Kurak ve yan kurak bölgelerde biyolojik azot tesbiti ve yararlanma olanakları

Abstract

Global olarak bitkisel üretimde kullanılan azot gereksiniminin yaklaşık yari.si endustriyel gübrelerden; diğer yansı da biyolojik tesbit ile sağlanmaktadır. Biyolojik azot tesbiti değişik yollarla gerçekleşir. Bunların en önemlisi Rhizobium-baklagil ortak yaşam Sonucu tesbit edilen azod miktarlarıdır. Global düzeyde bu yolla, yılda dekar başına yaklaşık 10 kg azot tesbiti gerçekleşmektedir. Ancak; bu miktar dünya üzerinde bölgelere bağlı olarak büyük değişiklik gösterir. Bunun başlıca nedeni; biyolojik azot tespiti yapan mikroorganizmalar ile varsa konukçuların biyolojik Ve ekolojik ortam boyutlarının farklı ve sınırlı olmasıdır. Bu nedenle; yerüstünde biyolojik azot tesbitinin tarımsal açıdan yeterli ve yetersiz düzeyde olduğu bölgeler vardır. Kurak ve yarı kurak bölgeler biyolojik azot tesbiti bakımından son bölgelerdir. Bu bölgelerde, biyolojik azot üretiminden maksimum düzeyde yararlanabilmek için tüm sınırlayıcı engellerin ortadan kaldırılması gerekmektedir. Kurak ve yarı kurak bölgelerde, baklagilleri içeren ekim nöbeti sistemleri ve bakteri kültürü aşılamalar ile biyolojik azot üretiminden yararlanılmakta ise de bu yeterli değildir. Bu kaynağın ekonomik kurallar içinde kalınarak değerlendirilmesi için bu bölgelere yönelik kapsam paket programların uygulanmaya konması gerekir. Bu programlar, Rhizobium-baklagil ortak yaşam ilişkilerinde azot tesbitini maksimum çıkaracak biçimde düzenlemeleri kapsamalıdır. Yine bu programlar, baklagilleri içeren uygun ekim nöbeti sistemlerini tesbit çalışmalarını ve doğal vejetasyonlarda, Özellikle de çayır-mera alanlarında baklagillerin çeşitlendirilip arttırılmasına ilişkin çalışmalar da içermelidir.

Nitrogen is generally the major limiting factor in crop production. While half of the nitrogen required for global plant production is met by industrially produced fertilizers, half of the rest met by biological nitrogen fixation Biological nitrogen fixation is realized by different processes. The most important nitrogen fixation for agriculture appears in Rhizobium-legume association. By this way, approximately 10 kilos of nitrogen per decare is globally produced each year. This amount varies greatly depending on the regional conditions. The main reason of this is the different and limited sizes of biological and ekological environment of microorganisms and if any the host plants. For this reason, there are regions on the earth sufficient or insufficient for biological nitrogen fixation in respect of agriculture and semi-arid regions are problematic for biological nitrogen fixation. In order to get advantage from biological nitrogen production in these regions it requires to re-proof all of the limiting barriers. Although rotations including legumes and the bacterial inoculations are used for benefiting from biological nitrogen production in arid e gions, this is nor enough. Packer programmes for these regions must be set forth so as to evaluate the biological nitrogen fixation resources by being in the economical rils. These protamies must cover de GEL ments that get the nitrogen fixation of Rhizobium-legume associations to maximum. Also these programmes At contain the determinations of suitable rolationis including legumer and the studies of getting the legumes varied and increased in natural especially grassland vegetations.