Dinî tecrübenin bilimsel değeri

Abstract

Dinî tecrübe, yoğun dinî yaşantı anlamına gelmektedir. Mü’minin iç dünyasında Allah’ın algılanması ve yaşantılamasıdır. Nesnelerin bilgisini duyular yoluyla elde etmeye “tabiat tecrübesi”, Allah’ın alâmet ve işaretlerini sezgisel yolla kavramaya “dinî tecrübe“ denir. Dinî tecrübenin diğer tabiat tecrübeleri kadar sağlam bir bilgi kaynağı olmadığı ifade edilmektedir. İlâhiyatçılar ve mistikler ise dinî tecrübenin diğer tecrübeler kadar sağlam bir bilgi kaynağı olduğunu savunurlar. Yaşantılanan dinî tecrübeye hemen inanmak ve ona göre hareket etmek yerine, eleştiriye tabi tutup dine, akla ve ahlaka uygunluğuna göre kabul etmek gerekir. Zira olağanüstü bir yaşantı olan dinî tecrübe doğru olabileceği gibi yanlış da olabilir.

The religious experince means “intensive religious life”. That is, perception and experiencing God in internal life of believers. The cognition of things by means of senses is called natural experience and the cognition of God’s signs and manifestations intuitively is called religious experince. It is claimed that religious experience as a source of information is not as strong as natural experiences. However, theologians and mystics claim that religious experience as a way of information is as strong as other experiences. Instead of believing and practising religious experience directy, it is better to criticize it and accept it after assessing its accordance with moral values and logic status. Since religious experience, as an extraordinary phenomena, may be right or wrong.