Gianni Vattimo: Truth’s violence and weak thought

Abstract

In this article, we will take Italian philosopher, politician and cultural critic Gianni Vattimo’s thoughts on truth’s violence and weak thought in a general framework. At first we’ll introduce the Italian Philosopher in a few words and give some information about his works. Secondly we’ll explain his views on truth’s violence. According to Vattimo, since Plato, Western thought and thus societies live in this “violence”/metaphysical categories. He argues that this violence stems from [metaphysical] truth claims. In other words, he put forwards that this truth claims are not only intrinsic to religious [truth] claims but also common in modern thought, science and technology. And finally, we’ll discuss his concept of “weak thought” (il pensiero debole) as a critical and weakener stance against these truth claims. The weak thought tries to find a way to liberate us from these metaphysical categories and claims. In this direction Vattimo’s intellectual background mainly depends on Nietzschean and Heideggerian literature. Nietzsche and Heidegger always object to these claims and categories in a different ways. Vattimo eclectically uses their thoughts and concepts/phrases (for example Nietszche’s famous phrase “God is dead” and Heidegger’s concept of Verwindung (Overcoming)) to weaken these claims. In Vattimo’s all works we can see the criticism of metaphysical thoughts because he believes that the end of the truth is beginning the democracy.

Bu makalede, genel hatlarıyla İtalyan filozof, politikacı ve kültür eleştirmeni Gianni Vattimo’nun hakikat’in şiddeti ve weak thought’a ilişkin düşüncelerini ele alacağız. Öncelikle İtalyan düşünürü tanıtıp, eserleri hakkında bazı bilgiler vereceğiz. İkinci olarak, onun “hakikat’in şiddeti”ne dair fikirlerini açıklayacağız. Zira Vattimo’ya göre, Platon’dan beri Batı düşüncesi ve dolayısıyla batılı toplumlar, bu şiddet/metafizik kategoriler içerisinde yaşamaktadır. Vattimo, söz konusu şiddet’in [metafizik] hakikat iddialarından kaynaklandığını ileri sürer. Bir başka ifadeyle, bu metafizik iddiaların yalnızca dini [hakikat] iddialarına özgü olmadığını aynı zamanda modern düşünce, bilim ve teknolojide de yaygın olduğunu ileri sürer. Ve son olarak, bu hakikat iddialarına karşı eleştirel ve zayıflatıcı bir duruş olarak, onun “zayıf düşünce” (il pensiero debole) kavramını tartışacağız. Zayıf düşünce temelde bizi bu metafizik kategori ve iddialardan özgürleştirmenin bir yolunu bulmaya çalışır. Bu manada Vattimo’nun entelektüel geçmişi Nietzscheci ve Heideggerci literarüte dayanır. Nietzsche ve Heidegger her zaman bu iddia ve kategorilere farklı tarzlarda karşı çıkarlar. Vattimo onların ifade ve kavramlarını (mesela, Nietzsche’nin “Tanrı öldü” ifadesi ve Heidegger’in üstesinden gelme (Verwindung) kavramını) eklektik bir biçimde kullanır. Biz Vattimo’nun eserlerinin bütününde metafizik düşüncenin eleştirisini görebiliriz çünkü Vattimo şuna inanır: hakikat’in sonu demokrasinin başlangıcıdır.