Diyaliz hastalarının duygusal ve sosyal sorunlarının belirlenmesi

Abstract

Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı olarak gerçekleştirilen araştırmanın örneklemini, 11.12.2014-01.01.2015 tarihleri arasında, Balıkesir il merkezinde yer alan iki devlet hastanesinin diyaliz servisinde tedavisi yapılan ve çalışmaya katılmaya gönüllü 100 hasta oluşturmuştur. Hastaların hastalıklarını ilk öğrendiklerinde yaşadığınız duygu nedir sorusuna %42’si korku yanıtını, şu anda neler hissediyorsunuz sorusuna %62’si alıştım yanıtını vermiştir. Hastalıkla ilgili bireyi en çok etkileyen düşünce/olay “eskisi gibi olamayacağı ve çalışmayacağı kaygısı (%50)” olarak, hastalığa/diyalize uyum sürecini zorlaştıran etkenin en çok “tedaviye bağlı zorluklar (%52)” olduğu saptanmıştır. Hastalığın olumsuz etkisi olarak en çok “fiziksel fonksiyonları eskisi gibi olmayacağı (%54)” yanıtı alınmıştır. Hastalıkla başetme yönteminiz nedir sorusuna %50’si “manevi inanç” yanıtını vermiştir. Hastaların %78’i ailesinin kendisini desteklediğini ve %31’i böbrek nakli istediğini belirtmiştir. Hastaların sosyal destek faktörleri değerlendirilerek hastalara bakıma destek verecek kişiler konusunda farkındalık kazandırılması ve bu yönde hastalara danışmanlık, psikoeğitim hizmetleri verilmesinin uygun olacağı düşünülmektedir. Ayrıca hastaların yaşadıkları duyguları ifade etmeleri için desteklenmesi önerilmektedir.

The sample of this descriptive/correlational study included 100 volunteer patients attending the dialysis clinics of two hospitals in the Balıkesir city center, between 11.12.2014 and 01.01.2015. %42 of the patients stated that they had experienced fear when they were asked about their emotional state after they had first learned their disease and when they were asked about their current emotion, they answered that they got used to it. The most devastating thought/event about their disease was the anxiety of inability of being and working as they used to (%50) and the most challenging factor in the process of compliance with dialysis, was the treatment related difficulties (52%). The most negative impact of the disease was the “irreversible change in the physical functioning” (54%). The method of coping with the disease was “spiritual belief” for 50% of the patients. 78 % of the patients stated that they were supported by their families and 31% of the patients wanted to have a kidney transplant. Social support factors should be assessed and patients’ awareness about these factors should be raised and for this purpose, they should be provided with consulting and psychoediucational services. Furthermore, it is recommended to encourage patients to express their feelings.