Bifidojenik faktör olarak laktoz türevlerinin önemi

Loading...
Thumbnail Image

Date

2016-08-05

Authors

Journal Title

Journal ISSN

Volume Title

Publisher

Uludağ Üniversitesi

Abstract

Laktoz sadece memeli hayvanların sütlerinde bulunan bir disakkarittir. Oldukça düşük tatlandırma gücü, kalori değeri ve glisemik indeksi nedeniyle dikkat çekici besleyici bir özelliğe sahiptir. Aynı zamanda, diyet lif benzeri prebiyotik özelliğe sahip olup kalsiyum ve magnezyumun biyoyararlılığını arttırmaktadır. Laktoz türevleri olan laktuloz, laktitol, laktobionik asit ve tagatoz gıdalarda ve farmasötik karışımlarda bağırsak sağlığını iyileştirici prebiyotik olarak yer almaktadır. Bifidobacterium türleri probiyotik mikroorganizma olarak sağlık üzerine olumlu etkileri nedeniyle farklı gıda ürünlerinde geniş ölçüde kullanılmaktadırlar. Bu derlemenin amacı, ticari olarak üretilen laktoz türevlerinin bifidojenik faktör olarak Bifidobacterium türlerinin gelişmelerini destekleme yeteneklerini özetlemektir.
Lactose is a unique disaccharide, which occurs exclusively in the milk of mammals. Lactose has interesting nutritional properties due to relatively low sweetening power, caloric value and glycemic index. It also has dietary fibre-like prebiotic properties and enhances the bioavailability of calcium and magnesium. The lactose derivatives lactulose, lactitol, lactobionic acid and tagatose find applications in foods and pharmaceutical preparations as prebiotics to promote gut health. Bifidobacterium species as a probiotic microorganism have been used widely in different food products because of their health-promoting effects. The objective of this review is to summarize the capability of commercially available lactose derivatives to support the growth of Bifidobacterium species as bifidogenic factor.

Description

Keywords

Laktoz türevleri, Probiyotik, Prebiyotik, Lactose derivatives, Probiotic, Prebiotic

Citation

Ersan, L. Y. vd. (2016). "Bifidojenik faktör olarak laktoz türevlerinin önemi". Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 30(2), 79-90.