Hazreti Peygamberde sevgi

Abstract

Rasulullah da mü’minler için sevgi konusunda bir örnek vardır. Onda Allah’ın razı olmadığı bir sıfat bulunmaz. Onun sevgisi ölçülüdür. Onu iradesizce bir iş yaparken, ya da meşru olmayan bir sözü söylerken göremeyiz. Biz, Peygamber Allah’ın sevmediği insanı sevmez, Allah’ın sevdiğine de buğzetmez diye inanıyoruz. Bir kısım insanlar Hz. Peygamber ’de, bütün insanları kucaklayan geniş bir sevgi vardır. Kendisine zulmetseler hatta savaşsalar da düşmanlarına bile beddua ve lanet etmemiştir diye iddia ederler. Çünkü o, alemlere rahmet olarak gönderildi, derler. Biz bu iddiayı doğru bulmuyoruz, yanlış olduğuna inanıyoruz. Çünkü Kur ’an Allah’ın; kafirleri, zalimleri, hainleri... sevmediğini haber veriyor. O halde değerli Peygamberin; Allah ’ın sevmediği hatta buğzettiği, lanet ettiği kimseleri sevmesi nasıl mümkün olur? Hz. Peygamberin sevgisi sıfatlarla ilgilidir. O; imanı, adaleti, bağışlamayı, doğruluğu, utanmayı... sever, bu sıfatları taşıyanları sever. Küfrü, hıyaneti, yalanı, zulmü... ve bu sıfatları taşıyanları sevmez. Zenginlik ya da fakirlik; yüz güzelliği ya da çirkinliği Hz. Peygamber’in bir insanı sevmesine sebep değildir. Gerçekte onun sevgisine ya da hoşlanmayışına iyi ve kötü sıfatlar sebep teşkil ederler.

Our Prophet’s love is well balanced and suited to Good’s will. His love will be determined by the framework set out by the Qur’an because his morality is the Qur’an itself. His love is not the kind of love that causes him to lose his will and sense of justice.