Üçüncü basamak bir sağlık kuruluşunda son 3 yılda izlenen hipoksik iskemik ensefalopatili olgular ve kısa dönem klinik seyirleri

Abstract

Giriş: Hipoksik iskemik ensefalopati, yenidoğan yoğun bakım uygulamalarındaki tüm gelişmelere rağmen neonatal ölüm, serebral palsi ve ileri dönemde gelişimsel gerilikle sonuçlanabilen merkezi sinir sistemi kalıcı hasarının önemli bir sebebidir. Bu çalışmada hastanemiz yenidoğan yoğun bakım servisinde 2007-2009 tarihleri arasında hipoksik iskemik ensefalopati tanısı ile yatırılarak tedavi görmüş olan 11 hasta incelendi. Gereç ve Yöntem: Olguların doğum öyküleri, annelerin gebeliklerinde gözlenen durumlar, apgar skorları, kan gazları, neonatal resüsitasyon ihtiyaçları, doğum ağırlıkları, cinsiyetleri, mekanik ventilasyon ihtiyaçları, klinik bulguları, Sarnat ve Sarnat evreleri, ek organ tutulumları, konvülziyon oranları, EEG ve görüntüleme sonuçları, hastanede yatış süreleri ve çıkış durumları incelendi. Bulgular: Hipoksik iskemik ensefalopati sıklığı tüm doğumlarda %0,41, serviste yatan hastalarda %1,33 olarak belirlendi. Hastaların yedisinde (%63,6) konvülziyon gözlendi. Sarnat ve Sarnat evrelemesine göre hastaların yedisi (%63,6) Evre-II, üçü (%27,2) Evre-I ve biri (%9,1) Evre-III olarak değerlendirildi. Olguların biri (%9,1) eksitus oldu. Sonuç: Daha önceki bilgilerden ve yayınlanmış literatürlerden farklı olarak hastanemiz mortalite oranının oldukça düşük olduğu, bununda izlenen olgu sayısının azlığı ve de hastanenin hizmet verdiği özel popülasyondan kaynaklandığı düşünüldü. Bu çalışmanın ülkemizde yayınlanan diğer çalışmalarla ve Sağlık Bakanlığına bağlı hastanelerin de katıldığı geniş bir araştırma ile tekrar değerlendirilmesi uygun olacaktır.

Introduction: Despite all improvements in neonatal intensive care practices, hypoxic ischemic encephalopathy is an important cause of permanent injury of central nervous system leading to neonatal death, cerebral palsy and developmental retardation in the future. In this retrospective study, 11 patients who had been admitted to our hospital’s neonatal intensive care unit between years 2007 and 2009 with a diagnosis of hypoxic ischemic encephalopathy were investigated. Materials and Method: Birth history, special occasions in pregnancies, apgar scores, blood gases, neonatal resuscitation needs, birth weights, gender, mechanical ventilation needs, clinical states, Sarnat and Sarnat stages, additional organ involvements, convulsion rates, EEG and other imagining results, duration of hospital stays and hospital discharge states of cases were investigated. Results: Incidence of hypoxic ischemic encephalopathy in all live births was 0.41% and 1.33% in newborns admitted to hospital. Convulsions were seen in seven patients (63.6%). According to Sarnat and Sarnat Staging System; seven cases (63.6%) were at Stage-II, three (27.2%) at Stage-I and one (9.1%) at Stage-III. One of the cases died (9.1%). Conclusions: In contradiction to previous informations and literature, we found that our hospital’s mortality rate was quite low and this was tought to be due to minority of our cases and hospital’s special patient population. We think that it would be better to re-evaluate this study and other studies published in our country together within a broad investigatiton including hospitals of Ministry of Health.