Uluslararası koruma başvuru sahipleri, uluslararası koruma ve geçici koruma statüsü sahiplerinin iş piyasasına erişiminin değerlendirilmesi

Abstract

Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 48. maddesi, yabancıların çalışma hak ve özgürlüklerini güvence altına almıştır. Fakat Anayasanın 16. maddesinde yabancıların çalışma hak ve özgürlüklerinin uluslararası hukuka uygun olarak kanunla sınıflandırılabilmesi mümkün kılınmıştır. Bu doğrultuda, yabancıların çalışma hak ve özgürlüklerine getirilen sınırlama da genel olarak kamu düzeni, kamu sağlığı, kamu güvenliği ve kamu yararı esas alınmıştır. Türkiye’de çalışmak isteyen yabancıların çalışma izni almaları gerekmekte olup, bu konuda temel düzenleme Uluslararası İşgücü Kanununda yapılmıştır. Ancak, bazı yabancılar özel statüye sahip olup, bu yabancıların Türkiye’de çalışmasına ilişkin usul ve esaslar açısından özel düzenlemeler de yapılmıştır. Bu çalışmada, özel statüsü olan yabancılardan uluslararası ve geçici koruma statüsü sahipleri ile kanunda ayrı olarak düzenlenen uluslararası koruma statüsü henüz kesinleşmemiş başvuru sahiplerinin iş piyasasına erişimi değerlendirilecektir. Çalışma yapılırken, Avrupa Birliği ülkelerindeki uygulamalar ve uluslararası sözleşmeler de yeri geldikçe dikkate alınacaktır.Article 48 of the Constitution of the Republic of Turkey guarantees the rights and freedoms of foreigners to work. However, in Article 16 of the Constitution, it was made possible to restrict the rights and freedoms of work of foreigners to law in accordance with international law. In this respect, the limitations on the rights and freedoms of foreigners to work are generally based on public order, public health, public safety and public benefit. Foreigners wishing to work in Turkey is being required to obtain a work permit, the main regulations in this regard was made at the International Labour Act. However, some foreigners have special status. Therefore, there are also special arrangements on principles and procedures related to foreigners who have special statues working in Turkey. In this paper, access to the labour market of applicants who have not yet finalised the international protection status -which is regulated separately from foreigners who have international protection statues and temporary protection status-, international protection and temporary protection statues will be evaluated. In studies, if necessary, practices in some European Union countries and international agreements on this subject will also be taken into account.