Baskı altında kullanılan kaçınma komutunun floor curling atış performansına etkisinin incelenmesi: Hareketin aşırı telafisi kuramının test edilmesi

Abstract

Sporda psikolojik baskının sporcular üzerindeki etkisi karmaşık ve çok yönlü bir konudur. Sporcu tarafından hissedilen baskı, adrenalinin yükselmesi; nefes alış-verişin hızlanması ve kalp atış hızı olarak kendini gösterebilir. Bu faktörler sporcunun performansını hem zihinsel hem de duygusal olarak etkileyebilir. Genellikle stres ve yüksek beklentilerle ilişkilendirilen psikolojik baskı, sporcuları hem olumlu hem de olumsuz yönde etkileyebilir. Sporcuların baskı altına girmesi zorluklara yol açabildiği gibi, etkili bir şekilde yönetildiğinde büyüme, gelişme ve zihinsel dayanıklılığın geliştirilmesi için fırsatlar da sunabilir. Sporcular baskı altına girdiklerinde yapılması istenmeyen davranışları sergileyebilir ve en çok korktukları hatalara ironik bir şekilde düşebilirler. Bu ironik hatalardan kaçınmak içinde bazen telafi yöntemi olarak risk almayı seçerek olması gerekenden daha güçlü bir motor beceri performansı sergileyebilir. Bu çalışmanın amacı; Baskı altında floor curling atış performansı sergilenirken aynı zamanda da hareketin aşırı telafisi kuramının test edilmesini sunmaktır. Çalışmanın örneklemini 18-30 yaş aralığında olan gönüllü 31 (Yaş= 23.42, SD= 3.86; N= 18 erkek, 13 kadın) spor bilimleri fakültesi lisans öğrencisi oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında kişisel bilgi formu ve bilgilendirilmiş onam formu ile Zihinsel Hazırlık Formu (MRF-3; Krane, 1994) kullanılmıştır. Floor curling performansı, düşük ve manipüle edilmiş yüksek durumluk kaygı duygu durumu olmak üzere iki farklı koşulda değerlendirildi. Her koşul öncesi Zihinsel Hazırlık Formu (MRF-3; Krane, 1994) kullanılarak ilgili performans öncesi katılımcıların bilişsel ve somatik kaygı ile özgüven durumları tespit edildi. Floor curling performansı için katılımcılardan farklı puanlardan oluşan hedeflere peş peşe toplam 10 atış yapmaları istendi. Risk almanın bir parçası olarak katılımcılardan 10 atış sonunda topladıkları puanları ikiye katlayabilecekleri veya tüm puanlarını kaybetmelerine neden olabilecek son bir atış (11.) yapmaları istendi. Bulgular: Araştırmanın örneklem sayısı G-Power (Faul ve diğerleri, 2007) paket programı kullanılarak belirlenmiştir. Elde edilen örneklem çapı %95 güven, 0,5 duyarlılık ve %80 güç ile (1-β=0,80) n=40 olarak hesaplanmıştır (Cohen, 1992). Eşleştirilmiş iki örneklem t-testi uygulanarak çalışmaya katılan bireylerin yüksek kaygı duygu durumunda bilişsel kaygı (t30= 4.21, p < .01) ve somatik kaygıda (t30= 4.03, p < .01) istatiksel olarak anlamlı artış olduğu ancak özgüvende (t30= .88, p = .385) anlamlı bir değişim olmadığı tespit edildi. Tekrarlayan ölçümlerde düzenleyici (moderatör) etki analizleri için tasarlanmış SPSS makrosu olan SPSS (IBM, Armonk, NY) ve MEMORE (Montoya, 2019) kullanılmıştır. Regresyon analizlerinde Judd ve arkadaşları (2001) tarafından geliştirilen prosedür uygulanmıştır. Katılımcıların performanslarında hareketin aşırı telafi hipotezini desteklememiştir. Küçük örneklem büyüklüğü bu konuda daha fazla araştırma ihtiyacına işaret etmektedir.The effect of psychological pressure on athletes in sport is a complex and multifaceted issue. The pressure felt by the athlete can be manifested as an increase in adrenaline, accelerated breathing and heart rate. These factors can affect the athlete "s performance both mentally and emotionally. Psychological pressure, often associated with stress and high expectations, can affect athletes both positively and negatively. It can lead to difficulties, but when managed effectively, it can also provide opportunities for growth, development and the development of mental toughness. When under pressure, athletes may exhibit undesirable behaviours and ironically make the mistakes they fear most. In order to avoid these ironic mistakes, they may sometimes choose to take risks as a method of compensation and perform a stronger motor skill performance than they should. The aim of this study was to present a test of the theory of movement overcompensation while performing floor curling throwing under pressure. The sample of the study consisted of 31 (Age= 23.42, SD= 3.86; N= 18 males, 13 females) voluntary undergraduate students of the Faculty of Sport Sciences between the ages of 18-30. Personal information form, informed consent form and Mental Readiness Form (MRF-3; Krane, 1994) were used to collect the data. Floor curling performance was assessed in two different conditions: low and manipulated high state anxiety mood. Before each condition, the Mental Readiness Form (MRF-3; Krane, 1994) was used to determine the cognitive and somatic anxiety and self-confidence of the participants before the relevant performance. For the floor curling performance, participants were asked to make a total of 10 consecutive throws at targets of different scores. As part of risk-taking, participants were asked to make one last throw (11th), which could double the points they collected at the end of 10 throws or cause them to lose all their points. Results: The sample size of the study was determined using the G-Power (Faul et al., 2007) package programme. The obtained sample size was calculated as n=40 with 95% confidence, 0.5% sensitivity and 80% power (1-β=0.80) (Cohen, 1992). By applying a paired two-sample t-test, it was determined that there was a statistically significant increase in cognitive anxiety (t30= 4.21, p < .01) and somatic anxiety (t30= 4.03, p < .01) but no significant change in self-confidence (t30= .88, p = .385). SPSS (IBM, Armonk, NY) and MEMORE (Montoya, 2019), which are SPSS macros designed for repeated measures moderator effect analyses, were used. The procedure developed by Judd et al. (2001) was applied in regression analyses. Movement in participants' performance did not support the overcompensation hypothesis. The small sample size indicates the need for further research on this topic.