Paul Valéry ve müzik

Abstract

XIX uncu yüzyılın sonlarına doğru, Fransa'da, ozanlar müziğe, özellikle Richard Wagner'in müziğine büyük bir ilgi duymuşlardır. Paul Valéry, bu kuşağa ait bir ozandır. Valéry, şiirin sözcükler dünyasında, müzik sanatının olanaklarına kavuşamamış olmasından yaşamı boyunca yakınmıştır. Müzik sanatı da, özellikle Wagner'e dayanarak değerlendirmesi dikkate değer. Sonunda, Wagner müziğin kendisini umutsuzluğa düşürdüğünü söyler. Ama sanatçının asıl amacının zaten umutsuzluğa düşürmek olduğunu söyleyerek, bu düş kırıklığının kendisine çok şeyler öğrettiğini belirtir. Wagner de Leonardo da Vinci gibi, yeteneği bilgiyle birleştiren eksiksiz bir sanatçıdır. Valéry, Wagner'in yapıtlarında kendisi için çok değerli olan Büyük Sanat ve kompozisyon düşüncesini bulmaktadır. Böylece Wagner, erişilmek istenen bir sanatçı örneği olmaktadır. Şiiri müzikten ayırmak olanaksızdır. Ama Paul Valéry, müzik sanatıyla her zaman şiir açısından ilgilenmiştir.

Paul Valéry appartient à une génération qui a grandi à une époque où la musique s'imposait avec une force grandissante et débordait sur tous les arts. En France, à partir de Baudelaire, les poètes, notammant Paul Valéry, se sont passionnément épris de la musique de Wagner. Wagner comme Léonard de Vinci, unissait le pouvoir au savoir en artiste complet. Ce qui en Wagner séduit Valéry, c'est la faculté d'analyse et la construction d'un système. Ainsi, Wagner devient son maître dans l'art de la composition. Dans les Cahiers, Valéry a longuement médité sur les rapports étroits entre l'An des Sons et l'An du Langage, La Musique et la Poésie exigent une maîtrise difficile et toute personnelle. Le compositeur et le poète doivent forger le temps musical ou le temps poétique avec des moyens originaux. Et le rapprochement du but du poète avec le musicien qui est compositeur semble fondamental à Valéry. La poésie séparée du chant est presque contradiction. Il conteste vivement de séparer la poésie de la musique.