısından karşılaştırıldılar. Çalışmamızda p53 (+) grup'un AFP düzeyleri p53(-) grupun AFP düzeylerinden anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Tümör dağılımı açısından bakıldığında yine p53 (+) grubun multifokal yerleşiminin p53(-) grubun multifokal yerleşiminden anlamlı olarak daha fazla olduğu görüldü. Hastaların yaşam süreleri ve tümör büyüklükleri ile p53 mutasyonu arasında ilişki kurulamadı. Çalışmamızın sonucunda p53 mutasyonunun sirotik hastalarda malignite potansiyelinin tespiti için prediktif bir değer olarak kullanılamayacağı, HCC'li olgularda p53 mutasyonunun patogenezde önemli rol oynayan bir faktör olduğu ancak coğrafya ile olan yakın ilişkisi nedeniyle daha geniş olgu grupları üzerinde test edilmesi gerektiği, p53 mutasyonunun HCC'nin çeşitli özellikleri için belirleyici olabileceğini düşündüren bulgular elde ettik. Bcl-2 gen ailesinin sirotik karaciğer ve tumoral karaciğer dokularında muhtemel rol oynadığını düşündüren veriler bizim çalışmamızda elde edilemedi.
Hepatosellüler karsinoma vakalarımızın değerlendirilmesi
(Uludağ Üniversitesi, 1997) Nak, Selim Giray; Gülten, Macit; Gürel, Selim; Dolar, Enver; Memik, Faruk; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.
Hepatoseluler karsinoma (H CC) sıklığı; epidemiyolojik, klinik ve morfolojik özellikleri ve prognozu, dünyanın değişik bölgelerinde belirgin farklılıklar gösterir. Ülkemize ait HCC olguları hakkında halen geniş bilgi eksiklikleri mevcuttur. Bu çalışmada, son 5.5 yıl içerisinde Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji kliniğine başvuran ve histolojik olarak tamları konulan 47 HCC vakası, retrospektif olarak değerlendirildi ve böylece HCC konusunda Türkiye kanser haritasına katkıda bulunulması amaçlandı. Bizim çalışmamız, bölgemizdeki HCC vakalarında; yaş özellikleri (ortalama 60.-15) dışında, yüksek HBsAg oranı (% 56. 1), düşük anti HCV oranı(% 5.5). erkek kadın oram (4.2) açısından az gelişmiş ülkelerdeki HCC vakalar özelliklerine benzediğini göstermektedir.
Kolorektal adenokarsinomlarda SOCS 1 gen polimorfizmi analizi ve SOCS 1 ekspresyonu ile ilişkisi
(Uludağ Üniversitesi, 2011) Ayyıldız, Talat; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı/Gastroenteroloji Bilim Dalı.
Kolorektal karsinom (KRK) tüm dünyada kanser kökenli morbidite ve mortalitenin en önemli sebeplerinden biridir. Gelişiminde genetik yatkınlık ve çevresel farklılıklar önemli rol oynamaktadır. Karsinogenezisde immün sistem hücrelerinin yanı sıra birçok organ sistemlerinin yaşamını, proliferasyonunu ve işlevsel aktivitesini etkileyen glikoprotein yapısında olan sitokinlerin önemli bir rolu olduğu bilinmektedir. Sitokinlerin indüklenebilen inhibitörleri Sitokin Sinyal Süpresorleri'dir (Supressor Of Cytokine Signaling; SOCS). SOCS proteinleri, sitokin sinyal transdüksiyon regülatörleri olarak görev yaparlar ve sinyal iletisinin farklı aşamalarında rol alarak sitokinlerin aktivitelerini inhibe ederler. SOCS ailesindeki proteinler CIS ve SOCS 1- SOCS 7 olarak 8 grup altında toplanmaktadır. Bunlardan SOCS-1'in hepatosellüler kanser, pankreas kanseri, özofagus adenokanseri gibi kanserlerde, hayvan deneylerinde kolorektal karsinomda, karsinogeneziste etkili olduğu ve tümör baskılayıcı aktiviteye sahip olduğu gösterilmiştir. Literatür tarandığında inflamasyonla giden bazı hastalıklarda SOCS-1 gen polimorfizmi çalışıldığı (Astım, Tip 1 diabetes mellitus vs) fakat KRK için SOCS-1 gen polimorfizmine dair bir çalışmanın insanda yapılmadığı görülmüştür. Planladığımız bu çalışmayla KRK'li hastalardaki SOCS1 1478 CA/DEL gen polimorfizmini ve immünhistokimyasal olarak SOCS1 ekspresyonu ile KRK'li hastaların klinikopatolojik özellikleri ve sağkalım analizleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymaya çalıştık.Çalışmaya KRK tanısı almış ve rezeksiyon yapılmış 53 hasta ve yaşları benzer çeşitli sebeplerle (delici-kesici alet yaralanması, megakolon vs) opere olmuş normal kolon mukozası olan 25 olgu dahil edilmiştir. Hastaların ve kontrol grubunun patoloji arşivindeki parafin blokları çıkarılarak hem SOCS1 için spesifik immünhistokimyasal araştırma kiti ile boyanması yapılmış hem de dokulardan elde edilen DNA'larda SOCS1 1478 CA/DEL gen polimorfizmi, Polimeraz Zincir Reaksiyonu ve Restriksiyon Fragmanı Uzunluk Polimorfizmi (PZR-RFLP) yöntemi ile tayin edilmiştir.Çalışmamızda SOCS1 ekspresyonu ile TNM evresi, diferansiyasyon , tümör lokalizayonu, tümör boyutu, Duke's evresi, cinsiyet, yaş, lenfovasküler, perinöral ve venovasküler invazyon gibi klinikopatolojik özellikler arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptanmamıştır . Ayrıca SOCS1 ekspresyonu ile hastalıksız ve tam sağkalım arasında da anlamlı bir fark bulunmamıştır. Bulgularımız SOCS1'in prognozu belirleyici bir kriter olmadığı yönündedir.Gen polimorfizmi analizinde ise SOCS1 DEL/DEL (minör homozigot) gen polimorfizmi'nin hastalıksız sağkalım ile ilişkili olduğu bulunmuş (P=0.049) ve daha kötü prognoza sahip olduğu gösterilmiştir. SOCS1 1478 CA/DEL gen polimorfizmi ile diğer klinikopatolojik özellikler arasında ise ilişki saptanmamıştır. Yine SOCS1 ekspresyonu ile SOCS1 1478 CA/DEL gen polimorfizmi arasında da anlamlı bir ilişki saptanmamıştır.KRK'da SOCS proteinlerinde meydana gelebilecek polimorfizm inflamatuar süreç gelişimine katkıda bulunarak hastalık etiyopatogenezinde yer alıyor olabilir.Çalışmamız KRK'li hastalarda SOCS1 ekspresyonu ve SOCS1 1478 CA/DEL gen polimorfizmini araştıran ilk çalışma olması nedeniyle önemlidir. Elde edilen veriler fazla sayıda olgu içeren çalışmalarla daha anlamlı sonuçlara ulaşılacağı kanaatini uyandırmaktadır.
Kronik aktif gastritli olgularda helicobacter pylori sıklığı
(Uludağ Üniversitesi, 2010-02-23) Konakçı, Numan; Gülten, Macit; İbanoğlu, Mahmut Serbülent; Yorulmaz, Hakan; Veyseloğlu, Latif; Ayyıldız, Talat; Irak, Kader; Eminler, Ahmet Tarık; Dolar, Enver; Gürel, Selim; Kıyıcı, Murat; Nak, Selim Giray; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Ana Bilimdalı.; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim dalı/İç Hastalıkları Anabilim Dalı/Gastroenteroloji Bilim Dalı.
Mide mukozasının inflamasyonu gastrit olarak tanımlanır. H.pylori küçük (0.5-3 mikron), gram negatif, spiral, kıvrımlı, 4-6 flagellası olan hareketli bir bakteridir. Bugün dünya nüfusunun yaklaşık yarısının H.pylori ile infekte olduğu kabul edilmektedir. H.pylori ile infekte kişilerin hemen hepsinde gastrit ve midede fonksiyonel değişiklik, %15-20’sinde peptik ülser, %2-12’sinde ülser komplikasyonu, %1-3’ünde mide kanseri, %0,1’inde primer gastrik lenfoma, az oranda da fonksiyonel dispepsi gelişme riski vardır. Bu çalışmada Mart 2007 ve Mart 2009 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji polikliniği veya Genel Dahiliye polikliniğine dispepsi şikayetleriyle başvurup, şikayetleri neticesinde tanıya yönelik endoskopik girişim yapılan ve bunun sonucunda mide biyopsisi kronik aktif gastrit saptanan 218 olgunun dosyaları retrospektif olarak incelendi. 218 hastanın 110’unda H.pylori pozitif iken (%50.5), 108’inde H.pylori negatif (%49,5) olarak saptandı ve tanı grupları arasında H.pylori varlığı bakımından farklılık saptanmadı. Diğer çalışmalarla kıyaslandığında bu oranın düşük bulunmasının sebepleri arasında ortamda H.pylori’nin yeterli düzeyde olmaması, üreaz oluşturan diğer bakterilerin varlığı ve özellikle de H.pylori’nin mide mukozasında yamalı biçimde dağılım göstermesi sayılabilir. Her ne kadar çalışmamızda H.pylori sıklığı diğer çalışmalara nazaran düşük çıksa da gerek biyopsi sonucuyla, gerek üre nefes testi ile mutlaka H.pylori araştırılmalıdır ve gerekli eradikasyon tedavisi yapılmalıdır. Tedavi sonrası mutlaka H.pylori nüksü açısından hasta değerlendirilmelidir. Erken eradikasyonların mide malignitelerini önlediği bilinmektedir.
Kronik karaciğer hastalıkları ile serum paraoksonaz aktivitesi arasındaki ilişki
(Uludağ Üniversitesi, 2004) Keskin, Murat; Memik, Faruk; Dolar, Enver; Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/İç Hastalıkları Anabilim Dalı.
Kronik karaciğer hastalıkları yavaş seyirli, progresif hastalıklardır. Bu hastalıklarda serumda ölçülen standart karaciğer fonksiyon testleri genellikle belirgin hastalık bulguları ortaya çıkıncaya kadar normal sınırlar içinde kalır. Günümüzde kullanılan standart karaciğer fonksiyon testlerinin sensitivite ve spesifiteleri yetersizdir. Bu nedenle ilave testlere ihtiyaç vardır. Son zamanlarda tanımlanan, başlıca karaciğerde sentez edilen ve karaciğeri oksidatif strese karşı koruduğu düşünülen paraoksonaz enzim aktivitesinin ölçümünün, standart karaciğer fonksiyon testlerine önemli katkılar yapabileceği düşünülmüştür. Serum ve karaciğerde bulunan paraoksonaz (PON1), paraoksonaz ve arilesteraz olmak üzere 2 enzimatik aktiviteye sahip bir ester hidrolazdır. PON1' in arilesteraz aktivitesi enzimin protein kitlesi hakkında bilgi vermektedir. Çalışmamızda kronik karaciğer hastalığı ve hastalığın şiddeti ile serum paraoksonaz ve arilesteraz aktivitesi arasındaki ilişkiyi, serum paraoksonaz ve arilesteraz aktiviteleri üzerine genetik değişkenliğin etkisini, karaciğer hasarının değerlendirilmesinde, standart karaciğer fonksiyon testleriyle birlikte veya tek başına serum paraoksonaz ve arilesteraz aktivitesinin ölçümünün tanısal değerini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya değişik etyolojilere bağlı 50 karaciğer sirozlu hasta, 25 yeni tanı konulan, tedavi almamış kronik viral hepatitli hasta ve 25 sağlıklı gönüllü alındı. Çalışmaya alınan tüm katılımcıların standart karaciğer fonksiyon testleri ile serum bazal ve tuzla aktive edilmiş paraoksonaz ile arilesteraz enzim aktiviteleri ölçüldü. Ayrıca serum tuzla aktive edilmiş paraoksonaz aktivitesinin, serum arilesteraz aktivitesine bölünmesiyle tüm katılımcıların fenotipik özellikleri belirlendi. Kronik karaciğer hastalarında, serum bazal, paraoksonaz, tuzla aktive edilmiş paraoksonaz ve özellikle arilestsraz enzim aktiviteleri, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında anlamlı olarak azalmış bulundu. Karaciğer sirozlu hastalar kendi aralarında Child- Pugh sınıflamasına göre ayrılıp incelendiğinde, Child B ve C gruplarında, Child A grubuna göre serum bazal paraoksonaz ve arilesteraz aktivitelerinin anlamlı olarak azalmış olduğu saptandı. Kronik karaciğer hastalığım saptamada tanısal doğruluk açısından bu üç enzim aktivitesi karşılaştırıldığında, enzimin protein kitlesini gösteren arilesteraz aktivitesi ölçümünün hastalığı saptamada ve şiddetim göstermede daha anlamlı olduğu bulundu. Standart karaciğer fonksiyon testleri ile karşılaştırıldıklarında ise kronik hepatitli hastalarda ALT ölçümünün, sirozlu hastalarda ise albumin ve arilesteraz aktivitesi ölçümünün tanısal doğruluk açısından ön plana çıktığı saptandı. Çalışmaya alınan hasta ve kontrol grubu arasında fenotip açısından fark yoktu ve böylece azalmış PON1 aktivitesi üzerine PON fenotipinin etki etmediği gösterildi. Sonuç olarak, bu bulgularla kronik karaciğer hastalığım saptamada ve hasarın derecesin göstermede serum paraoksonaz ve özellikle de arilesteraz aktivitesinin ölçümünün standart karaciğer fonksiyon testlerine anlamlı katkılarda bulunabileceği ve ileride günlük kullanıma girebileceği, ancak bunun başka çalışmalarla desteklenmesi gerektiği kanaatine varıldı.