Var olan ve varlık olarak tanrı

Abstract

Musa, Tanrı’yı nasıl tanımlaması gerektiğini doğrudan doğruya Tanrı’ya sorar; O da derhal bu soruyu şu şekilde cevaplar “Ben, ben olanım. Öyle ise İsrailoğullarına diyeceksin ki, beni size ‘Var olan O’ ( veya ‘O ki vardır’) gönderdi” (Çıkış 3. 14). Öyle ki, dinin Tanrı’sı ya da Var Olan düşünce için bir temel, bir başlama noktasıdır. O halde felsefî Mutlak veya Varlık, dinin Tanrı’sını içerir ya da ön varsayar. Tefekkürün iki efendiye hizmet edemeyeceği açıktır. İşte bu nedenle pek çok Hristiyan filozof, Tanrı ile varlığı özdeşleştirir. Fakat bu çözüm bir problem teşkil etmeyecek mi?

In order to know what God is, Moses directly turns to god. He ask his name straightway comes to the answer: Ego sum qui sum, Ait: sic dices filiis Israel; qui est misit me ad vos (Exodus. iii. 14). For thinking the God of religion or To Be is a foundation or a starting point. Then the philosophical Absolute or Being involves or presuppeses the God of religion. The fact that the reflection can’t serve two masters is obvious. Because of this many Christian philosophers identity God and Being. But does this solution itself produce a problem?