Peacemaking skills: Anatolian sufi verses and the peace education

Abstract

Timoty Reagan says “Peace is our future, and peace education is a key means toward reaching that future” (2003: 2). It is assumed that Anatolian Sufis have been using that key means since thirteenth century. Regardless of the geographical, religious, cultural and chronological distances among them, the verses of Sufis in Anatolia contain similar messages with the peace education today that highlights values like humanism, peace, conflict resolution and tolerance. In addition to these values, the Sufi verses reflect the themes of love toward both God and the whole range of existence. The aim of this present study is to explore the peacemaking skills in some of the verses of Mevlâna Jelaleddin Rumî, Yunus Emre, Kul Himmet, Pir Sultan Abdal and Gaybî Sunullah and to discuss their approach to the concepts like conflict/conflict resolution and humanism for a peaceful world.

Timoty Reagan “Barış bizim geleceğimizdir ve barış eğitimi geleceğe erişmemizde anahtar araçtır” der (2003: 2). Bu çalışmada barış kavramının, Anadolu mutasavvıfları tarafından on üçüncü yüzyıldan beri işlenmekte olduğu vurgulanmıştır. Yazıldıkları ülkeler ve dönemler itibariyle, Anadolu tasavvuf şiirleri, aralarındaki coğrafi, dinî, kültürel ve tarihsel farklılıklara rağmen, günümüz barış eğitiminde vurgulanmakta olan insanlık, barış, uzlaşı ve hoşgörü mesajları içermekte olduğu görülmektedir. Bunların yanı sıra, tasavvuf şiirlerinde hem Tanrı’ya ve hem de varlıklar âlemine karşı duyulan sevgi teması işlenmektedir. Bu çalışmanın amacı, Mevlâna Celaleddin Rumî, Yunus Emre, Gaybî Sunullah, Kul Himmet ve Pir Sultan Abdal’ın şiirlerindeki barış sağlamaya yönelik çabaları tespit etmek, barış dolu bir dünya için çatışma/uzlaşma ve hümanizm gibi kavramları toplumsal kazanımlar ölçeğinde açıklık getirmektir.