Ld50 values may be misleading predictors of neonicotinoid toxicity across different bee species

Abstract

The importance of not only honey bees (Apis mellifera) but also other non-managed bee species and their pollination Services has come to light with their recently reported declines. One contributing factor in these declines is thought to be sub-lethal exposure to neonicotinoid insecticides such as thiacloprid. Hovvever, current government regulatory agencies do not require the assessment of insecticide toxicity on bee species other than the honey bee, even though previous studies have demonstrated that sensitivity to insecticides is not likely to be generalizable from honey bees to non- managed bee species. Replicating standardized protocols and testing five different doses of thiacloprid on individual caged bees, we assessed the acute contact toxicity by calculating mortality and the lethal dose (LDso) value for three bee species with different life history traits: Apis mellifera, Bombus terrestris, and Osmia bicornis. \Ne found that Apis mellifera and Osmla bicornis had significantly higher mortality in comparison to Bombus terrestris, but there was no dose-dependent response for any of the three bee species. Bee size and sex were also not useful predictors of thiacloprid toxicity. These results suggest that solely relying on LDso values, especially when they do not produce a dose-dependent response, may be misleading when assessing insecticide toxicity risk for honey bees and other non-managed bee species.Son yapılan kayıp raporları ile sadece bal arıları değil diğer yabani arılar ve onların yaptığı tozlaşma hizmeti gündeme gelmiş oldu. Bu kayıpların oluşmasında önemli faktörlerden biri örneğin thiacloprid gibi neonikotinoid böcek öldürücülerin ölümcül etkinin altındaki dozları düşünülmektedir. Daha önce yapılan çalışmalar göstermiştirki böcek öldürücülere karşı duyarlılığı bal arıları üzerinde yapılan çalışmaları kullanarak yabani arılar için genelleştirmek doğru olmaz. Gerçi güncel devlet düzenleme kurumlan bal arısı dışında diğer arılar üzerinde böcek öldürücüler ile ilgili değerlendirmeyi gerekli görmez. Kafese konulmuş her bir arı üzerinde thiacloprid’in beş farklı dozunu test ve standart protokolü tekrar ederek farklı yaşam karakterlerine sahip üç farklı arı türü için ani temas ile zehirlenmeyi ölüm oranlarını hesaplayarak ve ölümcül doz (LDso) değerlerini kullanarak belirledik. Bu çalışma ile Apis mellifera ve Osmia bicornis türlerinde Bombus terrestris’e göre ciddi derecede yüksek arı ölümleri tespit ettik. Fakat üç farklı arı türü için doza bağlı bir reaksiyon görülmemiştir. Arı büyüklüğü ve cinsiyet thiacloprid zehirlenmesi için yararlı bir öngösterge değildir. Bu sonuçlara göre doza bağlı bir reaksiyon üretilmeden tamamen LDso değerlerine güvenmek, bal arılarında ve yabani arı türlerinde böcek öldrücülerin zehir seviyesini belirlemede yanıltıcı olabilir.