The institutional basis of the socioeconomic situation of Turkey in the context of globalization

Abstract

We live in an age in which the consequences and tendencies of globalization are frequently debated. We witness some discourses that denote that the ideological, cultural and institutional attitudes and behaviours underpinning globalization are now backtracking, especially in the title of “global economic crisis”. In this respect, Institutional Economics gains importance. Some concepts in the box of tools of Institutional Economics make more comprehensible the situation of globalization today. Institutions are also significant in terms of Turkish socioeconomic situation that is affected by global processes. Turkey experiences the globalization process in many ways. However, some cultural and institutional features with regard to bounded rationality, like cooperation, satisfaction, collective work, family firms, religious communities, cause a paradoxical societal structure in Turkey in the context of globalization. In this context, in Turkey, Institutional Economics should be placed more importance in the light of authentic societal quintessence of Turkey, rather than Neo-classical (or neoliberal) economics in the light of capitalist culture.

Küreselleşmenin sonuçlarının ve eğilimlerinin sıklıkla tartışıldığı bir çağda yaşamaktayız. Özellikle günümüzde yaşanan küresel ekonomik bunalım adı altında, küreselleşmenin temelini oluşturan ideolojik, kültürel ve kurumsal tutum ve davranışların geriye doğru eğilim gösterdiğini düşündüren söylemlere tanık olunmaktadır. Bu bağlamda Kurumsal İktisat önem kazanmaktadır. Kurumsal İktisat’ın alet kutusundaki kimi kavramlar günümüzde küreselleşmenin durumunu daha anlaşılır kılmaktadır. Kurumlar; küresel süreçlerden etkilenen Türkiye’nin sosyo-ekonomik durumu bakımından da önemlidir. Türkiye pek çok yönde küreselleşme süreci deneyiminden geçmektedir. Ancak, küreselleşme sürecinde Türkiye’de, sınırlı rasyonellik bağlamında, işbirliği, yetinmecilik, kolektif çalışma, aile firmaları, dinsel topluluklar gibi kimi kültürel ve kurumsal özellikler, paradoksal bir toplumsal yapıya neden olmaktadır. Bu bakımdan, Türkiye’de, kapitalist kültürün ışığında Neo-klasik (ya da neo-liberal) ekonomiden çok, özgün toplumsal yapının ışığında Kurumsal İktisat’a daha fazla önem verilmelidir.