Epilepsili çocukların annelerinin yaşam doyumu ve başa çıkma tutumları

Abstract

GİRİŞ ve AMAÇ: Epilepsi yalnız epilepsili kişiyi etkilememekte, bir birim olan ailenin de etkilenmesine neden olmaktadır. Aile çocuğun epilepsi tanısı alması ile birlikte birçok sorunla yüzleşmek zorunda kalmaktadır. Bu çalışmanın amacı epilepsili çocuğa sahip annenin yaşam doyumunu ve başa çıkma tutumlarını belirlemektir. GEREÇ ve YÖNTEM: Bu tanımlayıcı çalışmaya Ege Bölgesi’ndeki bir ilde bulunan bir devlet ve üniversite hastanesine gelen epilepsi tanısı almış 60 çocuğun annesi alınmıştır. Annelere Sosyodemografik Bilgi Formu, COPE (Başa Çıkma Tutumlarını Değerlendirme Ölçeği) ve Yaşam Doyumu Ölçeği uygulanmıştır. BULGULAR: Epilepsili çocuğu olan annelerin “Yaşam Doyum Ölçeği” puan ortalamaları 19.41±7.20 olarak belirlenmiştir. Puan ortalamaları ile çocuğun epilepsi tanısı alma yaşı, yılık nöbet geçirme sayısı, annenin eğitim ve çalışma durumu ile ailede epilepsi tanısı olan başka bir kişinin varlığı arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Ekonomik durumu orta düzeyde olan annelerin Yaşam Doyum Ölçeği puan ortalamalarının daha yüksek ve “Disfonksiyonel Başa Çıkma” tutumunu daha sık kullandıkları bulunmuştur. Yaşam Doyum Ölçeği puan ortalaması ile Başa Çıkma Tutumlarını Değerlendirme Ölçeği alt ölçek puan ortalamaları arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. SONUÇ: Bu çalışmanın sonuçları epilepsili çocuğu olan ailelerle ilgilenen sağlık çalışanlarının bu ailelerin sağlık ve destek gereksinimlerini saptamalarına ve uygun girişimleri ve eğitimleri planlamalarına yardımcı olabilir.

INTRODUCTION: Epilepsy does not only affect the person with epilepsy, but also the family. The family has to face many problems with the diagnosis of epilepsy. The aim of this study was to determine the satisfaction with life and coping attitudes of the mother with epileptic child. METHODS: This descriptive study included mothers of 60 children diagnosed with epilepsy from a state and university hospital in a province in the Aegean region. Sociodemographic Information Form, COPE (Evaluation of Coping Attitudes Scale) and Satisfaction with Life Scale were applied to the mothers. RESULTS: The mean scores of the Satisfaction with Life Scale of mothers with epileptic children were 19.41 ± 7.20. The mean age of epilepsy diagnosis, the number of seizures per year, the mother's education and employment status, and the presence of another person with a diagnosis of epilepsy in the family were not significantly correlated. It was found that the mean scores of Satisfaction with Life Scale of mothers with moderate economic status were higher and they used Dysfunctional Coping attitude more frequently. No significant relationship was found between the mean scores of the Satisfaction with Life Scale and the mean scores of the Coping Attitudes Scale. CONCLUSION: The results of this study can help healthcare professionals interested in families with epileptic children to identify health and support needs and plan appropriate initiatives and training.