Büyük ebeveynle yakınlık ile çocukların yaşam doyumu, benlik saygısı ve zorbalık davranışları arasındaki ilişki

Abstract

Bu araştırmanın amacı, büyük ebeveynlerle yakınlık ile çocukların yaşam doyumu, benlik saygısı ve zorbalık davranışları arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Kesitsel türde nicel tekniklerle yürütülen araştırmanın verileri Muğla’nın Fethiye ve Köyceğiz ilçelerinde, 132 (12,6 ± 0,8 yaş) ortaokul öğrencisi ile yüz yüze ve online yapılan anketlerle toplanmıştır. Veri toplama formu olarak tanımlayıcı veri formu, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği, Akran Zorbalığı Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın verileri Pearson ve Spearman’s korelasyon testleri ile analiz edilmiştir. Araştırmaya katılan çocukların yaklaşık %38'i anneannelerini birincil büyük ebeveynleri olarak tanımlamıştır. Büyük ebeveynlerle aynı evde yaşama süresi arttıkça çocukların benlik saygıları artarken, kurban olma davranış düzeyleri azalmaktadır. Büyük ebeveynle temas sıklığı, ilişkinin derecesi, birlikte yapılan aktivitelerin sayısı ve büyük ebeveyne verilen önem ile çocukların yaşam doyumları arasında pozitif yönde bir ilişki vardır. Ayrıca büyük ebeveynlerden alınan bakım süresi arttıkça çocukların zorbalık davranışları azalmakta, yüz yüze temas sıklığı ve paylaşılan aktiviteler arttıkça da çocukların kurban olma davranışları azalmaktadır. Sonuç olarak, büyük ebeveynlerle yakın ilişkilerin çocukların psikososyal gelişimleri için önemli olduğu söylenebilir.

The aim of the study was to explore the relationship between grandparental closeness, satisfaction with life, self-esteem and bullying behaviours in children. The data for the study were collected using face-to-face and online questionnaires. The data for this cross-sectional quantitative study were collected through the administration of face-to-face and online questionnaires. The study population comprised 132 (12.6 ± 0.8 years) secondary school students from the Fethiye and Köyceğiz districts of Muğla. Data was collected using instruments such as descriptive data form, Rosenberg Self-Esteem Scale, Bullying Scale and Life Satisfaction Scale. The data of the study were analysed with Pearson and Spearman's correlation tests. Approximately 38% of the children participating in the study identified their maternal-grandmother as their primary grandparent. As the duration of living in the same house with grandparents increases, children's self-esteem increases and the level of victimisation decreases. There is a positive relationship between the frequency of contact with the grandparent, the degree of the relationship, the number of activities done together and the importance given to the grandparent and the life satisfaction of the children. In addition, as the duration of care received from grandparents increases, children's bullying behaviours decrease, and as the frequency of face-to-face contact and shared activities increase, children's victimisation behaviours decrease. Consequently, it can be concluded that the presence of a close relationship with grandparents is a significant contributing factor to children's psychosocial development.