Yeni pragmatizm, hermeneutik ve postmodernizm

Abstract

Yaklaşık iki bin yıl önce Platon kral-filozofları ya da filozof-kralları, başka bir deyişle, iyinin ve doğrunun idesine mazhar olmuş bu biricik ırkı, Devletin gerçek sahipleri olarak selamlarken, sanatçıları ve bilhassa şairleri gerçeği çarpıttıkları ve yurttaşları moral bakımdan ahlaksızlığa sürükledikleri gerekçesiyle, kimi zaman kibar ve nazik kimi zaman sert ve alaycı bir dille Devletinden kovmuştu. Çünkü, şairler, moral, epistemolojik ve toplumsal bilginin evrensel, tarih dışı, değişmez ve zorunlu temellerini sağlayan filozoflara karşıt olarak, illüzyon dünyasının ebedi sakinleriydiler.